فایل صوتی تلاوت ماندگار آیات ۹ تا ۳۳ «سوره الرحمن» و آیات ۱ تا ۲۴ سوره «حاقه» با صدای قاری مصری، مرحوم راغب مصطفی غلوش آماده دریافت است. متن و ترجمه فارسی این آیات نیز در ادامه گزارش آمده است.
(برای ذخیره این تلاوت روی لینک راست کلیک کنید و گزینه “Save link as..” را انتخاب نمایید.)
متن و ترجمه سوره الرحمن:
بسم الله الرحمن الرحیم
و وزن را به انصاف برپا دارید و در سنجش مکاهید (۹)
وَأَقِیمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِیزَانَ ﴿۹﴾
و زمین را براى مردم نهاد (۱۰)
وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ ﴿۱۰﴾
در آن میوه [ها] و نخلها با خوشههاى غلاف دار (۱۱)
فِیهَا فَاکِهَهٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَکْمَامِ ﴿۱۱﴾
و دانههاى پوستدار و گیاهان خوشبوست (۱۲)
وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّیْحَانُ ﴿۱۲﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۱۳)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۱۳﴾
انسان را از گل خشکیدهاى سفال مانند آفرید (۱۴)
خَلَقَ الْإِنسَانَ مِن صَلْصَالٍ کَالْفَخَّارِ ﴿۱۴﴾
و جن را از تشعشعى از آتش خلق کرد (۱۵)
وَخَلَقَ الْجَانَّ مِن مَّارِجٍ مِّن نَّارٍ ﴿۱۵﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۱۶)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۱۶﴾
پروردگار دو خاور و پروردگار دو باختر (۱۷)
رَبُّ الْمَشْرِقَیْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَیْنِ ﴿۱۷﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۱۸)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۱۸﴾
دو دریا را [به گونهاى] روان کرد [که] با هم برخورد کنند (۱۹)
مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیَانِ ﴿۱۹﴾
میان آن دو حد فاصلى است که به هم تجاوز نمىکنند (۲۰)
بَیْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَّا یَبْغِیَانِ ﴿۲۰﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۲۱)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۲۱﴾
از هر دو [دریا] مروارید و مرجان برآید (۲۲)
یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ﴿۲۲﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۲۳)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۲۳﴾
و او راست در دریا سفینههاى بادباندار بلند همچون کوهها (۲۴)
وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنشَآتُ فِی الْبَحْرِ کَالْأَعْلَامِ ﴿۲۴﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۲۵)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۲۵﴾
هر چه بر [زمین] است فانىشونده است (۲۶)
کُلُّ مَنْ عَلَیْهَا فَانٍ ﴿۲۶﴾
و ذات باشکوه و ارجمند پروردگارت باقى خواهد ماند (۲۷)
وَیَبْقَى وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ ﴿۲۷﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۲۸)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۲۸﴾
هر که در آسمانها و زمین است از او درخواست مىکند هر زمان او در کارى است (۲۹)
یَسْأَلُهُ مَن فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ کُلَّ یَوْمٍ هُوَ فِی شَأْنٍ ﴿۲۹﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۳۰)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۳۰﴾
اى جن و انس زودا که به شما بپردازیم (۳۱)
سَنَفْرُغُ لَکُمْ أَیُّهَا الثَّقَلَانِ ﴿۳۱﴾
پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید (۳۲)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿۳۲﴾
اى گروه جنیان و انسیان اگر مىتوانید از کرانههاى آسمانها و زمین به بیرون رخنه کنید پس رخنه کنید [ولى] جز با [به دست آوردن] تسلطى رخنه نمىکنید (۳۳)
یَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَن تَنفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانفُذُوا لَا تَنفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ ﴿۳۳﴾
متن و ترجمه سوره الحاقه:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
آن رخ دهنده (۱)
الْحَاقَّهُ ﴿۱﴾
چیست آن رخ دهنده (۲)
مَا الْحَاقَّهُ ﴿۲﴾
و چه دانى که آن رخ دهنده چیست (۳)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْحَاقَّهُ ﴿۳﴾
ثمود و عاد آن حادثه کوبنده را تکذیب کردند (۴)
کَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَهِ ﴿۴﴾
اما ثمود به [سزاى] سرکشى [خود] به هلاکت رسیدند (۵)
فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِکُوا بِالطَّاغِیَهِ ﴿۵﴾
و اما عاد به [وسیله] تندبادى توفنده سرکش هلاک شدند (۶)
وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِکُوا بِرِیحٍ صَرْصَرٍ عَاتِیَهٍ ﴿۶﴾
[که خدا] آن را هفت شب و هشت روز پیاپى بر آنان بگماشت در آن [مدت] مردم را فرو افتاده مىدیدى گویى آنها تنههاى نخلهاى میان تهىاند (۷)
سَخَّرَهَا عَلَیْهِمْ سَبْعَ لَیَالٍ وَثَمَانِیَهَ أَیَّامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِیهَا صَرْعَى کَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِیَهٍ ﴿۷﴾
آیا از آنان کسى را بر جاى مىبینى (۸)
فَهَلْ تَرَى لَهُم مِّن بَاقِیَهٍ ﴿۸﴾
و فرعون و کسانى که پیش از او بودند و [مردم] شهرهاى سرنگون شده [سدوم و عاموره] مرتکب خطا شدند (۹)
وَجَاء فِرْعَوْنُ وَمَن قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِکَاتُ بِالْخَاطِئَهِ ﴿۹﴾
و از امر فرستاده پروردگارشان سرپیچى کردند و [خدا هم] آنان را به گرفتنى سخت فرو گرفت (۱۰)
فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَهً رَّابِیَهً ﴿۱۰﴾
ما چون آب طغیان کرد شما را بر کشتى سوار نمودیم (۱۱)
إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاء حَمَلْنَاکُمْ فِی الْجَارِیَهِ ﴿۱۱﴾
تا آن را براى شما [مایه] تذکرى گردانیم و گوشهاى شنوا آن را نگاه دارد (۱۲)
لِنَجْعَلَهَا لَکُمْ تَذْکِرَهً وَتَعِیَهَا أُذُنٌ وَاعِیَهٌ ﴿۱۲﴾
پس آنگاه که در صور یک بار دمیده شود (۱۳)
فَإِذَا نُفِخَ فِی الصُّورِ نَفْخَهٌ وَاحِدَهٌ ﴿۱۳﴾
و زمین و کوهها از جاى خود برداشته شوند و هر دوى آنها با یک تکان ریز ریز گردند (۱۴)
وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُکَّتَا دَکَّهً وَاحِدَهً ﴿۱۴﴾
پس آن روز است که واقعه [آنچنانى] وقوع یابد (۱۵)
فَیَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَهُ ﴿۱۵﴾
و آسمان از هم بشکافد و در آن روز است که آن از هم گسسته باشد (۱۶)
وَانشَقَّتِ السَّمَاء فَهِیَ یَوْمَئِذٍ وَاهِیَهٌ ﴿۱۶﴾
و فرشتگان در اطراف [آسمان]اند و عرش پروردگارت را آن روز هشت [فرشته ] بر سر خود بر مىدارند (۱۷)
وَالْمَلَکُ عَلَى أَرْجَائِهَا وَیَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّکَ فَوْقَهُمْ یَوْمَئِذٍ ثَمَانِیَهٌ ﴿۱۷﴾
در آن روز شما [به پیشگاه خدا] عرضه مىشوید [و] پوشیدهاى از شما پوشیده نمىماند (۱۸)
یَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَى مِنکُمْ خَافِیَهٌ ﴿۱۸﴾
اما کسى که کارنامهاش به دست راستش داده شود گوید بیایید و کتابم را بخوانید (۱۹)
فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ فَیَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَؤُوا کِتَابِیهْ ﴿۱۹﴾
من یقین داشتم که به حساب خود مىرسم (۲۰)
إِنِّی ظَنَنتُ أَنِّی مُلَاقٍ حِسَابِیهْ ﴿۲۰﴾
پس او در یک زندگى خوش است (۲۱)
فَهُوَ فِی عِیشَهٍ رَّاضِیَهٍ ﴿۲۱﴾
در بهشتى برین (۲۲)
فِی جَنَّهٍ عَالِیَهٍ ﴿۲۲﴾
[که] میوه هایش در دسترس است (۲۳)
قُطُوفُهَا دَانِیَهٌ ﴿۲۳﴾
بخورید و بنوشید گواراتان باد به [پاداش] آنچه در روزهاى گذشته انجام دادید (۲۴)
کُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِی الْأَیَّامِ الْخَالِیَهِ ﴿۲۴﴾
