بحث روابط انسان و طبیعت یک بحث قدیمی است. روز طبیعت, روزیست که بر خلاف باورها ایرانیان باستان آنرا خجسته پنداشته و برای گذراندن بهتر این روز از طبیعت یاری میجستند( صفحه۲۶۶اثار الباقیه:۱۳نوروز با کلمه سعد بمعنی فرخنده اورده شده است)
واژهٔ «سیزده به در» به‌معنای «سیزدهم به‌سوی در و دشت روانه شدن»و در دامان طبیعت رها شدن است.
ما همواره فکر می کنیم که بخشی از حیات کره زمین هستیم و از آن بیشتر معتقدیم کره زمین متعلق به ما است پس چرادر تلاشیم با دست خود زندگی بر روی کره زمین را ناممکن سازیم.
چهارچوب حرکت کلان هر کشوری متاثر از نوع نگاه حکومت و طرز رفتار ملت با موضوعاتی از قبیل محیط زیست در میثاق ملی آن کشور است.
محیط زیست ایران با تمامی گونه های نادر و منحصر به فرد در دنیا در حالی امروز در آستانه نابودی قرار گرفته است که هنوز هم مردم و مسئولان سازمان محیط زیست به طور کامل به عمق فاجعه ای که در انتظار محیط زیست کشور است پی نبرده اند.
اما یک سوال همواره مطرح است؟
آیا انسان خلق شده است که بر طبیعت غلبه کند؟
به عقیده ویلسون نیاز انسان به طبیعت قابل مقایسه با احترامی است که برای شاهکارهای هنری یا موسیقی قائلیم. وقتی می‌شنویم یک اثر هنری سوخته یا بنایی باستانی تخریب شده، قلب‌مان می‌گیرد. با این همه ساخت کوچک‌ترین و ساده‌ترین گل نتیجه فرایندی بسیار طولانی‌تر از آفرینش هر اثر هنری مثل یک نقاشی، تندیس یا قطعه موسیقی است. زیستگاه‌های طبیعی که در روند بیگانگی ما از طبیعت نابود می‌شوند و گونه‌هایی که از دست می‌روند، فقط بخشی حیاتی از سلامت زمین در بلندمدت را به خطر نمی‌اندازند، بلکه بخش مهم و جانشین‌ناپذیری از سلامت روانی و معنوی ما را نیز برای همیشه نابود می‌کنند.
مطمئنا هیچ‌یک از ما طبیعت و مناظری زیبا همراه با زباله‌های ریزودرشت را نمی‌پسندیم و با مشاهده خراب شدن چهره زیبای طبیعت غبطه می‌خوریم که چرا مناظری به این زیبایی در کشورمان چهره‌های زشت پیداکرده‌اند
طبیعت و انسان به گونه ای خاص به یکدیگر متصل هستند. بهتر است بگوییم تمامی موجودات به محیط زیست اطراف خود وابسته هستند و بر روی هم تاثیر می گذارند. با پیشرفت و تغییر کردن سبک زندگی انسان ها ,متاسفانه میزان این تاثیرات بیشتر شده است، گاهی خوب و گاهی بد…
کافی است تا چشمانمان را خوب باز کنیم و خود را بر لب پرتگاهی احساس کنیم که ساخته و پرداخته خود ماست.کسی که با طبیعت سر جنگ دارد با سایر انسان ها نیز در جنگ است، اگر تنها به فکر چپاول طبیعت باشیم، نخستین انتقام گیرنده از ما خودِ طبیعت است.
متاسفانه در ایران روز سیزده به درتبدیل به یک معضل و یا بهتر است بگوییم تبدیل به یک جنگ تمام عیار شده است!!! جنگ انسان تا دندان مسلح علیه طبیعت بی دفاع …؟؟؟
به خودمان بیاییم و طبیعت را بیشتر دوست بداریم.هیچ درختی نباید برای نگه داری یادگاریهای ما کنده کاری شود.اتش در جنگل و با چوب درختان زنده ممنوع.زباله ها را برای جنگل به معضل تبدیل نکنیم.به حیوانات اسیب نزنیم.طبیعت دارای کارمایی قوی است.مواظب عواقب کارهای خود باشیم.طبیعت هم مثل ما نفس میکشد و زنده است…
یا این جنگ با طبیعت را تمام کنیم و آن رابه آغوش بکشیم و یا منتظر انتقام طبیعت باشیم.
همواره سبز باشید.
(تیر روز:سیزدهم فروردین)
