شهید «سعید حیدری» متولد ۱۳۴۷ تهران از تیپ «المهدی» لشکر ۱۰ سیدالشهدا به جبهه اعزام شده بود که در ۲۱ بهمن‌ماه سال ۱۳۶۴ در تک ایذایی والفجر ۸ و در جزیره ام الرصاص به شهادت رسید. پیکر او در منطقه ماند و در شمار شهدای مفقودالاثر جای گرفت. هویت پیکر مطهر این شهید بعد از گذشت ۳۰ سال به وسیله پلاک شناسایی شد. او فرزند نخست خانواده بود که در سن ۱۸ سالگی به شهادت رسید. پیکر شهید حیدری در عملیات تفحص اخیر که نخستین تفحص در جزیره ام الرصاص محسوب می‌شود کشف و از طریق پلاک، شناسایی شد. او در ششم اسفندماه ۹۴ بعد از سه دهه گمنامی در تهران تشییع و در گلزار شهدا به خاک سپرده شد. متن وصیت نامه این شهید تازه تفحص شده در ادامه می‌آید:
بسم الله الرحمن الرحیم
قرآن کریم: مپندارید آنان که در راه خدا کشته می‌شوند مرده‌اند بلکه زنده‌اند و نزد خدای خود روزی می‌خورند.
سلام علیکم
پدرجان سلام برتو؛ سلام برآن دستان پینه بسته‌ات. پدرجان شما مدت ۱۸ سال برای زحمت کشیده‌ای. دوست داشتی که من عصای پیری دست شما باشم. پدرجان می‌بخشید که اگر حرفی به من گفتی و من از آن سرپیچی کردم و سلام بر تو ای مادرم ای زینب زمانه؛ ای مادرم می‌دانم که دوست داشتی مرا به تخت دامادی بنشانی. شما به آرزوی خودت رسیدی. مجلس عزای من، مجلس عروسی من است. بله؛ مادرم شما به آرزوی خودت رسیدی. مادر در شهادتم برای من گریه نکنید. برای آن کسی گریه کنید که سر در بدن نداشت و سلام بر برادرانم؛ سلام بر شما ای برادرانم حمید و هادی. امیدوارم که در سنگر خود موفق و پیروز باشید. برادران امیدوارم که اسلحه من به زمین نیفتد. راه من را ادامه دهید. امام را تنها نگذارید و سلام بر شما خواهران عزیزم. امیدوارم که در عزای من زیاد نگران نباشید. خواهرانم با حجاب خود پشتیبان این انقلاب باشید و در عزای من زیاد گریه نکنید که دشمن شاد شود و از این طریق به انقلاب ضربه بزنند. خوب دیگر حرفی برای گفتن ندارم و از طرف من از کلیه دوستان و فامیل حلالیت بطلبید.
در آخر پدر و مادر عزیزم نکند با کشته شدن من از این انقلاب متنفر شوید. اگر با صدای بلند با شما صحبت کردم امیدوارم مرا ببخشید. شما امانت خود را پس دادید والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته
انتهای پیام/
