«اگر در کشور ما ناوگان حمل و نقل عمومی شرایط لازم و امکانات مناسب را برای ارائه سرویس قابل قبول داشته باشد، می‌توانیم به جای آنکه مدارس را تعطیل کنیم، تردد خودروها را محدود نماییم.»
این جملات، حرف های حسن روحانی در همایش «طرح های نوسازی ناوگان حمل و نقل جاده ای ودرون شهری و طرح های اشتغال زایی» است. حرف هایی که در شرایط اضطرار آلودگی هوا در صحبت های قریب به اتفاق همه مسئولان می شود دید.
اما شنیدن این جملات از زبان رئیس جمهور بیش از اینکه تکراری باشد، جای تعجب دارد. رئیس جمهوری که دو سال دیگر به پایان دولتش نمانده و هنوزم از بایدها و نبایدها حرف می زند، به جای شد یا نشدها.
شهروندان تهرانی در روزگار شهرداری قالیباف، هم طعم اتوبوس های تندرو را چشیدند و هم مترو را. وسایلی که آنها را اگر نه راحت، که حداقل ارزان و سریع، از این سر شهر به آن سر شهر منتقل می کرد.
مردم می دانستند شلوغی و ازدحام سامانه های بی آرتی یا خطوط مترو، از کم‌کاری شهردار نیست، بلکه نتیجه عدم تعهدات دولت است در پرداخت سهمش در توسعه ناوگان حمل و نقل عمومی.
وقتی اصلاح طلبان می خواستند به هر بهانه ای، رای حداکثری در شورای شهر کسب کنند و بعد از ۱۵ سال بر صندلی های شورا و تکیه زنند، جز تخریب دستاوردهای محمدباقر قالیباف، یک سناریوی دیگر را هم در پیش گرفتند؛ هماهنگی دولت با شهرداری و توسعه شهر در همه بخش ها، آنقدر که همه خیال می کردند همه ۱۴ هزار میلیارد بدهی دولت به شهرداری، همان ماه اول روی کار آمدن اصلاح طلبان تسویه خواهدشد.
رویای شیرینی که به کابوسی تلخ بدل شد؛ سید تَکرار، تکرار کرد و مردم هم به این خیال که شاید همه مشکل شان حضور قالیباف و شورای شهری ناهمسو با دولت است، به لیست امید! رای دادند.
نتیجه آن رای اما چیزی نشد که مردم انتظار داشتند؛ سفر شهردار به کیش در زمان شدت آلودگی هوا و زلزله تهران، عدم برف روبی به موقع و درست عوامل شهرداری و… نشان داد نه که شهردار این شورا در مواقع بحرانی ناکارآمد باشد، بلکه توان هماهنگی با دولت را هم ندارد. حتی اگر به صورت مداوم در جلسات هیات دولت شرکت کند.
ماه ها از حضور محمدعلی نجفی در شهرداری تهران گذشته است، و مدت ها از حضور شورای شهری موافق دولت اما نه خبری از تسویه بدهی های دولت به شهرداری است و نه توسعه شهر.. حتی پروژه های عمرانی شهر هم متوقف شده است.
و حالا همه توان رئیس جمهور برای کاهش آلودگی هوا، غیر از دلسوزی و تعطیلی مدارس، برنامه ریزی برای ممنوعیت تردد خودروها در شهر است؛ خودروهایی که سهم شان در برابر اتوبوس های درون شهری فرسوده و موتورسیکلت های آلاینده به حساب هم نمی آید.
