بار دیگر، زمان «رزمایش سیاسی ملت ایران» و یکی از مظاهر زیبای «مردمسالاری دینی» فرارسید. انتخابات مهم و سرنوشتسازِ «مجلس خبرگان» و «مجلس شورای اسلامی» عرصه تجلی حضور آگاهانه و مسئولانه ملتی است که ۳۷ سال پیش، اراده کرد تا خود، برای سرنوشتش تصمیم بگیرد و بساط دخالتهای شرمآورِ بیگانه را جمع کند.

روزها و بلکه سالهای طولانی و تلخی بر این کشور گذشت که رأی و نظر مردم، هیچ اهمیتی در انتخاب مسئولان نداشت و بجای صندوقهای رأی، سفارتخانههای آمریکا و انگلیس، به انتخاب مدیران کشور میپرداختند!

یکی از دلایلی که سبب شده تا انتخابات ایران، همیشه کانون توجه جهانیان قرار بگیرد، کم نظیر بودن آن در میان کشورهای منطقه است. در منطقه غرب آسیا و شمال آفریقا، جمهوری اسلامی ایران از معدود نظامهایی است که برای تعیین حکمرانان خود، به آرای مردم، مراجعه کرده و به نظر مردم، متکی است. با نگاهی به وضعیت سیاسی کشورهای منطقه، فقدان اعتماد به آرای عمومی، بهوضوح، قابلمشاهده است.

در کویت، بیش از ۵۰ سال است که فرمانروایی، در قبضه «آل صباح» میباشد و هیچ فرد دیگری، خارج از این خاندان، حق به دست گرفتن قدرت را ندارد. در عربستان، بیش از ۸۰ سال است که قدرت، در دستان برادران «آل سعود» در حال گردش است و در این کشور، چیزی به نام انتخابات مجلس و … وجود ندارد. در قطر هم خاندان «آل ثانی» قدرت را در دست گرفتهاند و مانند توپی به هم پاس میدهند و در این میان، رأی مردم، هیچ جایگاهی ندارد. در بحرین «آل خلیفه» کشور را ملک مطلق خود میدانند و حق حکومت را فقط برای خود، به رسمیت میشناسند. به این جمع، باید اضافه کرد کشورهایی مثل عمان، امارات و … .

اما در همین منطقه جغرافیایی دنیا، کشوری به نام «ایران» و نظامی به نام «جمهوری اسلامی» وجود دارد که در همان دو ماه اول استقرار خود و با اصرار بنیانگذار آن، به آرای عمومی مراجعه کرد و از آن روز تاکنون، تقریباً هر سال، یک انتخابات در این کشور، برگزار شد.

در چنین شرایطی که کشور ما در ۷ اسفندماه شاهد دو انتخابات مهم خبرگان رهبری و مجلس شورای اسلامی میباشد، کاملاً طبیعی است که ایران اسلامی، کانون توجه دنیا قرار بگیرد و انتخابات آن از جذابیت وصفناشدنی برخوردار باشد.

از همین رو بیانات و راهنماییهای مقام معظم رهبری در خصوص برگزاری انتخاباتی سالم و پرشور از سالهای گذشته به این صورت میباشد که ایشان در خصوص رقابت سالم بدون تهمت زنی و بدگویی در ۱۴ بهمن ۱۳۹۰ میفرمایند: آنچه در انتخابات لازم است، رقابت سالم است؛ رقابت بدون تهمتزنی و بدگویی به یکدیگر است. فضای انتخابات باید سالم باشد.

همچنین ایشان در ۳۱ اردیبهشت ۱۳۷۶ در توصیهای درباره پرهیز از ایجاد کدورت میفرمایند: سعی کنید این حرکت زیبا و این حرکت عظیم مردمی را  که حقیقتاً یک آزمایش بزرگ مردمی و ملی و اسلامی است  با همان نزاهت و طهارت و پاکیزگیای که مطلوب اسلام است، پیش ببرید. البته متن و عموم مردم عزیز کشور ما همین طور هستند. سعی کنید کدورت ایجاد نشود.

مقام معظم رهبری در همین تاریخ عنوان میکنند: ملت ما اهل اخلاق و معنویت و عاطفه است. نگذارید که فضای انتخاباتی، فضای کدورت شود. هر کدام از نامزدها و طرفدارانشان، برای خودشان تبلیغ کنند؛ اما دوستان و هم میهنان و برادرانشان را که احیاناً از نامزد دیگری حمایت میکنند، زخم خورده و رنج دیده و از خودشان مکدّر نکنند. به این نکته توجّه کنید. این، خیلی مهمّ است.

معظم له در خصوص پرهیز از اتهام زنی و اهانت به یکدیگر میافزایند: این را هم همه توجّه کنند که بعضی از کارها مربوط به خودیها نیست؛ مربوط به دشمن است. راه انداختن کاروان شادی در عصر عاشورا، مربوط به مردم انقلابی و مسلمان نیست. این کارِ دشمن است. گیرم که عکس یک نامزد انتخاباتی را هم به دست بگیرند؛ این حیله آنهاست. نباید هیچ کس از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری را متّهم کرد که شما از آنها خبر داشتید و آنها طرفدار شمایند. نخیر؛ آنها چه طرفداری از کسانی دارند که اهل دین و معنویّت و این چیزها هستند. ربطی ندارد. شاید خود آن فریب خوردههایی هم که در خیابانها سوار بر اتوبوس شدند و آن مناظر زشت را راه انداختند، ندانند که قضیه چیست.

دستی آنها را حرکت میدهد، برای اینکه فضا را خراب کند؛ برای این که مردم را ناراحت کند؛ برای این که انتخابات را در نظر متدیّنان یک کار نامناسب جلوه دهد و چهرهها را خراب کند. البته مسئولان باید بگردند و آن دست پنهان را پیدا کنند. من مؤکداً به مسئولان توصیه میکنم و از آنها میخواهم که بگردند و آن دستهای پنهانی که این زشتکاریها را انجام میدهند، پیدا کنند. از آنها نباید گذشت.

صحبت سرِ اینها نیست؛ صحبت سر غفلتهایی است که ممکن است خدای نکرده گاهی از خودیها سر بزند. بعضیها را متّهم کنند و بعضیها را مورد اهانت قرار دهند. این کار درست نیست. البته تبلیغات منطقی و معقول و با استدلال، اشکالی ندارد؛ لیکن نباید فضا را خراب و مکدّر کرد.

از همین رو ایشان در دیدار مردم قم به مسأله «درست انتخاب کردن در انتخابات» اشاره کردندومردم چطور به نامزدها برای انتخابات اعتماد کنند، در حالی که همه آنها را نمیشناسند: «به نظر بنده این جور میرسد که چون یکایک افراد را ممکن است نشناسیم -خود بنده هم وقتی این فهرستها را میآورند که بیایم رأی بدهم، بعضی از آدمهای این فهرستها را نمیشناسم اما اعتماد میکنم به آن کسانی که {اینها را} معرفی کردهاند و نگاه میکنم ببینم آن کسانی که این فهرست را معرفی کردهاند چه کسانی هستند؛ اگر دیدم اینها آدمهای متدین، مؤمن و انقلابی هستند، به حرفشان اعتماد میکنم و به {فهرست} آنها رأی میدهم؛ اگر دیدم نه، کسانی که این فهرست را دادهاند کسانی هستند که به مسائل انقلاب، به مسائل دین، به مسائل اســتقلال کشور خیلی اهمیت نمیدهند، دلشان دنبال حرف آمریکا و غیر آمریکا است، به حرفشان اعتماد نمیکنم…» حتی باوجودآنکه «ممکن است سعی ما به نتیجه نرسد و غلط انتخاب کنیم، عیبی ندارد؛ خدای متعال از ما قبول خواهد کرد، چون کار خودمان را کردهایم، تلاش خودمان را کردهایم».

همچنین ایشان در خصوص انتخابات مجلس خبرگان رهبری میفرمایند: دشمن الآن بر روی مجلس خبرگان حساس است؛ رادیوی انگلیسی دارد به مردم ایران، مردم تهران دستورالعمل میدهد که به فلانی رأی بدهید، به فلانی رأی ندهید؛ معنایش چیست؟ انگلیسیها دلشان برای دخالت کردن در ایران تنگشده است.

اینکه تأکید داریم مردم، با بصیرت، با آگاهی، با دانایی وارد بشوند به خاطر این است که بدانند دشمن چه میخواهد. وقتی شما دانستید دشمن چه میخواهد عکس آن عمل خواهید کرد.

در هر حال انشالله این بار هم مانند دفعات قبل مردم با حضور عالمانه و با بصیرت خود در سر صندوقهای رأی همچون گذشته برنامههای دشمنان را نقش بر آب میکنند.