به نظر می‌رسد پدیده جالبی در فضای سیاسی کشور شکل‌گرفته که آن را می‌توان به شادی قبل از گلی که در سالم و ناسالم بودن آن تردید است، تعبیر کرد. قبل از اجرای برجام همین پدیده با تشویق تلویحی دولت عده‌ای را به خیابان‌ها کشاند تا به شادی و سرور بپردازند. البته بعد از مدتی با اجرای برجام و فروکش کردن هیجانات کاذب با وجود همین تشویق‌ها شاهد شادمانی‌ در کشور نبودیم.

اخیراً همین پدیده در مورد ورود یک فروند هواپیمای ایرباس ۳۵۰ به فرودگاه مهرآباد تکرار شد. ماجرا از این قرار بود که با نشستن هواپیمای فرانسوی در فرودگاه عده‌ای با ذوق تمام با آن که گفته می‌شود نمونه‌ای بوده که چهار سال بعد قرار است به ایران تحویل داده شود، عکس یادگاری گرفتند که انتشار آن به عنوان آبروریزی بزرگ تأسف و تعجب بسیاری را در پی داشت.

برخی بیان داشتند که این حرکت در افکار عمومی جهان، تصویر بدوی و تحقیرآمیزی از ایرانیان به نمایش می‌گذارد و گویی برای اولین بار است که ما با یک هواپیما مواجه می‌شویم و این افراد به مانند عکس یادگاری که ایرانیان با اولین ماشینی که به کشورمان آمد گرفتند، عمل کرده‌اند.

اما گرفتن عکس یادگاری با ذوق و شوق تمام با هواپیمای فرانسوی درحالی صورت می‌گیرد که کشورمان در زمینه‌های مختلف فناوری دارای نخبگان بزرگی است و دست برتر را دارد اما بعضاً دیده می‌شود که عملکرد دولت در این حوزه ترمز فناوری ملی را کشیده و همه چیز به برجام و قراردادهای خارجی موکول شده است که تجربه تاریخی نشان داده نمی‌توان به این موارد چندان دل‌خوش کرد.

عدم پرتاب ماهواره شریف‌ست که از سال ۹۲ زمزمه‌های پرتاب آن بوده تا به امروز از جمله این موارد است. به گفته برخی از کارشناسان، رویکرد تبلیغاتی دولت سبب ایجاد چنین وضعیتی در خصوص برخی از فناوری‌های داخلی شده است و همان‌طور که به کالاهای خارجی توجه زیادی تا حد تحقیر توان و حیثیت ملی می‌شود؛ به اقتصاد و تولید داخلی که وارد رکودی درازمدت شده توجه چندانی نمی‌شود. [۱]