یک روز که برای تهیه گزارشی گذرم به کلینیک توانبخشی افتاده بود کودکانی را دیدم که تنها پنج سال داشتند اما نمی توانستند با اطرافیان خود ارتباط برقرار کنند، موقع حرف زدن سرشان را به این طرف و آن طرف می چرخاندند، در انجام اعمال حرکتی شان دچار محدودیت بودند، مثل انداختن یک شی، بلند کردن آن و انداختن مجدد آن.

هنگامی که می نشستند مثل اینکه استرس داشتند به نوعی می توان گفت نگران اتفاق خاصی بودند که قرار است به وقوع بپیوندد چون با ریتم معینی به جلو و عقب می رفتند و به نوعی سردرگم بودند. از مربی آن پخش علت این اختلالات را پرسیدم مربی که انگار مادر این کودکان به حساب می آمد و بسیار صبور و مهربان به نظر می رسید در جواب سوال گفت: این کودکان اختلال رشد دارند، یک اختلال شدید رفتاری که در اوایل کودکی بعد از دوره کوتاهی از رشد طبیعی آغاز می شود، به این کودکان ،کودکان اوتیسم می گویند.

می گویند این کودکان با آغوش گرم مادر قهر هستند، با محیط اطراف ناسازگاری دارند، با بازی‌های کودکانه انس ندارند و فرصت زیادی برای آشتی‌ با این همه ندارد، این کودکان بسیار خاص و حساس اند و باید تا هفت سالگی با محیط اطراف و آغوش مادرش و جامعه‌ای که می‌خواهد در آن بزرگ شود، آشتی کنند و با آنها انس بگیرند.

اغلب افراد جامعه کودکان مبتلا به اوتیسم را با عقب‌ماندگان ذهنی و مبتلایان به سندروم «داون» یکی می‌دانند . این مربی دوست داشتنی در ادامه صحبت هایش گفت: کودکان اوتیسم اغلب از نظر ذهنی مشکلی ندارند و تنها امکان برقراری ارتباط با محیط اطراف را ندارند، مشکلی که اگر درمان نشود سبب تحلیل رفتن هوش و از دست دادن شانس زندگی عادی می شود.

در ادامه این گزارش به سراغ دکتر فرببرز حسینی یکی از روانشناسان مطرح در زمینه کودک رفتیم، وی در پاسخ به سوال ما مبنی بر اینکه بهترین راهکار برای آشتی دادن این کودکان به اطرافیانشان چیست گفت : بهترین راهکار برای آنها، ورود به محیط جدید و انجام فعالیت ها در محیط های منعطف است که هم جامعه کودک اوتیسم را بپذیرد و هم کودک اوتیسم بتواند تغییر های هیجانی خود را از جنبه های ذهنی به موقعیت های عینی به نحو کارآمدتری تغییر دهد.

وی ادامه داد : برای این منظور باید تلاش کرد تا تعلیم و تربیت برای کودکان اوتیسم در یک محیط انجام شود، چرا که بعد از مدتی کودک احساس امنیت خاطر می کند و به راحتی فعالیت هایی که شما از آن می خواهید را انجام می دهد و شما احساس می کنید که به هدفتان که همان درمان است نزدیک شده اید.

این روانشناس در ادامه خاطرنشان کرد: اما بعد از مدتی با ورود به محیط جدید کودک اوتیسم ، جهان ناسازگاری های اولیه را شاید در بعضی مواقع شدید تر از خود نشان دهد که خانواده و درمانگر را دچار استیصال کند. برای این منظور کودک اوتیسم باید ورزش کند ، نقاشی بکشد ، کلاس موسیقی برود و خلاصه محیط های اجتماعی متفاوت برای او برنامه ریز ی شود ، تا  هم کودک بتواند خود را با محیط سازگار کند و هم جامعه بتواند کودک اوتیسم را به عنوان یک شهروند و همبازی کودکان بپذیرید.

حسینی در پاسخ به اینکه چه نوع آموزش هایی باید به کودکان اوتیسم داد تا روند بیماری به سمت بهبودی پیش رود گفت : تا آنجا که می توانید باید کودک اوتیسم را از فضاهای مجازی ، کامپیوتر ، لپ تاپ ، موبایل و چیزهایی که کودک را به سمت فعالیت های انفرادی سوق می دهد دور کنید. آنچه که برای کودک اوتیسم مفید است حضور در اجتماع  و برقراری ارتباط است و فضای مجازی ، موبایل و لپ تاپ و … فرد را به دلیل انفرادی بودنش منزوی و گوشه گیر می کند و سبب تشدید این بیماری می شود.

وی در پایان متذکر شد: پس یک کودک اوتیسم که به خودی خود درمانده است، با در دسترس گرفتن موبایل ، تبلت ، لپ تاپ  و…بیشتر در خود در مانده می شود ، که نه تنها به روند درمان کودک کمک نمی کند بلکه کاری می کند تا بیشتر به دنیای درون خود کشیده می شود.

گزارش از مریم عبدالهی