انسانهای باستانی از پوست ضخیم برخی حیوانات برای خود پوشش تهیه می نمودند تا آسیب کمتری از جانب جانوران وحشی به آنها برسد.

به تدریج با آشنا شدن انسانها با فنون شکل دهی فلزات، استفاده از زره های فلزی گوناگون گسترش یافت و تا قرن ۱۴ میلادی زره ها به حدی پیچیده شده بود که سلاح های آن زمان تقریبا بر آنها کارگر نبود، این مساله در قرن پانزدهم وبا پیدایش سلاح های گرم به کلی دگرگون شد.

تا سال ها زره ها از سلاح ها عقب افتاده بودند تا اینکه دانشمندان در قرن بیستم و به خصوص در دهه ی ۶۰ با تکیه برپیشرفت دانش متالوژی و پلیمر جلیقه های ضد گلوله ی مقاوم و جدیدی را عرضه نمودند. تصویری از آزمون موفقیت آمیز اولین زره ضد گلوله پلیس آمریکا در سال ۱۹۵۸ در فضای مجازی منتشر شده است که تفاوت زیاد زره های ضد گلوله اولیه و امروزی را از حیث طراحی و جنس سنگین آن به خوبی نشان می دهد.