این روزها کم تر کسی است بهروز خسروی را اسطوره عکاسی مازندران نداند و آرزویش قرار گرفتن روی لنز دوربین او نباشد; یگانه مرد عکاسی که برای تصویر کشیدن زیبایی ها و رنج های جامعه، دل به دنیای خطر می زند تا عکسی منحصر به فرد خلق کند.

برای مستند دنیای حیات وحش ،پنج سال زندگی اش را و برای خیلی از عکس هایش یک فصل و یا چند ماه زمان هزینه می کند تا عکسش حرفی برای گفتن داشته باشد.
هر عکسی داستانی از رازها و خاطره های زیادی را در دل خود نهفته است این را از تاثیر عکس ها می توان فهمید از دنیای واژه های که پنهان کرده اند و باعث شده دست به دست بر دل هر بیننده ای بنشیند و چه عکس های زیادی از بهروز خسروی جهانی از حرف برای گفتن دارند.
بهروز خسروی متولد ۲ تیرماه ۱۳۶۰ که لبخند همیشگی اش جذابیت دوچندانی به او می دهد ،با دوربین اش زندگی می کند بیدار می شود، می خوابد، غذا می خورد، نفس می کشد و حتی در کنار سفره عقد دوربینش را کنار خود داشت.
بهروز خسروی از اولین خاطره اش با عکاسی می گوید: در ۱۲ سالگی دوربین خریدم و محرم ها عکاسی می کردم، عاشق دوربینم بودم هر چند در آن زمان در مکانیکی شاگردی می کردم و بعد از آن شاگرد تریلی حمل بار شدم.

وی ادامه می دهد: سال ۸۴ بعد از یک سال و شش ماه زندگی در اصفهان به توصیه پدرم به تهران آمدم و در دفتر روزنامه شروع به کار کردم ،شب به چاپخانه می رفتم و ساعت سه به دفتر روزنامه می آمدم و باید تمام روزنامه ها را لایی می زدم و تا صبح گاهی ۲ یا سه ساعت می خوابیدم و در طی روز ۷ طبقه پاساژ علاءالدین که هر طبقه اش حدود ۵۰ واحد بود روزنامه توزیع می کردم.
عکاس موفق آملی تعریف می کند: این حجم زیاد کار نتوانست مرا از چیزی که دوست دارم جدا کند در میان مشغله و خستگی کارهای روزنامه عکاسی را ادامه دادم و طراحی ،فتوشاپ و .. یاد گرفتم.
وی از روزی که عکاسی را حرفه ای شروع کرد بیان داشت: سال ۸۸ به آمل آمدم و برای خبرگذاری ایلنا و یکسال بعد برای خبرگذاری فارس عکاسی کردم و از سال ۹۵ عکاس خبرگزاری میزان که متعلق به قوه قضایه است، در استان مازندران شدم .
این نابغه عکاسی می گوید: اولین عکسم که منتشر شد در خصوص روز پرستار و از خبرگزاری ایلنا بود که خیلی خوشحال شدم .
وی از اولین واکنش جهانی عکسش عنوان داشت: ساعت ۲ و سی دقیقه بامداد بود که خبر سیل نوشهر را به من اطلاع دادند و من چون ماشین نداشتم تا ساعت ۵ صبح در جاده کنار روستایمان ایستادم و منتظر بودم. بعد از آن به نوشهر رفتم و اولین عکس های سیل را گرفتم.
خسروی افزود: آن روز تمام روزنامه ها و سایت های کشور عکس های سیل مرا خبری کردند و حتی شبکه BBC در برنامه خبری خود گزارشی بر تحلیل عکس های من برگزار کرد و کارشناس برنامه قید داشت که عکس های مرا دنبال می کند و این اولین واکنش بین المللی برای عکسم بود و تمام مدیران روزنامه ها از این اقدام من تشکر کردند.

وی ادامه می دهد: در سیل تصاویر فلاکت بار بسیاری از هم وطنانم را دیدم، دوست داشتم با این کار کمکی به آنان کنم و حس همدردی ام را منتقل کنم و این باعث شد تصمیم گرفتم که مردم نگاری را شروع کنم تا مردم دیده شوند و مرهمی برای آنان شود.

این منتخب جشنواره عکس مطبوعات در خصوص یک عکس خوب گفت: یک عکس خوب به تنهایی هشت ساعت بدون سخنران می تواند کنفرانس ارائه کند و اکثریت جامعه به راحتی با آن ارتباط برقرار کنند.
وی اظهار داشت: عکس نرگس دختر شهید اسماعیل خانزاده که در فضای مجازی ،رسانه های داخلی و حتی برون مرزی واکنش زیادی به همراه داشت، حتی در مجله های خبری آن را با عکس کودک سوریه مقایسه کردند و نرگس با این عکس نماینده بچه های شهدای مدافع حرم پاکستان ،سوریه ،یمن و افغانستان شده است .
بهروز خسروی خلاقیت ذهن را از ویژگی عکاس دانست و بیان داشت: قبل از این که عکس بگیرم ،همه چیزهایی که می خواهم بگیرم را مجسم می کنم ،می دانم چه می خواهم ،داستان نویسی و برنامه ریزی می کنم .