سوره یس آیات ۱۳ الی ۳۲ :

ای رسول بر این مردم ، حال قریه ( انطاکیه ) را مثل زن که رسولان حق برای هدایت آن ها آمدند. که نخست دو تن از رسولان را فرستادیم چون تکذیب کردند باز رسول سومی برای مدد و نصرت مامور کردیم تا همه گفتند :
ما به رسالت آمده ایم.
اهل قریه به رسولان حق گفتند :
شما جز این که بشری مانند ما هستید مقام دیگری ندارید و هرگز خدای رحمان شما را به رسالت نفرستاده و نیست جز اینکه دروغگو می باشید.
رسولان باز گفتند: خدا می داند که محققا ما فرستاده ی او به سوی شما هستیم. بر ما جز آن که واضح، ابلاغ رسالت کنیم هیچ تکلیفی نیست.
باز منکران گفتند : که ای داعیان رسالت ، ما وجود شما را به فال بد می دانیم ، اگر از این دعوی دست برندارید البته سنگسارتان می کنیم و از ما به شما شکنجه خواهد رسید.
رسولان گفتند : ای مردم نادان فال بد که می گوئید اگر بفهمید و متذکر شوید ( آن جهلی است ) که با خود شماست بلکه شما مسرف هستید . در این گفتگو بودند که مردی از دورترین نقاط شهر ( انطاکیه بنام حبیب ) فرا رسید و گفت :
ای مردم رسولان خدا را پیروی کنید . از اینان که هیچ اجر و مزد رسالت نمی خواهند و شما را هدایت می کند پیروی کنید، چرا باید من خدای آفریننده ی خود را نپرستم در صورتی که بازگشت شما به سوی اوست؟
آیا من به جای آن خدای آفریننده خدایانی را معبود خود گیرم که اگر او خواهد به من رنج و زیانی برسد هیچ شفاعت آن خدایان از من دفع زیان نکرده و نجاتم نتوانند داد؟
در این صورت پیداست که من بسیار زیان کارم پس از من بشنوید و ( گواه باشید ) که به خدای شما ایمان آورم.
و به این مرد با ایمان روز قیامت گفته شود : بیا داخل بهشت .
گوید: ای کاش ملت من هم از این نعمت بزرگ آگاه بودند که خدا چگونه درحق من مغفرت فرمود و مرا مورد لطف قرار داد.
و ما پس از او ( حبیب ) بر قومش لشگری از آسمان نفرستادیم ( تا برایمان مجبورشان کنند ) هیچ این نکرده ایم و نخواهیم کرد.
نیست عقوبتشان جز یک صیحه آسمانی که به ناگاه همه هلاک شوند.
وای بر حال این بندگان ( گمراه لجوج ) که هیچ رسولی برای هدایت آنها نیامد جز آن که او را به تمسخر و استهزا گرفتند.
آیا ندیدند چه بسیار طوایف را پیش از اینها هلاک کردیم که دیگر ابدا به دیار اینان باز نگشتند ؟ و هیچ کس ( از گذشته و آینده در عالم ) نیست جز آن که همه نزد ما حاضر می شوند.

سوره یس آیات ۷۸ الی ۸۳ :

و برای ما مثلی زد که ، گفت:‌ این استخوان های پوسیده را باز که زنده می کند؟ بگو : آن خدایی زنده می کند که اول بار آنها را حیات بخشید ، او به هر خلقت داناست.
آن خدایی که از درخت سبز برای انتفاع شما آتش قرار داد ، تا ( وقتی که ) خواهید برافروزید آیا آن خدایی که آسمان ها و زمین را آفریده بر آفرینش مانند شما قادر نیست ، که چون مردید شما را زنده کند؟ آری البته قادر است که او آفریننده ی ( کلیه اشیاء ) و دانا ( به همه ی موجودات ) است. فرمان نافذ خدا ( در عالم ) چون اراده ی خلقت چیزی کند به محض این که گوید موجود باش خواهد شد.
پس منزه است خدایی که ملک و ملکوت هر موجود به دست قدرت او و بازگشت همه ی خلایق به سوی اوست.

گرداورنده: نیلوفر نوروزی