همیشه به این فکر می کردم که چرا امام تاریخ روز قدس را اینقدر نامتعارف انتخاب کرده است؟ بر خلاف تمامی دیگر یوم الله ها و مناسب های «سیاسی» که بر مبنای گردش خورشید هستند، امام تاریخ روز قدس را بر اساس گردش ماه انتخاب کرد؛ یعنی ماه مبارک رمضان. اینگونه هر سال روز قدس جایی از تقویم خورشیدی می افتد: یک وقت در گرمای تابستان و یک وقت در سرمای زمستان!
اما کار همینجا تمام نمی شود؛ چرا که امام در این ماه قمری هم تاریخی معین برای روز قدس اختصاص نداده. یعنی بر خلاف تمامی مناسبت های «مذهبی» قمری، روز قدس یک روز مشخص از ماه نیست: جمعه آخر ماه! یک وقت ممکن است بیست و نهم ماه مبارک رمضان باشد و یک وقتی هم بیست و سوم ماه مبارک! خصوصا آن هنگام که جمعه آخر ماه مبارک یوم الشکی می شود که ممکن است در گوشه ای از دنیای اسلام سی ام ماه مبارک باشد و در گوشه ای دیگر روز عید الفطر، این سوال جدی تر مطرح می شود که امام خمینی بعنوان فقیهی حاذق و رهبری سیاستمدار، آیا نمی دانست که اینگونه اعلان مناسبت کردن چه پیامدهایی را به دنبال دارد؟ انگار که امام خواسته است تا تمامی متعارفات مناسبت های «سیاسی ـ مذهبی» را در انتخاب و اعلام این روز بشکند اما چرا؟
هفدهم مرداد ماه سال پنجاه و هشت زمانی که حضرت امام طی پیامی آخرین جمعه ماه مبارک رمضان را روز قدس می نامند، بخشی از این پرسش را پاسخ می دهد که:
“جمیع مسلمان جهان را دعوت می کنم که آخرین جمعه ماه مبارک رمضان را که از ایام قدر است و می تواند تعیین کننده سرنوشت مردم فلسطین نیز باشد به عنوان روز قدس انتخاب و طی مراسمی همبستگی بین المللی مسلمانان را در حمایت از حقوق قانونی مردم مسلمان فلسطین اعلام نمایند.”
امام عنوان می کند که این راز آلودگی انتخاب تاریخ «روز قدس» مرتبط با «شب قدر» است. زمانی که تردید آن میان شب های دهه آخر ماه مبارک رمضان همیشه این سوال را برای مسلمین ایجاد کرده است که چرا تاریخ این شب سرنوشت ساز صراحتا تعیین نشد؟
حضرت امام کمی بعدتر در پیامی که به مناسبت دومین سالگرد اعلام روز قدس در سی ام رمضان سال هزاروچهارصدویک قمری صادر می کنند، گره های بیشتری را از این معما می گشاید که:
“جمعه آخر ماه مبارک رمضان روز قدس است و در دهه آخر ماه رمضان به احتمال زیاد شب قدر است. شبی است که احیای آن سنت الهی است و قدر و منزلت آن از هزار ماه منافقان والاتر است. شبی است که مقدرات خلق در آن شب پایه ریزی می‌شود. روز قدس که همجوار شب قدر است لازم است که در بین مسلمانان احیا شود و مبدأ بیداری و هوشیاری آنان باشد و از غفلتهایی که در طول تاریخ خصوصاً سده‌های اخیر شده است بیرون آیند تا آن روز هوشیاری و بیداری از دهها سال ابرقدرتها و منافقان جهان والاتر باشد و مسلمانان جهان مقدرات خود را خود به دست قدرت خود پی ریزی و پایه گذاری کنند. در شب قدر، مسلمانان با شب زنده داری و مناجات خود از قید بندگی غیرخدای تعالی که شیاطین جن و انسند، رها شده و به عبودیت خداوند در می‌آیند، و در روز قدس که آخرین روزهای شهرالله اعظم است، سزاوار است که مسلمانان جهان از قید اسارت و بردگی شیاطین بزرگ و ابرقدرتها رها شده و به قدرت لایزال الله بپیوندند و دست جنایتکاران تاریخ را از کشورهای مستضعفان قطع و رشته طمع آنان را بگسلانند.”
راز تاریخ روز قدس در شب قدری نهفته است که منتهی به آن می شود؛
اگر شب قدر شب استغفار از ذنوبی است که در سال مرتکب شده ایم، روز قدس نیز روز استغفار امت از تمامی غفلت هایی است که در طول تاریخ و خصوصا سده های اخیر مرتکب شده؛
اگر شب قدر شب رهایی از بندگی شیطان و سرفرودآوردن در پیشگاه باری تعالی است، روز قدس نیز روز رهایی از بندگی شیاطین بزرگ و ابرقدرت های عالم و سر فرود آوردن امت اسلامی در پیش روی خدای قهار است؛
اگر شب قدر شب کوتاه کردن دست شیطان از مملکت وجود انسانی است، روز قدس روز کوتاه کردن و بریدن دست جنایتکاران و غاصبانی است که دست بر امت اسلامی و مقدسات آن دراز کرده اند؛
اگر شب قدر شب قیام به صد رکعت نمازی است که ما را از دام شیطان می رهاند، روز قدس روز قیام امت اسلامی برای رها شدن از دامان شیاطین و مستکبرین عالم است؛
و اگر شب قدر شب رقم خوردن مقدرات انسانی است، روز قدس نیز روزی است که در آن امت اسلامی مقدرات خویش را با آزادی قدس شریف از چنگال ظالمان تاریخ رقم خواهد زد؛
