متن پیام به شرح زیر است:

وقتی در پس دنیای نا امن کودکیمان دستهایت را گشودی تا با ضربان قلبت خط های زندگی را سرمشق مان کنی ،سایه مهربان خدا بودی.

نردبانی شدی تا پاهای ناتوانم را بر شانه های خسته ات بگذارم ،دستهای گج خوره ات گواه دلشوره هایت بود.

چتر شدی تا در روزهای طوفانی ،خراش های روزگار نابودم نکند. پیامبرانه بالهای دانش ام را گشودی و یعقوب وار نظاره کردی تا پرواز کنم.

چه زیرکانه تخته سیاه کلاسمان را چون آینه روشن کردی تا فلسفه وجودمان از پیله ی خود شعله ور شود.

حصارهای نادانی ام را شکستی و الفبای عشق را آموختی ؛ تنها سلاح ات ،علم و مهربانی تو بود ؛شبیه اردیبهشتی ،شبیه دستهای مهربانی که آرامبخشند و سکوهای میدان نبرد را دلیرانه پیروز شده اند.

کمیل نائیج – معاون فنی و اجرایی تاکسیرانی شهرداری آمل