همانگونه که در بخش اول عنوان گردید، با توجه به آثار زیانبار فردی و اجتماعی بی حجابی و بدحجابی و تاثیرات مخربی که بر نظام اجتماعی در جامعه اسلامی می گذارد، می بایست آنرا یکی از حقوق عمومی جامعه تلقی نمود و همگان ملزم به رعایت آن گردند. در این بخش به دو مقوله (عواقب اجتماعی بدحجابی و وظایف پیشگیرانه والدین) اشاره می شود.
عواقب اجتماعی بدحجابی
بدحجابی، عواقب اجتماعی وسیعی به دنبال دارد که به برخی از آنها اشاره می شود:
- جوانان کارآمدترین عنصر انسانی در تکامل و پیشرفت مادی و معنوی و ابعاد مختلف زندگی هستند. از سویی جوانان به عنوان گسترده ترین قشر جمعیتی کشور، آسیب پذیرترین گروه سنی در برابر انحرافات( بدحجابی و بی حجابی) می باشند. بنابراین عدم پایبندی به اصل حجاب به معنی نابود کردن مهم ترین سرمایه یک کشور محسوب می گردد.
- هیجانات و فشارهای جنسی جوانان با دیدن صحنه های تحریک کننده و چهره های آرایش کرده زنان بی حجاب همراه باشد، اغلب جوان را چنان بی اختیار می کند که تلاش می کند تا به هر وسیله ممکن، شهوت خود را خاموش سازد که این موضوع زمینه بسیاری از انحرافات اخلاقی را در جامعه فراهم می سازد.
- و دخترانی که زیبایی های خود را به دیگران نمایش می دهند و غرایز جنسی مردان را تحریک می کنند، جریمه طبیعی رفتار ناصواب خود را با ریختن آبروی خویش و خانواده و پذیرفتن آسیب جسمی و روانی می پردازند. چه بسا این افراد برای همیشه خود را از یک زندگی مشترک آرام بخش محروم می کنند.
۴-یکی از دلایل عمده گسترش روزافزون ناهنجای های اخلاقی و اجتماعی، ناسازگاری ها و چالش های خانوادگی، افزایش آمار دختران و پسران فراری و طلاق برخواسته از همین انحراف( بدحجابی و بی حجابی) می باشد.
وظایف پیشگیرانه والدین:
می توان ادعا نمود که بخش عمده ای از پدیده خودنمایی، خودآرایی، آرایش های غلیظ و مضحک و بدحجابی، یکی از آثار و عوارض شوم احساس خود کم بینی و ضعف شخصیتی در جامعه است که والدین می بایست برای ریشه کن نمودن این مشکل اقداماتی صورت دهند.
۱-تبیین وتکریم مقام زن: همانگونه که در بالا اشاره شد، خودکم بینی و عقده حقارت و عدم درک موقعیت و مقام واقعی جنس مونث، موجب شده تا این عده از زنان برای خودنمایی، نمایش و مطرح کردن خویش در جامعه و به دست آوردن رده اجتماعی مد نظرشان، دست به چنین اعمالی بزنند. لذا والدین می بایست برای جلوگیری از رخنه این افکار، دست به اقدامات فرهنگی و فکری بزنند و جایگاه اجتماعی و اخلاقی دختران و زنان را در جامعه برجسته نمایند.
۲-والدین می بایست از فرهنگ خانوادگی پیشوایان معصوم در صدر برنامه های زندگی خود الگوبرداری نمایند و همواره ادبیات رفتاری و گفتاری آنها را به عنوان بهترین الگوهای زندگی دینی مدنظر قرار دهند تا خانواده ای رشدیافته و بالنده و زنان و دخترانی باکرامت و پایبند به عفاف و حجاب و به دور از هرگونه انحراف و آسیب داشته باشند.
۳-شناسایی و تبیین قابلیت و توانایی های زنان و دختران که موجب رشد و تقویت روحیه خود ارزشمندی زن و شکوفا شدن استعدادها و توانائیهای آنها می گردد.
۴-گفت و گو و پوشش در برابر افراد غیر همجنس، اگرچه محرم باشند، می باید محترمانه و به دور از هرگونه لحن و صدای تحریک کننده باشد و والدین می بایست این موضوع را در خانواده نهادینه کنند.
۵-والدین باید نسبت به حجاب و ارزش های دینی، انجام واجبات و پرهیز از محرمات، اعتقاد قلبی داشته باشندو قبل از گفتار، با آموزش عملی، فرزندان خود را با این اصل آشنا نمایند.
۶-عدم تجسس و تعصب بیجا درباره زنان و دختران، از اصلی ترین لوازم و پیش نیازهای ایجاد و تقویت اعتماد و محبت در بین اعضای خانواده است.
۷-با توجه به تاثیرات مخرب ماهواره ها و شبکه های مجازی و گسترش روزافزون آنها در جهت ترویج بی بند و باری و بدحجابی و بی حجابی، والدین می بایست ضمن کسب اگاهی لازم، استفاده از این وسایل ارتباطی را ضابطه مند نمایند.
در پایان باید گفت که بحث حجاب همانند ماجرایی است که پیامبر برای جلوگیری از منکرات بیان فرمودند. براساس فرمایش حضرت رسول(ص) چگونه می توان پذیرفت که یکی از ساکنان کشتی به اسم آزادی در حریم و حق خصوصی خویش، محل نشستن خود را سوراخ نماید.
آیا در این صورت کشتی جامعه اسلامی به قعر فلاکت و بدبختی فرو نخواهد رفت؟ اینجاست که رعایت حجاب به عنوان یکی از ملزومات ثبات و تحکیم نظام خانواده و بالطبع جامعه مشخص می شود.
تهیه کننده :سرهنگ احمدرضا فغانی – رئیس پلیس امنیت اعمومی مازندران
