دکتر سید محمد حسین جوادی، عضو هیات مدیره انجمن مددکاران اجتماعی ایران در گفتگو با برنامه «نیم نگاه» شبکه رادیویی سلامت در پاسخ به اینکه آیا مشکلات اقتصادی، برخی خانواده ها را به حاشیه شهر کشانده است، گفت: قطعا مشکلات اقتصادی منجر به حاشیه نشینی این خانواده ها شده است؛ اما به معنای این نیست که با برچسب حاشیه نشین به آنها نگاه کنیم، ممکن است آنها در فرایند مشکلات اقتصادی در این مناطق سکنی گزیده باشند؛ اما در فعالیت های اجتماعی مشارکت موثری دارند.
به گفته این مددکار اجتماعی امروزه در سطح بین المللی به هنگام حل مسائل سکونتگاه های غیر رسمی، موضوعات درون زا و ظرفیت های آنان مورد توجه قرار می گیرد، زیرا نگاه جرم خیزانه به حاشیه نشینان، حمایت و حل مشکلات آنان را بی نتیجه می گذارد .
جوادی بابیان اینکه نگاه ترحم انگیز و همراه با انگ، ارائه خدمات عمومی و اجتماعی رادر سکونتگاههای غیر رسمی منتفی خواهد کرد افزود: برای کمک به خانواده های حاشیه نشین، ابتدا باید شناختی از این  مناطق بدست آورد، از ظرفیت ها و پتانسیل های آنها آگاهی و سپس برای ساماندهی و کمک به آنان برنامه ریزی کرد، ورود  بدون مطالعه و با ذهنیت مجرم انگارانه به مناطق حاشیه نشین، برنامه های حمایتی را با شکست مواجه خواهد کرد.
استادیار گروه مددکاری دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران نیز درباره اینکه صرف ارائه خدمات روانشناختی به خانواده های حاشیه نشین با وجود مشکلات اقتصادی  موثر است یا خیر؟ گفت: این خدمات کافی نیست، زیرا با وجود مشکلات اجتماعی مانند بیکاری، تن فروشی، خشونت و فقر، حضور یک روانشناس بالینی نمی تواند کاری پیش ببرد و اگر منتظر باشیم که  طی  ده سل آینده آسیب ها ی اجتماعی در مناطق حاشیه نشین حذف شود، انتظار بیهوده ای است.
به گفته این مددکار اجتماعی برای سرعت بخشی به برنامه های حمایتی از خانواده های حاشیه نشین باید درکنار خدمات بهداشتی بر روی حوزه سلامت اجتماعی نیز متمرکز شد.
وی ادامه داد: برای مناطق حاشیه نشین نمی توان از قبل بسته مداخلاتی در زمینه اجتماعی پیش بینی کرد هرچند این امر در زمینه مداخلات بهداشتی قابل قبول است، یعنی نسخه اجتماعی را نمی توان با نسخه پزشکی پیش برد چرا که مداخلات اجتماعی ابزار خاص خود را می طلبد.
دکتر جوادی درباره اینکه آیا جرم خیز بودن مناطق حاشیه نشین به اثبات رسیده است تاکید کرد:  به دلیل تراکم جمعیتی و نبود کنترل های لازم ،ممکن است شیوع جرائم د راین نقاط در مقایسه با سایر مناطق  تفاوت آماری نشان دهد، اما اینکه بگوییم ساکنان سکونتگاه های غیر رسمی، استعداد مجرم بودن را دارند، استدلال نادرستی است.
**مناطق حاشیه نشین آبستن حوادث اند
با بیان اینکه مناطق حاشیه نشین آبستن حوادث اند و نباید از آنها غافل شد ابراز داشت: سکونتگاه های غیر رسمی همچنین آبستن حوادث اجتماعی، طبیعی و انسان ساز ند زیرا ساختمان ها و بافت غیر مهندسی ساز این مناطق در معرض فروریزش اند، بافت اجتماعی آنجا نیز به دلیل تنوع فرهنگی و قومی در صورت فقدان به موقع مداخلات اجتماعی ،حوادث جبران ناپذیری را متحمل خواهد شد.
استادیار گروه مددکاری دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران در پایان به استفاده از ظرفیت مردمی مناطق حاشیه نشین تاکید کرد و گفت: انسجام اجتماعی این مناطق در مقایسه با سایر نقاط شهری قوی تر است، باید روی سرمایه اجتماعی موجود این نواحی متمرکز شد، باید سراغ مردم رفت، و فراموش نکنیم که اگر در مناطق روستایی ظرفیت سازی کنیم سکونتگاهای غیر رسمی شکل نخواهند گرفت.