«رسانه» در تعریف کلاسیک خود به معنای واسطه است. واسطه‌ای که بین مردم و حکومت پل می‌زند تا هم حرف دولت را به مردم انتقال بدهد و هم دردل مردم را به گوش دولت‌مردان برساند. علاوه بر این، رسانه می‌تواند بین اقشار مختلف مردم رابطه ایجاد کند و آن‌ها را از حال هم باخبر کند و کمک می‌کند تا هنرمندان، ورزشکاران، سیاستمداران، دانشمندان و… زندگی و کار خود را با مردم به اشتراک بگذارند. این رسانه‌ای که گاهی آگاه می‌کند، گاهی عامدانه مخفی می‌کند، گاهی می‌خنداند و گاهی حتی دروغ می‌گوید! حال همین رسانه با همه خوبی‌ها بدی‌هایش، به بعضی فرصت می‌دهد تا حرفهای خود را مستقیم به عده زیادی از مردم بگویند و با آن دغدغه‌هایش را دنبال کنند. کم نیست تعداد آدم‌های معروفی که بعد از مدتی فهمیده‌اند برای گفتن حرف‌هایشان به یک رسانه نیازمندند. آدم‌های معروفی که لزوما سیاستمدار نیستند و از رسانه برای حرف جدید زدن استفاده می‌کنند.
هرمز شجاعی مهر و «خانواده سبز»اش!
هرمز شجاعی مهر را سال‌هاست در قامت مجری برنامه سیمای خانواده شبکه اول سیما در تلویزیون می‌بینیم؛ اما علاوه بر این، او صاحب یکی از سن و سال‌دارترین مجله‌های خانوادگی کشور است. «خانواده سبز» در مردادماه سال ۱۳۷۸ کار خود را شروع کرده و تا امروز هم هنوز منتشر می‌شود. این دوهفته‌نامه مجله‌ای خانوادگی است که درباره موضوعات فرهنگی، اجتماعی و ورزشی می‌نویسد. نکته جالب درباره این مجله این است که مدیرمسئول و صاحب امتیاز این مجله از این فرصت برای مطرح شدن خود استفاده نکرده و حضور پررنگی در رسانه خود ندارد و حتی به گفته خودش، خانواده او دوست ندارند زندگی خصوصیشان رسانه‌ای شود.
محمدرضا حسینیان؛ از «زندگی ایده‌آل» تا «تی‌وی‌پلاس»
«محمدرضا حسینیان» را بیشتر از آنکه در قالب مدیرمسئول یک مجله یا رسانه بشناسیم، او را به عنوان مجری ثابت شبکه سوم سیما در برنامه‌های مناسبتی می‌شناسیم. مجری آرام و بی‌حاشیه‌ای که برخلاف ظاهرش در تلویزیون، در فعالیت مطبوعاتی‌اش جنجالی حاضر شده است. «تپش»، «سیب سبز» و «زندگی ایده‌آل» مجله‌های سابقه‌داری هستند که این مجری تلویزیونی، مدیر مسئول آن‌ها بوده است. مجله‌هایی که در کنار مباحث تخصصی خود به محتواهای سبک زندگی تنه می‌زنند. می‌توان این مجلات را از پولدارترین رسانه‌های کشور دانست که با اسپانسرهای قدرتمند، خرج محتواها و صفحات پررنگ و لعاب خود را درمی‌آورد. مجلاتی که گاه به دلیل تیترهای جنجالی توقیف شده‌اند. تازه‌ترین رسانه حسینیان که این روزها بیشتر از همه سروصدا کرده است، برنامه ویدئویی «تی وی پلاس» است. برنامه‌ایی که در آن به اصطلاح خبرنگارها به دنبال بازیگران و هنرمندان می‌روند و از جزئی‌ترین مسائل زندگی خصوصیشان می‌پرسند و به زندگی شخصی‌شان سرک می‌کشند تا جایی که مثلا همه تلاششان را می‌کنند که خواستگار بازیگر معروف را به این سوپر استار برسانند تا از این صحنه خواستگاری فیلم بگیرند و سریع آن را منتشر کند. مجله‌ای ویدوئویی که در استاندارد نظام رسانه‌ای بیشتر به «رسانه زرد» مشهور است.
مجید اخشابی و «زیروبم» موسیقی ایران
«مجید اخشابی» هم برای پاسخ گفتن به دغدغه‌های هنری خود حدود چهار سال پیش، مجله «زیروبم» را راه انداخت. مجید اخشابی که دارای مدرک دکترای موسیقی است، سردبیر و مدیرمسئول این ماهنامه فرهنگی‌اجتماعی است و در هر شماره از این ماهنامه به سراغ آهنگسازان و خوانندگان و هنرمندان می‌رود و درباره موضوعات زیادی حرف می‌زند؛ اما قطعا یکی از بخش‌های مهم آن درباره موسیقی است. همچنین در هر شماره یک قطعه آهنگ از این خواننده هم ضمیمه آن می‌شود.
«دیده‌بان» بهنوش بختیاری
بهنوش بختیاری را هم بیشتر به عنوان یک بازیگر طنز می شناسیم که به خاطر بازی کردن در آثار مهران مدیری معروف شده است. این بازیگر بعدا به خاطر اینستاگرامش و ارتباط صمیمانه‌ای که با مردم برقرار می‌کرد، گوی رقابت اینستاگرامی را از بقیه دوستانش ربود تا جایی که الان تعداد فالوئرهایش به پنج میلیون رسیده است! اما این بازیگر هم کم‌کم به فکر می‌افتد تا رسانه‌ای را برای خود دست و پا کند. «دیده‌بان» ماهنامه‌ای فرهنگی‌اجتماعی بود که پیش از این یک رسانه درون سازمانی و البته گمنام بود که به یک باره با عوض شدن تیم اجرایی آن گل می‌کند. زمستان ۹۳ خانم بختیاری سردبیر این ماهنامه و به این گروه اضافه می‌شود و بارها روی جلد می‌رود. کافی است تا مصاحبه دو نفره او و سحر قریشی درباره تعداد بالای فالوئرهایشان در اینستاگرام را در این مجله به یاد آوردید تا از کل‌کل‌های جدید این دو در روزهای اخیر متعجب شوید!
کامران تفتی و ستاره‌ها در «تبار»
ماهنامه فرهنگی‌اجتماعی «تبار» در شهریورماه سال گذشته رونمایی شد و از مهرماه روی دکه‌ها قرار گرفت. «کامران تفتی» مدیرمسئول این ماهنامه است که به دنبال جایی برای انتقاداتش به فرهنگ کشور، این مجله را راه انداخته است. شماره اول این نشریه با عکس جلدی از «خسروشکیبایی» و «شهاب حسینی» و پرونده‌ای با عنوان شرح پریشانی سینمای ایران شروع به کار کرد. تفتی درباره این فعالیت مطبوعاتی‌اش مصرانه می‌گوید که به خاطر دیده شدن خودش نبوده و دغدغه‌های جدی‌تری را دنبال می‌کند: «در تبار تلاش کرده‌ایم نگاه درست و اصولی و یک ذره جدی‌تر نسبت به مجله‌های دیگری درباره موارد فرهنگی و اجتماعی داشته باشیم، تلاش شده تا به مخاطب احترام گذاشته شود و کمی دقیق‌تر به سرانه مطالعه کشور بپردازیم.»
امیرحسین رستمی و علاقه‌اش به «تنیس»
امیرحسین رستمی عاشق ورزش «تنیس» است و به قول خودش از کودکی این ورزش را دنبال می‌کرده و برخلاف اکثریت جامعه علاقه چندانی به فوتبال ندارد. این علاقه او به این رشته ورزشی و از طرف دیگر مهجور ماندن آن باعث می‌شود که او مدیر عامل اولین و تنها مجله تخصصی تنیس در کشور شود و خودش هم یک بار به عنوان یک تنیس‌باز چپ دست حرفهای جلد این مجله تخصصی برود.
