تازه‌ترین آمار از تعداد مقاله‌های فناوری نانو و رتبه کشورها در این حوزه از سوی پایگاه استنادی ISI تا ماه اوت ۲۰۱۶ میلادی اعلام شد که بر این اساس کشور ما در رتبه ششم تولید علم حوزه نانو در دنیا قرار دارد.
ایران در حالی با تولید ۴۷۱۷ مقاله در حوزه نانو رتبه ششم را از آن خود کرده که کشورهایی مانند چین، آمریکا، هند، کره جنوبی و آلمان از ما پیش هستند و این رتبه برای کشور ما رتبه ایده آلی محسوب می‌شود.
البته به گفته دبیر ستاد توسعه فناوری نانوی کشورمان نیز ایران در حال حاضر در رتبه ششم است و برای خیزش به رتبه پنجمی برنامه‌ریزی‌هایی شده است.
کارشناسان علمی از وضعیت تولید علم نانو در کشورمان راضی هستند و پیشرفت دانشمندان کشور در این حوزه را نسبت به حوزه‌های دیگر قابل تحسین می‌دانند.
اما آنچه در این میان جای تعجب است، ارائه آمار اشتباه از سوی وزیر علوم، فناوری و تحقیقات به عنوان نخستین متولی علم کشور است که این آمار در خبری بر روی سایت وزارت علوم قرار گرفت و پس از دقایقی حذف شد.
خبر وزارت علوم حاکی از این بود که وزیر علوم، ایران را در رتبه چهارم تولید مقالات فناوری نانو در دنیا می‌داند در حالیکه کشور ما هیچگاه در جایگاه چهارم این حوزه قرار نگرفته و در حال حاضر برای جا گذاشتن کشور آلمان و کسب رتبه پنجمی تلاش می‌کند.
اینکه بر چه مبنایی چنین خبری بر روی سایت وزارت علوم قرار گرفته و بر چه مبنایی حذف شده به جای خود، ولی اینکه وزیر علوم در جریان رتبه ایران در دنیا نبوده است شاید این مسئله را به ذهن متبادر کند که اصرار کارشناسان بر کندی شتاب علمی کشور و درخواست از وزارت علوم برای برنامه‌ریزی در زمینه پیشرفت علمی کاری بس بیهوده باشد زیرا وزیر علوم، ایران را در رتبه‌ای بالاتر از آنچه هست می‌بیند.
گویا برای پیشرفت در جایگاه بین‌المللی اصلا نیازی به برنامه‌ریزی نیست و می‌توان یک شبه کشور را دو پله در رنکینگ جهانی بالا برد، کافیست در اخبار و مصاحبه‌ها چنین مسئله‌ای مطرح شود شاید خودمان باور کنیم که پیشرفت کردیم.
آنچه مسلم است، جامعه دانشگاهی کشور از وزیر علوم و مسئولان علمی کشور انتظار دارند حوزه علم و فناوری را دارای اهمیت بیشتری بدانند و برای این حوزه به نحو احسن برنامه‌ریزی کنند، در مقطعی که کشور بیش از هر زمان دیگری به پیشرفت علم و اتکا بر دانش داخلی نیاز دارد و تاکید مقام معظم رهبری نیز بر پیشرفت علمی و تولید داخلی است، اجرای طرح‌های کلان متوقف شده و بودجه تخصیص داده شده به این طرح‌ها در حد صفر است و آمار شتاب علمی کشور نیز با افول رو به روست و برنامه‌ای مبنی بر اهمیت حوزه علم در وزارت علوم مشاهده نمی‌شود.
