مسعود مقیمیان یکی از ورزشکاران با اخلاق استان مازندران است که اهل آمل می باشد.

وی که در رشته های کیک بوکس، موی تای و کونگ فو، قهرمانی مسابقات حرفه ای ترکیه، چین و مسابقات کاپ اروپا آسیا در گرجستان را در کارنامه خود دارد، عضو تیم ملی کیک بوکسینگ کشور است و از بی توجهی مسئولان گلایه های بسیار دارد.

این ورزشکار متواضع و حرفه ای کیک بوکسینگ در حال حاضر برای گذراندن زندگی و فراهم کردن شرایط تمرینی برای خود به شاگردی اتوبوس روی آورده است که جای تامل بسیار دارد !!!

سوال اینجاست که چرا مسئولان ورزش کشور، مازندران و آمل از مسعود مقیمیان که یکی از فنی ترین ورزشکاران کیک بوکسینگ دنیا لقب گرفته است و  بارها برای کشورمان افتخار آفرینی کرده است و در حال حاضر عضو تیم ملی می باشد، حمایت نمی کنند؟؟؟!!!

در ادامه گفتگوی خبرنگار مازندرانه با این ورزشکار ارزشمند آملی را با هم می خوانیم:

۱-مازندرانه*خودتان را مختصر به مخاطبان سایت مازندرانه معرفی کنید؟

مسعود مقیمیان هستم اهل آمل، متولد ۱۳۶۹/۰۴/۱۴ و در حال حاضر عضو تیم ملی کیک بوکسینگ جمهوری اسلامی ایران  هستم

۲-مازندرانه*ورزش را از چه سنی آغاز کرده اید؟

ورزش رزمی را از سن  ۹سالگی با کونگ فو شروع کردم

۳- مازندرانه*از ورزش کیک بوکسینگ برایمان  مختصر بگویید؟

کیک بوکسینگ ورزش جهانی است که از ضربات مشت و پا در آن استفاده می شود و تقریبا در همه جای جهان این ورزش رو کار می کنند و طرفداران زیادی دارد.

۴- مازندرانه*چه شد که وارد ورزش رزمی کیک بوکسینگ شدید؟

به دلیل علاقه بسیار شدیدی که به ورزش های آزاد داشتم وارد این رشته شدم تا بتوانم در کنار کسب افتخار برای ملت خودم ایران، قدرتم را نیز در راه درست استفاده کنم

۵-مازندرانه*ورزش کیک بوکسینگ زیر نظر کدام فدراسیون است ؟

زیر نظر فدراسیون ورزش های رزمی فعالیت می کند

۶-مازندرانه*در چه مسابقاتی تا کنون شرکت داشته اید و چه عناوینی را کسب کردید؟

مدت پنج سال است که از قهرمانهای کشور در فدراسیون ورزش های رزمی هستم  و در رشته های کیک بوکس، موی تای و کونگ فو، قهرمانی مسابقات حرفه ای ترکیه، چین و مسابقات کاپ اروپا آسیا در گرجستان را در کارنامه خود دارم

۷-مازندرانه*مشکلات ورزش رزمی کیک بوکسینگ در مازندران و آمل به نظرتان چیست؟

از کجای مشکلات برای شما بگویم ؟ از نداشتن سالن خوب رزمی یا نداشتن وسایل مورد نیاز ورزش کیک بوکسینگ مثل کیسه بوکس،میت و….؟از حمایت نشدن مالی ورزشکاران هنگام مسابقات که حتی ورودی مسابقات را خود پرداخت می کنند؟ یا جایی که هیئت ها توانایی دادن یک دست لباس ورزشی برای مسابقات را هم ندارند؟ مشکلات زیاد است و رسیدگی کم

۸-مازندرانه* شما تا به حال چند دوره به تیم ملی دعوت شده اید و افتخار آفرینی کردید. آیا مسئولان مازندران و آمل از شما به عنوان یک قهرمان ملی حمایت کرده اند؟

قهرمانان رزمی در ایران اصلا دیده نمی شوند مصداقش این است که در چند دوره ای که قهرمان کشور و جهان شدم هیچ مسئولی برایم کاری نکرده  و از من حمایتی صورت نگرفت. البته مسئولان محترم بعد از کسب عنوان قهرمانی ورزشکاران در کنار آنها می ایستند و عکسهای زیبایی می گیرند و سپس دنبال تصاویر خود در رسانه های می روند به جای حمایت از ورزشکارانی مثل ما و اصلا یادشان می رود قهرمانانی مثل ما آینده ای نیز دارند

۹-مازندرانه* از نظر مالی ورزش کیک بوکسینگ نیازهای شما را تامین می کند؟

از لحاظ مالی، جدا از اینکه هیچ حمایتی از طرف سازمان و یا فرد خاصی نمی شویم  بلکه از دارایی خود که به سختی بدست می آید برای ورزش کردن خرج می کنیم و این فقط عشق به ورزش است که ما را در این راه نگه داشته است

۱۰-مازندرانه* آیا در حال حاضر غیر از ورزش شغل خاصی دارید  ؟

بله، بنده شاگرد اتوبوس هستم و به شهر های مختلف می روم که این شرایط ورزش کردن را برای من سخت کرده است ولی چه کار کنم  چاره ای نیست و باید گفت: مجبورم مجبور!!!

۱۱-مازندرانه*به عنوان یک شهروند آملی و مازندرانی برایمان بسیار دردناک است که قهرمان جهان و عضو تیم ملی کیک بوکسینگ را شاگرد اتوبوس ببینیم.چه عواملی باعث شد شما شاگرد اتوبوس شوید؟

قبل از جواب دادن به سوال شمت باید بگویم شاگرد اتوبوس بودن هم یک شغل است و بنده به تمامی شاگرد اتوبوسهای سراسر ایران خسته نباشید و خدا قوت میگویم چون اگر آنها نباشند مسافران آرامش و آسایش کمتری خواهند داشت.

نمیدانم مقصر چه کسی است؟ خانواده، مسئولان یا خودم ؟ در سراسر دنیا برای قهرمانان ملی خود بهترین امکانات و تجهیزات را فراهم می کنند و از لحاظ مادی و معنوی به آنها نهایت رسیدگی را انجام می دهند اما در کشور ما این اقدامات صورت نمی گیرد و قهرمانان ملی و افتخار آفرینان این سرزمین پس از دوران قهرمانی به حال خود رها می شوند. از من هم که هم اکنون عضو تیم ملی کیک بوکسینک هستم هیچ گونه حمایت مالی و معنوی صورت نگرفت و بنده نیز به خاطر شرایط مالی بد خانواده باید کار کنم تا خرج زنگی خودم را بپردازم . زیاد دنبال کار گشتم ولی نتوانستم کاری پیدا کنم تا اینکه شاگرد اتوبوس شدم

۱۲-مازندرانه*شما قهرمان ایران و جهان هستید و در حال حاضر عضو تیم ملی کیک بوکسینگ ; به نظرتان چرا مسئولان از قهرمانانی مثل شما حمایت نمی کنند؟

باید از مسئولان پرسید که چرا از ورزشکارانی امثال ما که هنوز دوران قهرمانی ما به اتمام نرسیده و در حال حاضر عضو تیم ملی کیک بوکسینگ هستیم حمایت نمی شود؟این را من نمیدانم مسئولان باید پاسخگو باشند

۱۳-مازندرانه* چه حرفی در دلتان به عنوان یک قهرمان ملی مانده است که می خواهید به مسئولان ورزش کشور و مازندران بگویید؟

من الان فیکس تیم ملی برای مسابقات جهانی ایتالیا هستم ولی هنوز هم با اتوبوس به شهرهای مختلف برای بدست آوردن خرج زندگی میروم آیا این انصاف است که من مثل ورزشکاران ورزش های دیگر حمایت نشوم ؟مگر من ورزشکار نیستم؟عرق نمیریزم؟زحمت نمیکشم؟ یا برای شهرم افتخار نمی آورم و پرچم کشورم را مثل ورزشکاران دیگر در صحنه های جهانی به اهتزاز در نمی آورم؟ بعد از این همه سال نه کار دارم نه سرمایه و نه یک منزل شخصی و فقط چند سوال دارم، آقای مسئول اگر به جای من، فرزند یا بستگان شما این عناوین را کسب می کرد، الان شاگرد اتوبوس بود؟؟ آقای مسئول، آیا من که در خود قهرمانی دوباره جهان و افتخار آفرینی برای وطنم را می بینم با این شرایط ورزش را کنار بگذارم؟ آقای مسئول …

۱۴- مازندرانه*وقتی در لیگ جهانی قهرمان دنیا شدید پرچم پر افتخارجمهوری اسلامی ایران را بر دوش خود انداختید .در آن لحظه چه حسی داشتید؟

من هر جای دنیا باشم و در سخت ترین شرایط زندگی یک ایرانی هستم و افتخار می کنم که پرچم کشورم  را در عرصه های جهانی بالا می برم و برای تکرار این کار پر افتخار هر روز لحظه شماری می کنم

۱۵- مازندرانه*به نظرتان قهرمانان واقعی چه افرادی هستند ؟

قهرمان واقعی پدران و مادرانی هستند که فرزندانی خوب را وارد جامعه و عرصه کار و ورزش و… می کنند که چرخهای این مملکت را می چرخانند و افتخار آفرینی می کنند

۱۶-مازندرانه*اگر در پایان حرف خاصی دارید بفرمایید؟

بنده با وجود تمامی موانع و مشکلات از اهداف بزرگی که در سر دارم دست نمیکشم تا بتوانم سالها برای مملکتم در مسابقات مختلف جهانی افتخار آفرینی کنم و از مسئولان انتظار داریم از این پس ما را از حمایت های مالی و معنوی خودشان محروم نکنند تا بتوانیم باز هم پرچم کشورمان را بالا ببریم و در پایان تشکر می کنم از خانواده عزیزم به خصوص از دایی خوبم روح الله منصوری که همیشه از بنده حمایت کردند و همچنین از مربیان خودم اصغر باقری،علی اکبری، مقداد کامرانی، رضا قلی پور و دوستانم سعیدعلیزاده، رضا آزاد،آرمان صدیقی  که همیشه در شرایط سخت تکیه گاهم بودند .جا دارد از همه کسانی که تو این راه کمکم کردند و اسمشون رو اینجا نیاوردم عذرخواهی کنم