به نقل از وبلاگ جنگ نرم /
یکی از مهم ترین خطرات که جوامع امروزی، به ویژه جوامع اسلامی را تهدید می کند، جنگ نرم است که از ناحیه غرب، به سرکردگی استکبار جهانی با تکیه بر پیشرفت های غربیان و با استفاده از رسانه های مختلف از یکسو و از سوی دیگر با تأکید بر نقاط ضعف و اختلافات موجود در جوامع اسلامی علیه اسلام و مسلمانان صورت می پذیرد
واژه «جنگ نرم» برای نخستین بار در سال ١٩٧٠میلادی در امریکا مورد استفاده اساتید علوم سیاسی و روابط بین الملل قرار گرفت که در مقابل «جنگ سخت» به کار می رود.
جوزف نای، ظاهراً اولین فردی است که اصطلاح جنگ نرم را به کار برده است. وی جنگ نرم را «شکل دهی ترجیحات دیگران» توصیف می کند. بدین معنا که دیگران آن گونه تصوّر کنند که ما می خواهیم. جنگ روانی، جنگ سفید، جنگ رسانه ای، عملیات براندازی، عملیات روانی، براندازی نرم، انقلاب نرم، انقلاب رنگی و انقلاب مخملی نیز واژه هایی هستند که با توجه به رویکردهای مختلف جنگ نرم، در همین معنا به کار می روند.
« ویژگی های جنگ نرم »
در جنگ نرم، دشمن به سراغ سنگرهای مرزی ما می آید، مراکز مرزی ما را سعی می کند منهدم کند تا بتواند در مرز نفوذ کند. در جنگ روانی و آنچه امروز به آن جنگ نرم گفته می شود در دنیا، دشمن به سراغ سنگرهای معنوی می آید که آنها را منهدم کند. در جنگ نرم دشمن سراغ ایمان ها، معرفت ها، عزم ها، پایه ها و ارکان اساسی یک نظام و یک کشور می آید که این ها را منهدم بکند.
در جنگ نرم، ابتدا به شناخت ملت مورد تهاجم می پردازند، تاریخ آن ملت، آداب و رسوم آن جامعه، روحیات، خصلت ها و باورهای آن ملت را مورد مطالعه قرار می دهند و سپس به تحقیر، تحریف و تخریب عرصه نرم قدرت آن ملت می پردازند و در مرحله سوم به تحمیل فرهنگ بیگانه اقدام می نمایند.
اعتلا، عمق و گسترش معرفت و بصیرت دینی، تقویت فضایل اخلاقی و ایمان و تعمیق روحیه دشمن شناسی و شناخت ترفندها و توطئه های دشمن علیه انقلاب اسلامی و منافع ملی و ساماندهی فرهنگ و تقویت آن از اهم سیاست های کلی مقابله با جنگ نرم است.
ترس طراحان جنگ نرم از مساجد
مسجد به عنوان پاک ترین و کم خرج ترین اجتماعات دنیا که نوعی آگاهی از مشکلات و نیازهای یکدیگر و زمینه ساز تعاون اجتماعی بین مسلمین را فراهم می آورد و قدرت مسلمین و انسجام آنها را به نمایش می گذارد، بیم در دل دشمنان انداخته، منافقان را مأیوس می سازد و بالقوه قادر است هرگونه تهاجم فرهنگی و جنگ نرم را خنثی سازد. بنابراین، نقش مساجد در مقابله با جنگ نرم بسیار با اهمیت است؛ زیرا مسجد به دلیل ساختن تفکر و اندیشه، همواره موجب هراس دشمن بوده است؛ ازاین رو، دشمنان قسم خورده اسلام و انقلاب در سالهای اخیر سعی کرده اند در قالب تولیدات سینمایی به کمرنگ کردن حضور مردم در مساجد و حسینیه ها بپردازند و از قداست جایگاه آن بکاهند.
باید توجه کرد که، جنگ نرم ریشه در تاریخ اسلام داشته و از مخرب ترین نوع مبارزه هاست. نتکه قابل توجه این که، در این بین بهره گیری از مقدسات علیه مقدسات را یکی از شیوه های خطرناک در جنگ نرم باید دانست و دشمن در این حالت ممکن است خود را از دوست داران انقلاب جلوه دهد. مساجد به عنوان مهم ترین پایگاه تبلیغ و آموزش دینی، در مبارزه با این هجوم، وظیفه ای سنگین بر عهده دارند.
برای دفاع از هر فرهنگ، شناخت آن لازم است، چه بسا مسجد با آموزش فرهنگ دینی، شناخت لازم برای طبقات جامعه فراهم می کند. این شناخت خودباوری لازم برای دفاع از فرهنگ خودی پدید می آورد و سلاح کارگشایی به نام غیرت دینی در مبارزه با جنگ نرم فراهم می شود. ما برای مواجهه با شرایط جدید، در بعضی زمینه ها سیاست مشخص نداشته ایم و متناسب با شرایط روز امکانات، نهادها و تشکل های جدیدی طراحی نکرده ایم؛ برخی تحقیقات نشان می دهد که: هر فرد باسواد بیشتر در جلسات سخنرانی شرکت می کند، در حالی که سایر افراد بیشتر به مجالس عزاداری می روند.
« فوایدی که در اثر آمدن به مسجد براى مردم ایجاد می‌شود »
۱) بی‌هیچ شک اولین هدف اصلى و زیباترین هدف از رفتن به مسجد چیزى نیست جز برپایى نماز جماعت و بقیه اهداف و فواید مربوط به آن بدنبال همین هدف بوجود آمدند و شکل گرفتند.
۲) دعا کردن براى برآورده شدن نیاز بندگان: انسان و مؤمن واقعى با این هدف به مسجد می‌رود که بتواند در محیطى قرار بگیرد تا با دورى از مشکلات زندگى خود، به راز و نیاز بپردازد و خداى خویش را عبادت کند.
۳) شرکت در مجالس اهل بیت: حتى اگر انسان و مؤمنى بر اثر مشغله کارى نتواند به مسجد برود ولى ما همه ساله می‌بینیم که هر زمان مجلسى مربوط به یکى از امامان باشد تعداد بیشترى از مردم به مسجد می‌آیند و این همان عشق به اهل بیت است که در هیچ جاى جهان به جز در مسجد نمی‌توان آن را یافت. اصلاً در کجاى جهان مکانى وجود دارد که تعدادى زیاد از مردم براى عبادت و راز و نیاز و عشق به اهل بیت به آنجا می‌روند، در هر مکانى که مردم به آنجا می‌روند بدنبال رسیدن به هدف مادى در آنجا حضور می‌یابند ولى کسانى که در مسجد حضور می‌آورند به چیز دیگرى می‌اندیشند که اصلاً قابل مقایسه با دیگر اماکن نیست.
۴) از دیگر فواید معنوى مسجد همان است که انسان وقتى از مسجد برمی‌گردد و احساس سبکى می‌کند و روح تلاش و تکاپو در او فعال می‌شود و روح کسل کنندگى و تنبلى از وى دور شود که به دنبال آن آثار و فواید اجتماعى دیگرى را دارد. یعنى انسان با حالت شادابى و با یک طراوت خاصى کارهاى خود را انجام می‌دهد.
۵)دوستی بر پایه اهداف معنوى و نه مادى از دیگر فواید معنوى رفتن به مسجد است. انسان وقتی در مسجد با کسى پیوند رفاقت می‌بندد، آن دوستى و رفاقت هیچ گاه از بین نمی‌رود، چون اساس تشکیل آن در جایى بوده که آن مکان مبناى همه دوستی‌ها و رفاقت‌ها و پیوندهایى است ه از راه قلب به هم گره می‌خورند.
۶) یکى از فوایدهاى بسیار با ارزش به نظر من براى انسان این است که انسان در مسجد این لیاقت و شایستگى را پیدا می‌کند که صدها درود و سلام بوسیله فرشتگان ملکوتى بر او فرستاده می‌شود. بدون شک در هیچ جاى جهان، چنین مکانى وجود ندارد که ملکوتیان بر زمینیان درود بفرستند.
« اهمیت مسجد از نظر اسلام »
اگر بخواهیم «جایگاه و موقعیت و اهمیت مسجد در اسلام» را بیابیم، بایستى به صدر اسلام برگشته و جایگاه مسجد در میان مسلمانان عصر پیامبر (ص) را مورد بررسى قرار دهیم. چرا که تاریخ مسجد با تاریخ اسلام گره خورده و این نهاد مقدس پس از بعثت پیامبر (ص) عهده‌دار نقش‌هاى مهم و گوناگونى در نهضت و انقلاب آن حضرت بوده است.
با بررسى و کاوش در منابع معتبر اسلامى روشن می‌شود که «مسجد» به عنوان چهار کانون و پایگاه مهم در میان مسلمانان صدر اسلام مطرح بوده و یک «مسجد» اسلامى این چهار نقش را همزمان ایفا می‌نموده است:
۱) مسجد بعنوان پایگاه عبادت و یاد خداوند متعال.
۲) مسجد بعنوان پایگاه جهاد فکرى و تعلیم و تعلم معارف اسلامی.
۳) مسجد بعنوان پایگاه تجمع نیروهاى رزمنده و اعزام آنان به جبهه‌هاى جهاد.
۴) مسجد بعنوان پایگاه وحدت مسلمین و نمایش روح وحدت و یکپارچگى به دشمنان پیدا و پنهان جامعه اسلامی.
« رفت و آمد به مسجد»
فایده و بهره‌اى که از رفت و آمد و انس با مسجد نصیب انسان مسلمان می‌شود، تنها ثواب بردن و در سراى دیگر مشمول لطف الهى واقع شدن نیست. بلکه در همین جهان نیز، فواید و آثار اخلاقی، تربیتی، علمی، اجتماعى و سیاسى فراوانى در سایه رفت و آمد به مسجد براى انسان مؤمن حاصل خواهد شد.
امیرالمؤمنین (ع) درمقام بیان برخى از آثار سازنده رفت و آمد به مسجد می‌فرمایند:
«انسانی که به مسجد رفت و آمد می‌کند، دست کم یکى از امور هشت‌گانه زیر نصیب او می‌شود:
۱) برادر ایمانى که در مسیر خداوند از او استفاده کند.
۲) علم و دانشى نو و تازه.
۳) فهم و درک آیه‌اى از آیات قرآن.
۴) شنیدن سخنى که او را به هدایت رهنمون باشد.
۵) رحمتى که انتظار آن را از جانب خداوند می‌کشد.
۶) سخنى که او را از گمراهى و هلاکت باز دارد.
۷) ترک گناه به سبب روح فروتنى و خداترسى که در سایه آمد و شد به مسج به قلب او وارد شده.
۸) ترک گناه به واسطه حیاء و شرم از برادر ایمانى خود که در مسجد با آنان آشنا شده است.
بله، اى مؤمنین به خدا، مسجد مکان اجابت دعاها و برطرف شدن خواست‌هاى مادى و معنوى است که انسان مؤمن در انتظار تحقق آن از جانب خداوند متعال است.
به هر حال حیاء و شرم از انسان‌هاى موحد و مؤمن امرى نیکو و پسندیده است و رفت و آمد به مسجد علاوه بر آن که روح ایمان و توجه به عظمت خداوند را در انسان تقویت می‌کند، زمینه آشنایى و ارتباط او با افراد مؤمن و صالح نیز فراهم می‌شود و این امر خود یکى از عوامل و اسباب دورى از گناه و انحرافات خواهد بود.
پس یکى از مراکز و کانون یافتن دوستان خوب و صالح، مسجد است.
