خدایا قرارم ده در این ماه از

الْمُسْتَغْفِرینَ وَاجْعَلْنى فیهِ مِنْ عِبادِکَ الصّالِحینَ اْلقانِتینَ وَاجْعَلنى

آمرزش خواهان و قرارم ده در آن از بندگان شایسته فرمانبردارت و بگردانم

فیهِ مِنْ اَوْلِیاَّئِکَ الْمُقَرَّبینَ بِرَاءْفَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ

در این روز از اولیاء مقرب درگاهت به مهرت اى مهربانترین مهربانان.

در دعای روز پنجم بنده مراحل عرفان را طی می‌کند. ابتدا از خداوند می‌خواهد که وی را از استغفارکنندگان قرار دهد تا بخشیده شود. پس از پاکی ناشی از استغفار بنده می‌خواهد که خود را به وسیله عبادت زیبا کند، عبادتی که همراه با فرمان‌بری و صالح بودن است. در واقع مقام صالح بودن و فرمان‌بر بودن در کنار همدیگر و به عبارت بهتر مکمل هم هستند.

سپس مرحله سوم پس از استغفار و بندگی فرا می‌رسد. یعنی مرحله‌ای که درآن فرد، مقرب درگاه حق تعالی می‌شود. در واقع بنده پس از پنج روز استغفار و عبادت، حالا گام بسیار بلندی برای نزدیکی به خداوند بر می‌دارد. جالب اینکه خدا را با صفت مهربانیش خطاب قرار می‌دهد و وی را به دلسوزیش قسم می‌دهد. در این مقام الفت فراوانی بین خدا و بنده به وجود می‌آید که فراتر از دوست داشتن معمولی است.