اَللّهُمَّ ارْزُقْنى فیهِ الذِّهْنَ وَالتَّنْبیهَ وَباعِدْنى فیهِ مِنَ السَّفاهَهِ

خدایا روزیم کن در این ماه تیزهوشى و بیدارى و دورم گردان در آن از بیخردى

وَالْتَّمْویهِ وَاجْعَلْ لى نَصیباً مِنْ کُلِّ خَیْرٍ تُنْزِلُ فیهِ بِجُودِکَ یا اَجْوَدَ الاْجْوَدینَ

و اشتباه کارى و مقرر فرما برایم بهره اى از هر خیرى که در آن نازل گردانى بجود و کرمت اى باجودترین جودمندان.

تفسیر آیت‌الله احمدی فقیه یزدی از دعای روز سوم رمضان:

در ابتدای دعا بنده خطاب به خداوند می‌گوید که ذهن و بیداری را، روزی من قرار بده. جالب اینجاست که بنده منظورش از روزی خوردنی‌ها و آشامیدنی‌ها نیست. منظور از ذهن همان علم و منظور از بیداری همان متوجه شدن و آگاه شدن است. بیداری، توجه به وظایف است. سپس بنده از بی‌خردی دوری می‌جوید. بنابراین دوری از جهل و روی آوردن به علم بخش نخست درخواست بنده از خدا در روز سوم است.

در ادامه بنده از خداوند توفیق به دست آوردن خیر را می‌خواهد. خیرهایی که  شبانه روز در این ماه بر زمین نازل می‌شود. بخشش و توفیق توبه یکی از همان خیرهایی ست که در این ماه (بیش از بقیه ماه های سال) وجود دارد. در اینجا هم مانند دعای روز دوم بنده خدا را با صفت بخشندگیش مورد خطاب قرار می‌دهد.