«هادی محمدی» در روزنامه «جوان»نوشت:
همیشه عده‌ای خاص تاریخ‌ساز بوده‌اند و در نقاط عطف تاریخی، چه برای سرزمین خود و چه در عرصه‌های دیگر یا جغرافیای بزرگ‌تر، تحول‌آفرینی کرده‌اند. تاریخ‌سازی و تحول‌آفرینی بدون دشمن و مانع و دشواری نیست و بدون آن هم ارزش پیدا نمی‌کند.
عراقی‌ها به‌جز اینکه چند دهه از تاریخ تلخ صدام را از یاد نبرده‌اند، در تجربه سیاسی ۱۳سال گذشته، آزمون و فراز و نشیب‌های مهمی را پشت سر گذاشته‌اند و به دلیل کینه‌توزی بیشتر استعمار غربی از صدام، در آستانه یک انتخاب و یک رویکرد تاریخی جدید قرار گرفته‌اند. امریکایی‌ها در مکانیزم‌های معیوب حکومتی، عنوان فریبکارانه «مشارکت سیاسی گروه‌ها» را قرار داده‌اند تا هیچ گاه ملت‌های دیگر قادر به خیزش نباشند و بر عصای غربی تکیه کنند. این انتخاب تاریخی در مردم عراق اگر چه با رنج و فشار اقتصادی و فقدان کمترین امکانات حکومتی و اعتراض به آن شروع شد ولی به خوبی هدفگذاری آن با فساد و نظام سهمیه طایفی در ساختارها، مبنای اصلاحات جامع قرار گرفته است. این خانه‌تکانی به میزانی که جدی گرفته شود و به نتیجه برسد، کارساز است.
وقتی مردم عراق و سوریه و مصر گرفتار فتنه‌های گوناگون هستند، قورباغه‌های سعودی می‌توانند ابوعطا بخوانند و امریکا در رؤیای بازگشت به عراق است، به همین دلیل است که همه آنها که در درون عراق یا در بیرون عراق از اصلاحات و مبارزه با تروریسم و فساد زیان می‌بینند، دست به کار شده‌اند تا تصویر این برنامه، بازیگران، محتوای این برنامه و سمت و سو و سرعت این تحول، تحت تأثیر قرار گیرند. پاشنه آشیل اصلی این تحول بزرگ بیت شیعی در عراق است که نباید در دام واگرایی و صف‌بندی‌های مشکوک و ساخته شده بازی‌های داخلی و خارجی گرفتار شود. اگر بیت شیعی در عراق به جای برخی حساسیت‌ها نسبت به همدیگر، به پیامدهای این تحول بزرگ و فتنه و ترفند بازندگان این طرح فکر کنند، در زمین خود بازی خواهند کرد و پرچم مرجعیت را که خواستار اصلاحات و حذف سهمیه‌های طایفه‌ای است، بلند کنند و در کنار مردم و مطالبات آنها باشند و عزم خود را بر این خواسته متمرکز کنند، تحول‌آفرین و تاریخ‌ساز می‌شوند. اگر این درک و احساس مسئولیت در بیت شیعی به بلوغ لازم نرسد و هم‌افزایی نکنند، آنگاه تجربه حکومتداری و سیاست‌ورزی آنها از سوی مردم مورد حمایت و تأیید قرار نمی‌گیرد و دیگران باید برای بیت شیعی تصمیم بگیرند و برنامه‌ریزی کنند و حکومت بسازند.
از نشست بیت شیعی با فرمان مرجعیت باید دود سفید خارج و عبادی با عزمی جزم کابینه واقعاً غیرحزبی و تکنوکرات را در ذیل برنامه ائتلاف وطنی به کار گیرد و تردید نکند که حداقل کرسی پارلمان آنها ۱۸۶ کرسی است و همراهی برخی از همفکران، آنها را تا مرز ۲۵۰ کرسی خواهد رساند.
مطالبه اصلاح‌گری و مبارزه با فساد و سهمیه‌خواهی طایفه‌ای امروز یک خواسته دسته جمعی در عراق است و اگر کسی مانند بارزانی یا علاوی و نجیفی و … بخواهند مزاحمتی ایجاد کنند، به تاریخ خواهند پیوست. نجات امروز عراق به رسالت بیت شیعی بسته است و تردید در آن و فرصت دادن به امریکا و بقیه فتنه‌گران منطقه‌ای و ورشکسته‌های وهابی و تروریستی، خسارت و هزینه جبران‌ناشدنی خواهد داشت و باید منتظر انحلال مجلس توسط فواد معصوم (رئیس‌جمهور) یا رخدادهای دیگر باشیم که توسط بیت شیعی مدیریت نخواهد شد.
