برای بسیاری از علاقه‌مندان به موسیقی بارها پیش آمده که هنگام شنیدن آهنگی، مدام با خودشان کلنجار می‌روند که این آهنگ را قبلا کجا شنیده‌اند؟ حتی با این که برای اولین بار آهنگ شنیده میشود، بازهم به نظر آشنا می‌آید و حتی می‌توان ملودی‌اش را زیر لب زمزمه کرد؛ اینجاست که با مفهومی تحت عنوان «کاور» آشنا می‌شویم. مفهومی که در موسیقی ایرانی کاربردی نسبتا زیاد دارد اما اگر مخاطب جدی موسیقی باشید و کارهای خواننده‌هایی که به طور قانونی در داخل کشور فعالیت می‌کنند را رصد کنید، مدام با آهنگ‌هایی مواجه می‌شوید که به نظر آشنا می‌آیند!
ایران عضو کنوانسیون «بِرن» نیست، اما در سال ۲۰۰۱ به عضویت «ویپو» درآمد. ویپو (world intellectual property organization) یکی از شانزده آژانس تخصصی زیر مجموعه سازمان ملل متحد است که در ایران با نام «سازمان جهانی مالکیت فکری» شناخته میشود. ویپو در سال ۱۹۶۷ برای تشویق آثار خلاقانه در راستای حمایت از مالکیت معنوی در جهان تاسیس شد. این سازمان با وجود اینکه ۱۸۴ عضو دارد اما در زمینه کپی رایت از توان اجرایی کمی برخوردار است.
فارغ از ورود کردن به مباحث قانونی و حقوقی «اقتباس»، «کاور» و یا «سرقت هنری»، هر هفته به صورت منظم گزارش‌هایی تحت عنوان «شباهتهای اتفاقی» در خبرگزاری فارس منتشر خواهد شد. طی این مطالب، یک آهنگ از خوانندگان کشور که به هردلیل «شباهتی» با یک آهنگ غیرایرانی دارد به همراه نسخه خارجی آن قطعه منتشر میشود.در انتشار این قطعات فقط «شباهت» بین دو قطعه موسیقایی مد نظر است و قضاوتی درباره کاور و یا کپی بودن یا نبودن اثر صورت نمی‌گیرد.
در بخش دوم این سلسله گزارش‌های «شباهتهای اتفاقی» یکی از آهنگ‌های فریدون آسرایی مورد توجه قرار گرفته؛ آهنگی که شباهتی با آهنگ Fairytale الکساندر ریباک دارد؛ این قطعه از آلبوم «داستان‌های پریان» است که توسط ویالونیست-خواننده الکساندر ریباک نوشته، تهیه و خوانده شده‌است. این ترانه در یوروویژن ۲۰۰۹ که در مسکو روسیه برگزار شد به مقام اول دست یافت.
تیتراژ مجموعه «سه دونگ سه دونگ» فریدون آسرایی (۲۰۱۱):
آهنگ آهنگ Fairytale الکساندر ریباک (۲۰۰۹):
