فرشتگانی به نام امداد گران و نجاتگران وجود دارند که بدون ادعا و در عین سادگی با کمترین تجهیزات و امکانات کارهای خارق العاده ای انجام می دهند و به دل خطر می زنند تا هم وطنان خود را نجات دهند و در این راه جان سپردن برایشان افتخار محسوب می شود.
اینها همان گمنامانی هستند که همیشه از حداقل ها محروم هستند ولی بدون گلایه و شکایت با عشق تمام کارشان را انجام می دهند و از آن نهایت لذت را می برند.
وقتی در خانه هایتان در تابستان و زمستان مشغول استراحت و خوش گذرانی هستید فرشتگانی گوش به زنگ هستند تا اگر اتفاق ناگواری رخ داد و جان هم وطنی در خطر افتاد به سرعت خود را به آنجا برسانند و زندگیشان تمام قد، وقف نجات دیگران است.
یکی از این نجاتگران کوهستان شهرستان آمل محمد صادقی فر می باشد که با ۲۸ سال سن از سال ۹۱ کاملا به صورت داوطلبانه در عرصه امداد و نجات و جستجو نجات در خدمت مردم شریف ایران است .
خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی مازندرانه به سراغ این امدادگر جوان رفت و گفتگوی جذابی با وی انجام داد که در ادامه می خوانید.
محمد صادقی فر در ابتدا از دوره ها و آموزش هایی که تا به حال دیده است چنین گفت: دارای ۸ مدرک فدراسیون کوهنوردی و ۱۲ مدرک مرتبط با امداد و نجات هلال احمر می باشم و همچنین ۶ مدرک از موسسه رسمی و بین المللی نجات نپال دارم.
وی افزود: دارای لیسانس حسابداری می باشم و از سال ۱۳۷۸ به همراه مادرم در ۸ سالگی کوهنوردی را شروع کردم و کوهپیما بودم که یک اتفاق در خرداد ماه ۱۳۹۱ در جنگل الیمستان که باعث شد بچه ای را به مادری برگردانم مرا وارد و علاقمند عرصه امداد و نجات کرد.
صادقی فر ادامه داد: آن لحظه ای که فرزند به مادر رسید، برایم ایجاد انگیزه ای بود و دلم لرزید و صدایی درونم بلند شد که شما میتوانی این کار را به دفعات انجام دهی و دل خانواده های زیادی را شاد کنی که مشتاقانه از آن به بعد به دنبال دوره های مختنلف امداد و نجات رفتم .
وی تصریح کرد: برای وارد شدن به عرصه امداد و نجات باید حرفه ای رفتار کرد، چرا که اگر شما جستجوگر خوبی باشید ولی دوره های امداد را نگذرانده باشید پس از پیدا کردن فرد گمشده اگر مشکلات فیزیکی داشت قطعا نمیتوانید اقدامی انجام دهید و امکان آسیب زدن به آن شخص را نیز دارید.
کوهنورد جوان آملی اضافه کرد: به همین خاطر دوره های تخصصی و عملیاتی ویژه را گذراندم و دوره های مرتبط با آن قضییه را آموزش دیدم که مهمترین آنها سیلاب و آب های خروشان، امداد و نجات کوهستان ، اقدامات پیش بیمارستانی ، بهمن شناسی ، دوره های برف و یخ، جی پی اس و نقشه خوانی و … می باشد.
وی تاکید کرد: شغلی دیگری غیر از اینکار ندارم و عاشقانه وارد این عرصه شدم و کاملا داوطلبانه مشغول فعالیت هستم و اگر زمان به عقب برگردد باز هم همین کار را انجام خواهم داد چرا که آرامشم را در این شغل جستجو میکنم.
صادقی فر اظهار کرد: بیشتر امداد رسانی بنده در دماوند و کوههای اطراف شهرستان آمل بود اما مهمترین عملیات کوهستان بنده که طولانی ترین عملیات امداد و نجات کوهستان دنیا نیز بود، حادثه سقوط هواپیمای دنا بود که بنده ۸ روز درگیر آن بودم.
وی ادامه داد: بعد از سقوط هواپیمای دنا، ۱۲۸ روز عملیات جستجو ادامه داشت که نوبت به نوبت نجات گران و امدادگرانی که مهارت بیشتری داشتند برای یافتن اجساد کمک می کردند که ذکر این نکته ضروری است که ۲ نفر از همشهریان عزیز آملی نیز مسافران آن هواپیما بودند.
نجاتگر کوهستان آملی افزود: اردیبهشت ماه نوبت به مازندران رسید و به عنوان نجات گر و امدادگر مازندران و کشور وارد منطقه دنا شدم و ۸ روز در آنجا حضور داشتم و توانستیم طی این مدت ۱۵۰ کیلو از پیکر این مسافران عزیز را پیدا کنیم که متاسفانه واحد ها به کیلوگرم رسیده بود و لحظات سختی را پشت سر گذاشتیم که غیر قابل توصیف است و این مقدار را پس از کندن ۴٫۵ متر برف و وارد زمین شدن توانستیم پیدا کنیم.
وی تصریح کرد: زمانی که یک فرد حادثه می بیند بعد و حین آن حادثه باید برویم و آن شخص را نجات بدهیم و لحظاتی در کار بود که مرا تحت تاثیر قرار داده است و عملیاتی را قبول کردیم که ۷۰ درصد شانس برگشتی نداشتیم و آن لحظه عشق با منطق اینکار را انجام می داد و بی منطق کاری انجام ندادیم که آسیب ببینیم.
صادقی فر گفت: بهترین خاطره من پیدا کردن حرفه ای های شهرستان آمل بود مثل داوود لشکری که یکی از بهترین های کشور است و آمل می تواند با وجود ایشان بهترین کوهنوردها را برای امداد و نجات کوهستان در شهرستان ، استان و کشور تربیت کند.
وی تاکید کرد: من ۲۰ الی ۲۵ روز در ماه مشغول کار امداد هستم و خانه نیستم و قانونا در ماه ۷ روز اجازه حضور داوطلبانه داریم، ولی از بس در آمل شدت حادثه زیاد است و در محور هراز شهرستان آمل برخلاف نظر خیلی از افراد امداد جاده ای گوشه ای از کار می باشد و امداد کوهستان، آب های خروشان، برف ، بوران، ریزش کوه، ریزش بهمن و مواردی از این دست وجود دارد که تمام این موارد را باید آموزش ببینیم تا هم وطنی دچار مشکل نشود.
امدادگر جوان آملی بیان کرد: از تورهای گردشگری انتظار داریم یک امدادگر حرفه ای در بین خود داشته باشند و کمک های اولیه و مهارت ها مرتبط با آن را آموزش ببینند و همینطور مطلع کردن نیروهای امداد و نجات از محل برگزاری تور یکی از فاکتورهایی است که باید به آن توجه ویژه شود چرا که تور در این موضوع ساعت تقریبی ورود و خروج از منطقه را اعلام می کند و تیم های امدادی اگر در ساعات اعلام شده اعضای تور را مشاهده نکنند و یا اطلاعاتی از آنها دریافت نکنند وارد عمل می شوند تا به کمک افراد بروند و این موضوع در عملیات امداد و نجات بسیار تاثیر گذار است .
وی افزود: امسال میزبان بیش از ۱۷ هزار کوهنورد در منطقه و قله دماوند بودیم که از این تعداد بالای ۵۰۰ نفر را خارجی ها تشکیل می دادند و البته ناگفته نماند کوهنوردان به چند دسته تقسیم می شوند، کوهنوردانی که اسکی باز هستند از این فصل تا بهار وارد دماوند می شوند و کوهنوردانی که قصد پیمایش، کوهپیمایی و صعود به قله را دارند فصل تابستان به دماوند می آیند.
صادقی فر تاکید کرد: در یک روز ۳ بار به دماوند صعود کردم و در طی سالهای ۹۶ تا ۹۸ که از هر سال فقط ۳ ماه آن قابل صعود می باشد یعنی عملا در ۹ ماه توانستم ۵۱ بار قله دماوند را فتح کنم .
وی افزود: وقتی همشهریان عزیز آملی در گرمای مرداد ماه زیر کولر از درجه حرارت بالا شکایت داشتند ، من در ارتفاع ۴۲۰۰ متر در دمای منفی ۸ درجه مشغول کار بودم یعنی بنده رنگ گرما را در تابستان به خود ندیده ام و فقط در سرما بودم.
نجاتگر قهرمان آملی ادامه داد: مثل بقیه جوانها دوست داشتم شهر آمل را بگردم و دور بزنم و با دوستان و خانواده وقت بگذرانم، ولی تمام تفریح من نجات است و این کار را قلبا و بدون هیچ چشم داشتی انجام میدهم و انتظاری نیز از کسی ندارم.
وی بیان کرد: یک کوهنورد عادی در عرض ۷ ساعت ۳۰ دقیقه به دماوند صعود می کند، ولی بنده در عرض ۲ ساعت و ۱۰ دقیقه می توانم صعود کنم که رکورد بنده یک ساعت و ۵۷ دقیقه می باشد و امیدوارم این زمان کمتر شود.
امدادگر جوان آملی گفت: امسال و سال گذشته پس از ۴ روز جستجو ما ۲ نفر را در ارتفاع ۴۸۰۰ متر دماوند زنده پیدا کردیم در صورتی که شانس زنده بودن این ۲ نفر فقط ۱۰ درصد بود ولی ما دست از تلاش برنداشتیم و در این مدت ۷ کیلو وزن کم کردم و تنها غذایی که می توانستم بخورم در روز ۲ عدد بیسکوییت رنگارنگ بود .
وی تصریح کرد: به ما داوطلب ها ماهانه ۷۳۰ هزار تومان حقوق می دهند که برای بنده که باید تجدید کوهستان خوب داشته باشم فقط پول یک لیوان می باشد چرا که یک لیوانی که فقط ۸ ساعت آب را گرم نگه داشته باشد را باید به مبلغ ۴۳۰ هزار تومان خریداری کنم .
صادقی فر اظهار داشت: شما در زمستان کنار شوفاژ راحت می خوابید و زندگی می کنید اما من باید با یک بخاری جیبی کوچک خودم را گرم نگه دارم و اگر بنزین آن تمام شود زندگی من هم به پایان می رسد و این نشان دهنده این است که تجهیزات برایم چقدر ارزشمند و حیاتی است.
نجاتگر جوان آملی ادامه داد: شیرجه زدن در آب های مرگبار هراز واقعا سخت است ولی چندی قبل برای گرفتن جسد یک دختر و عملیات خود نجاتی، ۷۰ متر آبهای خروشان مرا حرکت داد تا بتوانم به پیکر بی جان دسترسی پیدا کنم و آن را از آب بیرون بکشم و وقتی از آب خارج شدم پاهایم را حس نمیکردم ولی راضی بودم چرا که خواستم جسد یک هم وطن را از آب بیرون بکشم و نمیخواستم اجازه دهم ناموس مردم که عین ناموس خودم بود با آن وضعیت در آب رها شود .
وی افزود: می توانستم آن کار را انجام ندهم و اعلام کنم به عنوان امدادگر داوطلب قادر به توانایی آن نیستم چرا که من هم جانم را دوست دارم ولی بیستون را عشق کند و شهرتش فرهاد بود.
امدادگر آملی بیان کرد: مسئولان باید به جوانان انگیزه دهند و این موضوع در هر شغلی متفاوت است و برای یک کوهنورد خرید تجهیزات بهترین و با ارزش ترین انگیزه می باشد.
صادقی فر در پایان خواستار شد: درخواست من از مسئولین این است که امدادگری شغل ثابت من شود و استخدام هلال احمر شوم و در این حرفه بمانم و نمی خواهم با اینهمه سال زحمت، مهارت و تجربه اندوزی آخرش این شغل را رها کرده و وارد حرفه ای دیگر شوم چرا که توان کمک و نجات هم وطنانم را در خود می بینم .
گفتگو: سحر صالحی
