سینما هنر هفتم و کلکسیونی از تمام هنرها است، هنری که تقریبا ۱۰۰ سال از تاریخ جهان را به خود اختصاص داده است و دنیا را به خود درگیر کرده است.

سینما به بزرگترین تریبون و سکوی پرتاب برای هنرمندان تبدیل شده است، تا پیش از این چنین شرایطی برای هنرمندان فراهم نبوده است؛ یعنی هنرمندان بسیار کمی پیدا می شدند که به شهرت برسند اما مسئله مهم تر از آن، این بود که همین تعداد اندک هم تقریبا پس از مرگ به شهرت می رسیدند و به همین دلیل آثارشان پس از مرگشان ارزشمند می شد و درآمد زیادی برای دیگران داشت و هنرمند در زمان حیات با مشقت و سختی زندگی خود را می چرخاند و نهایتا در فقر مالی دنیا را ترک می کرد.

سینما اما این فرصت را برای هنرمندان بسیاری فراهم کرد که در زمان حیات هم به شهرت و هم به ثروت برسند، این موضوع آن قدر پررنگ و لعاب شد که هنرمندان دیگر که در حوزه هایی غیر از سینما فعالیت داشتند نیز به این سمت و سو سوق داده شدند و برای دیده شدن و همچنین کسب درآمد بالا راغب شدند که سری به سینما و دنیای پر زرق و برق آن بزنند.

درآمدهای چندصد میلیونی و گاها میلیاردی بازیگران در جهان مورد توجه مردم بوده و هست، بازیگران سینمای ما نیز از این قاعده مستثنا نیستند اما نکته جالب توجه این است که بازیگران ما همیشه در حال نالیدن و معترض به شرایط موجود اقتصادی خودشان هستند، انتظار دارند که چنان تافته ای جدا بافته با آنان برخورد شود؛ از سوی دیگر همیشه خودشان را از مردم و در کنار مردم می دانند اما زمانی که پای منافع خودشان به میان می آید شرایط تغییر می کند و گویی دیگر مردمی برایشان مطرح نیست و دغدغه آن ها را ندارند.

مالیات یکی از مسائلی است که  سلبریتی ها همیشه بر سر آن جنگ داشته اند و خودشان را مبری از این مسئولیت شهروندی دانسته اند، در حالی که تمام مردم جامعه در این دایره گنجانده شده اند و همگی موظف به پرداخت مالیات (در چارچوب قوانین تعیین شده) هستند، از فقیر ترین و کارمند های ساده گرفته تا قشر ثروتمند جامعه شامل این قانون می شوند، اما چرا هنرمندان که درآمدهای بالایی دارند باید از مالیات معاف باشند؟

رضا کیانیان یکی از بازیگران سرشناس سینمای ایران در مورد درآمد بازیگران سینما گفته است که “در هیچ جای جهان از بازیگر سینما نمی پرسند چقدر درآمد دارد”، این حرف اشتباه است، زیرا که جهان هنرمندان نیز مانند سایر شهروندان آن هر کشوری موظف به پرداخت مالیت هستند، پرداخت مالیات نیز ملزم به شفافیت مالی است، یعنی باید میزان درآمد فرد مشخص و شفاف باشد تا برای آن مالیاتی در نظر گرفته شود.

مجله فوربس هر سال پردرآمدترین بازیگران سال را معرفی می‌کند. مبدا این دسته‌بندی اول ژوئن و میزان دستمزدی است که بازیگران طی یک سال کسب کرده‌اند.

در رده‌بندی سال ۲۰۱۹، نام دواین جانسون که با نام «راک» شناخته می‌شود، قرار دارد. او که از دنیای ورزش به سینما آمده، طی چند سال گذشته نامش در لیست پردرآمدهای این حوزه بوده و حالا خودش صدرنشین شده است. او درآمد ۸۹ میلیون و ۴۰۰ هزار دلاری از فیلم‌های «جنگ با خانواده» و قسمت جدید «سریع و خشمگین» دریافت کرده است.

بعد از او نام کریس همسورث و رابرت داونی جونیور قرار گرفته که هر دو در قسمت پایانی «انتقام‌جویان» حضور داشتند. درآمد هر دو از این فیلم به ترتیب ۷۶ میلیون و ۴۰۰ هزار دلار و ۶۶ میلیون دلار بوده است. این ها نمونه هایی از شفافیت مالی برخی از بازیگران بین المللی است که به راحتی میزان درآمدشان قابل بررسی است و هیچ اعتراضی نیز از جانب کسی وجود ندارد.

محمد هادی سبحانیان اقتصاددان گفت: در بحث معافیت های مالیاتی ما واقعا الان در قانون مالیات های مستقیم معافیت هایی داریم که با هیچ منطقی سازگار نیست. الان همه بازیگران و همه هنرمندان از پرداخت مالیات معاف هستند. با چه منطقی فردی که برای یک فیلم سینمایی یا برگزاری یک کنسرت، یک میلیارد یا چند میلیارد درآمد کسب می کند، باید از مالیات معاف باشد.

مسئله دیگری که معافیت مالیاتی هنرمندان به دنبال دارد، وضعیت پول های هنگفت و بدون منبعی است که به سینما تزریق می شود؛ وقتی که مالیاتی برای هنرمندان در نظر گرفته نمی شود در پی آن شفافیت مالی نیز برای اننا وجود نخواهد داشت و این انگیزه ای برای اختلاسگران و مفسدان اقتصادی به وجود می آورد تا پول های باد آورده خود را در سینما تطهیر کنند و با خیال آسوده ثروت اندوزی کنند؛ اگر درآمد هر کس مشخص باشد قطعا نمی تواند یک شبه ز صفر به صد برسد و اگر این گونه شد باید برای آن پاسخگو باشد، هنرمندانی که خود را چراغ راهی برای جامعه خویش می دانند نباید چنین فرصتی را برای مفسدان اقتصادی فراهم کنند.