صالح قاسمی جمعیت‌پژوه در گفت‌وگویی اظهار داشت: در حالیکه بیش از ۶۰ درصد خانواده‌های ایرانی تمایل دارند که بیش از دو فرزند داشته باشند، اما به‌علت رواج سبک‌زندگی غیربومی و مصرف‌گرایی و همچنین عدم اجرای سیاست‌های کلی جمعیت توسط دولت و دیگر نهادهای مسؤول، این میل فرزندخواهی به عمل فرزندآوری منجر نمی‌شود.
وی به توضیح دو شاخص فرزندخواهی و فرزندآوری در علم جمعیت‌شناسی پرداخت و گفت: در شاخص‌ها‌ی جمعیتی، شاخصی تحت عنوان شاخص نرخ باروری وجود دارد که به معنا میانگین تعداد فرزندان متولد شده از یک زن است اما شاخص باروری ایده‌آل و مطلوب نیز وجود دارد که این شاخص بیانگر این است که هر خانواده دوست دارد چند فرزند داشته باشد.
این جمعیت پژوه یکی از راه‌های بررسی شاخص فرزندآوری ایده‌ال را سوالاتی برشمرد که در پرسش‌نامه‌های حین ازدواج انجام می‌شود و براساس آمار به طور میانگین هر زوج میل به دنیا آوردن ۲٫۸ فرزند را دارد در حالیکه میزان باروری امروز در ایران ۱٫۸ فرزند است.
وی بیان داشت: در واکاوی علت اینکه چرا میان شاخص ایده‌ال فرزندآوری و باروری زوجین حدود یک فرزند تفاوت وجود دارد، گفت: اگر این مساله درست فهیمده شود سیاستگذاران و تصمیم گیرنداگان می‌فهمند گره اصلی فرزندآوری کجاست .
قاسمی ۲ عامل اقتصاد و سبک زندگی را در ایجاد تفاوت میان این دو نرخ موثر دانست و اظهار داشت: از آنجایی که متاسفانه فرزندآوری به دلائل غیر کارشناسانه‌ای پرهزینه شده است، وقتی زوجی برای بار اول با هزینه‌های فرزندآوری روبرو می‌شوند، انگیزه‌شان برای به دنیا آوردن فرزند دوم کم می‌شود.
این جمعیت پژوه مراحل غیر ضروری مثل غربالگری‌های متعدد، سونوگرافی و آزمایش‌های غیر ضروری را از جمله این سدهای اقتصادی در فرزندآوری عنوان کرد و تاکید کرد: سبک زندگی از عامل اقتصادی نقش پررنگ‌تری ایفا می‌کند به این معنی که دختران و پسران جوان با توجه به گسترش سبک زندگی غربی، به سمت اصالت فردی، رفاه و مصرف‌گرایی و لذت گرایش پیدا کرده‌اند و از این جهت فرزندآوری متعارض با بنیان‌های زندگی‌شان که مبتنی بر فردگرایی است قرار گرفته است.
وی افزود: بنابراین زوجین پس قرار گیری در شرایط واقعی زندگی وقتی متوجه به خطر افتادن لذت‌های فردی زندگی‌شان می‌شوند در ایده ال فرزندآوری تجدید نظر کرده و از این میانگین به ۱٫۸ درصد فاصله می‌گیرند.
