در قرنی زندگی می کنیم که رسانه، جزئی از زندگی بشر را احاطه کرده است و همین باعث شده که مهم ترین رکن جوامع مدرن به شمار آید،  رسانه ها بر روند سیاست گذاری ها تاثیرگذارند و چشم های افکار عمومی محسوب می شوند.

همین رسانه ها بودند که در زمان سیل خود را به آب و گل زدند تا بتوانند تصویری واقعی از آنچه هست نشان دهند.

هرچند عده ای بر این باورند که رسانه های مازندران امروز از کارکرد اصلی خود دور شدند و بیشتر جنبه روابط عمومی گرفته اند و با وجود افزایش کمیت رسانه ها، شاهد کم شدن کیفیت آن هستیم، که این به طور فاجعه باری به ضعف ساختاری موجود در اداره ارشاد بر می گردد، ساختاری که روز به روز دستش را بر قلب مطبوعات بیشتر می فشارد و آن را ضعیف و ضعیف تر می کند تا جایی که امروز به نقطه ای رسیده ایم که آن را نادیده گرفته است.

اداره ارشاد که خود را قیم رسانه ها می داند، امروز خود در قهقرا رفتن مطبوعات دستی بر آستین دارد، زمانی که شالویی آمد، هر چند خساستی در صدور مجوز ها داده نشد ولی خیل عظیم رسانه ها بر این قبیله بی سرو سامان، چیزی جز آشفتگی به همراه نداشت.

شالویی در حالی آمد که رزومه قوی آن می توانست جرقه ای مثبت بر بدنه ارشاد مازندران به همراه داشته باشد، اما از همان ابتدا نگاه های منفی به سمت این مدیر شعر دوست روانه بود و آن را مدیر پر حاشیه ای ساخت.

مدیری که از ابتدای راه با سردرگمی اقتصادی اداره ارشاد را به چالش کشید و بعد از آن غیبت دو هفته ای اوضاع نابسامان ارشاد را بیش از پیش آشفته تر کرد و بر روی ریل باتلاق بی تدبیری و ضعف کشاند.

شالویی که سال گذشته نتوانسته بود جشنواره مطبوعات را به خوبی برگزار کند، امسال با حذف آن آب پاکی را بر روی مطبوعات استان ریخت.

جالب این است که هیچ اعتراضی، نه تنها از خانه مطبوعات، حتی از سوی رسانه های مازندران به گوش نمی رسد، مطبوعاتی که از ورود شالویی انتقاد خاصی را بیان نکردند و حتی غیبت نیم ماهه مدیرکل هم نتوانست، از رسانه ها صدای اعتراض واضحی را به گوش مسئولین بالا دست برساند.

خانه مطبوعات که باید حامی خبرنگاران باشد و شان اهالی رسانه را ترسیم کند، اما متاسفانه با ظرف تو خالی مواجهه می شویم که نهایت فعالیت اش عضویت در سایت خانه مطبوعات می باشد و آن هم با مشکلات زیادی همراه است.

خبرنگاران که از بیمه و امنیت شغلی بی بهره اند، شاید نهایت دلخوشی شان یک روزی به نام خبرنگار بود که در آن جشنواره مطبوعات نظاره گر ماحصل رقابت همکاران خود باشند و این جشنواره انگیزه ای باشد برای خبرنگاران جوانی که وارد این عرصه می شوند.

عدم برگزاری جشنواره مطبوعات پتک سنگینی بر پیکره رسانه های مازندران است، که نه تنها به نبود درایت شالویی حکم می کند، بلکه ضعف خانه مطبوعات را نیز به رخ می کشد.