ساعت ۱۱:۰۵ دقیقه؛ حلبچه بمباران شیمیایی می‌شود… ساعت ۱۲:۰۵ دقیقه؛ ۵ هزار نفس در سینه حبس شد… و این است آغاز ماجرای «جمعه خونین»…
امروز (چهارشنبه) ۲۸ سال از بمباران شیمایی حلبچه به دستور صدام می‌گذرد اما اثر آن بمب‌ها همچنان بر جان مردم دیده می‌شود… همین دردهای بر جان مانده، مردم را در یادمان حلبچه در روز و ساعت بمباران به گرد هم جمع می‌کند تا زخم‌هایشان را التیامی باشد…
سالگرد کیمیا باران (نامی که حلبچه‌ای‌ها بر بمباران شیمیایی گذاشته‌‌اند) امسال درحالی سپری شد که حلبچه شاهد بازگشت ۲ فرزندش بود، «برزان با نام کردی آلان» و «اعظم با نام کردی چیا»…
برزان و اعظم همان کودکانی هستند که پس از بمباران شیمیایی حلبچه توسط نیروهای سپاه پاسدارن که برای امداد به این شهر آمده بودند به ایران آورده شده و خانواده‌های ایرانی سرپرستی آنها را پذیرفته بودند.
برزان و اعظم ظهر امروز پس از گذشت ۲۸ سال به آغوش خانواده‌هایشان در حلبچه بازگشتند… هرچند مجبورند از امروز بر مزار پدر و مادرشان به عنوان شهدای بمباران شیمیایی حاضر شوند…
براساس این گزارش، تمامی افراد خانواده برزان در بمباران شیمیایی حلبچه به شهادت رسیدند و او امروز درحالی که دایی، عمو، عمه، خاله و فرزندانشان او را در آغوش گرفتند به حلبچه بازگشت… اعظم هم درحالی وارد حلبچه شد که تمامی خانواده‌اش به شهادت رسیده بودند و فقط یک خواهر او را در آغوش گرفت، اقوام اعظم نیز او همراه با خواهر برای ورود به حلبچه همراهی کردند.
