اسمش را هرچه دوست دارید، بگذارید، ولگرد، بی خانمان، بلاصاحب، این نامگذاری ها چیزی از صورت مسئله حل نمی کند، امروز خیابان ها و معابر سطح شهرها و روستاهای مازندران، از حضور انبوهی از سگ های ولگرد، تبدیل به قفسی از رعب و وحشت شده است، ترس از سگ در نگاه های وحشت زده شهروندان، از کودکان گرفته تا حتی مردهای جوان، خانه کرده است.
سگ های ولگرد، از سایه بی توجهی مسئولین استفاده کرده اند و به راحتی در فضاهای عمومی در رفت و آمد هستند و این موضوع به جایی ختم می شود که در برخی از نقاط شهر، ساعت هایی از شبانه روز کاملا در تصاحب این سگ ها قرار گرفته است و امنیت و آرامش برای ساکنین آنجا رنگ می بازد.
وجود سگ هایی که نه تنها باعث رعب و وحشت می شوند، بلکه ناقل آلودگی و بیماری های زیادی هم هستند، بیماری هایی چون هاری، کرم انگلی و بیماری های مشترک انسان و حیوان که باعث شده وجود آزادانه سگها بعنوان یک تهدید برای انسان و
جامعه رقم بخورد و این معضل را تبدیل به یک فاجعه ای دردناک برای شهرهای مازندران بدل سازد.
فضایی که این روزها، وسط شهر یا محله های بالای شهر نمی شناسد، همه جا را قرق کرده است و ترس خاصی در عابران به راه می اندازد و هر از چند گاهی خبرهای صدمه خوردن اشخاصی از طرف سگ ها در رسانه ها و فضای مجازی، نیم سکته ای خفیف ایجاد می کند، اما باز روز از نو و روزی از نو، همه چیز به راحتی فراموش می شود .
نکته قابل توجه اینست که، برای وجود سگ های ولگرد در بیشتر شهرهای استان ساماندهی صورت گرفته شده، اما آنچه در نهایت دیده می شود اتفاق قابل لمسی را نشان نمی دهد و همچنان شاهد جولانگاه سگ های بی صاحب در خیابان ها هستیم، سریال تکراری که موجب برهم خوردن آرامش و امنیت شهروندان شده است که این معضل در شهرهای ساری، آمل، قائمشهر، بهشهر، تنکابن، بابلسر، نکا، چالوس بیشتر دیده می شود.
هرچند می توان گفت در این ساماندهی جز استان های پیش رو بودیم، اما دلایل زیادی چون نداشتن بودجه کافی، زمین برای ساماندهی، بالا بودن هزینه قیم سازی و… موجب شد که این معضل تبدیل به اپیدمی برای اکثر شهرهای مازندران تبدیل شود، مثلا از دو سال گذشته ساری جزء معدود شهرهای بود که طرح زنده گیری سگ های ولگرد را استارت زد .
البته باید عنوان کرد این مرکز در طول یکسال توانست ۱۵۰۰ قلاده سگ جمع آوری کند، معاینه روزانه و انجام آزمایش های میکروبی بر روی حیوانات بخشی از فعالیت های این مرکز بشمار می رود، اما با این وجود بسیاری از نقاط شهرستان ساری با وجود سگ های بلاصاحب ناامن شده است.
در چند روز گذشته نیز مرکز عقیم سازی سگ های بلاصاحب در تنکابل افتتاح شد که از نظر نوع و اجرای کار دومین مرکز در کشور و نخستین مرکز در شمال کشور محسوب می شود، که نقطه امیدی برای حل این معضل بشمار می رود .
با وجود اینکه حیوان گزیدگی بیشترین آمار بیمارهای مشترک میان انسان و حیوان است و آمار پنهانی که در رسانه ها از گاز گرفتگی شنیده می شود، در این چند سال اخیر جزء انبوهی از هزینه درمان هاری برای دولت چیز دیگری نداشته است .
آنچه گفته شد باعث نمی شود تا سگ ها را نادیده گرفت، سگ ها نیز از دیگر موجودات خدا هستند و در آموزه های دینی ما در خصوص آزار نکردن به حیوانات تاکید زیادی شده است.
سالهای اخیر در خصوص این معضل راهکارهای جالبی در نظر گرفته نشده، روش های خشن و یا مرگ آرام هیچ کدام نتوانست نتایج مطلوبی را در راستای کنترل سگهای ولگرد داشته باشد، در کشورهایی مثل ترکیه ، سنگاپور و برخی کشورهای جهان، نهادهای مردمی و دولتی برای ساماندهی سگ های ولگرد ایجاد شده است، که پس از جمع آوری و عقیم سازی به نگهداری، واکسیناسیون، درمان انگل این سگ ها می پردازند و به دنبال صاحب برای آنها هستند.
حال همین اتفاق میمونی که در چند سال اخیر در کشورمان و در مازندران برای جمع آوری و عقیم سازی سگهای ولگرد ایجاد شده و شهرداری را متولی این کار کرده است؛ اما هنوز بازتاب خوشایندی در شهر دیده نمی شود، همچنان این سگ ها هستند که خیابان ها را قرق کرده اند و یکه تازی می کنند.
می توان گفت عقیم کردن سگها، تنها روش موثر برای کنترل این حیوانات در بسیاری از کشورهای موفق بوده است.
نکته قابل ذکر اینست که بارها اتفاق افتاده، اشخاصی که مورد حمله و گازگرفتگی سگ ها قرار گرفته اند، با وجود اینکه صاحب داشتند، اما از این آب گل آلود، بنام سگ های ولگرد سند زدند.
واقعیت این است که هیچکس راضی به معدوم کردن سگ ها نیست، چرا که این حیوانات در کنترل جمعیت دیگر جانوران، نقشی مفید دارند و چرخه طبیعت بهم ریخته خواهد شد، اما در مقابل این تهدید باید مدیریت درستی صورت گیرد تا در کنار تقویت جلوه های انسانی، بهداشت جامعه نیز در نظر گرفته شود.اسمش را هرچه دوست دارید، بگذارید، ولگرد، بی خانمان، بلاصاحب، این نامگذاری ها چیزی از صورت مسئله حل نمی کند، امروز خیابان ها و معابر سطح شهرها و روستاهای مازندران، از حضور انبوهی از سگ های ولگرد، تبدیل به قفسی از رعب و وحشت شده است، ترس از سگ در نگاه های وحشت زده شهروندان، از کودکان گرفته تا حتی مردهای جوان، خانه کرده است.
سگ های ولگرد، از سایه بی توجهی مسئولین استفاده کرده اند و به راحتی در فضاهای عمومی در رفت و آمد هستند و این موضوع به جایی ختم می شود که در برخی از نقاط شهر، ساعت هایی از شبانه روز کاملا در تصاحب این سگ ها قرار گرفته است و امنیت و آرامش برای ساکنین آنجا رنگ می بازد.
وجود سگ هایی که نه تنها باعث رعب و وحشت می شوند، بلکه ناقل آلودگی و بیماری های زیادی هم هستند، بیماری هایی چون هاری، کرم انگلی و بیماری های مشترک انسان و حیوان که باعث شده وجود آزادانه سگها بعنوان یک تهدید برای انسان و
جامعه رقم بخورد و این معضل را تبدیل به یک فاجعه ای دردناک برای شهرهای مازندران بدل سازد.
فضایی که این روزها، وسط شهر یا محله های بالای شهر نمی شناسد، همه جا را قرق کرده است و ترس خاصی در عابران به راه می اندازد و هر از چند گاهی خبرهای صدمه خوردن اشخاصی از طرف سگ ها در رسانه ها و فضای مجازی، نیم سکته ای خفیف ایجاد می کند، اما باز روز از نو و روزی از نو، همه چیز به راحتی فراموش می شود .
نکته قابل توجه اینست که، برای وجود سگ های ولگرد در بیشتر شهرهای استان ساماندهی صورت گرفته شده، اما آنچه در نهایت دیده می شود اتفاق قابل لمسی را نشان نمی دهد و همچنان شاهد جولانگاه سگ های بی صاحب در خیابان ها هستیم، سریال تکراری که موجب برهم خوردن آرامش و امنیت شهروندان شده است که این معضل در شهرهای ساری، آمل، قائمشهر، بهشهر، تنکابن، بابلسر، نکا، چالوس بیشتر دیده می شود.
هرچند می توان گفت در این ساماندهی جز استان های پیش رو بودیم، اما دلایل زیادی چون نداشتن بودجه کافی، زمین برای ساماندهی، بالا بودن هزینه قیم سازی و… موجب شد که این معضل تبدیل به اپیدمی برای اکثر شهرهای مازندران تبدیل شود، مثلا از دو سال گذشته ساری جزء معدود شهرهای بود که طرح زنده گیری سگ های ولگرد را استارت زد .
البته باید عنوان کرد این مرکز در طول یکسال توانست ۱۵۰۰ قلاده سگ جمع آوری کند، معاینه روزانه و انجام آزمایش های میکروبی بر روی حیوانات بخشی از فعالیت های این مرکز بشمار می رود، اما با این وجود بسیاری از نقاط شهرستان ساری با وجود سگ های بلاصاحب ناامن شده است.
در چند روز گذشته نیز مرکز عقیم سازی سگ های بلاصاحب در تنکابل افتتاح شد که از نظر نوع و اجرای کار دومین مرکز در کشور و نخستین مرکز در شمال کشور محسوب می شود، که نقطه امیدی برای حل این معضل بشمار می رود .
با وجود اینکه حیوان گزیدگی بیشترین آمار بیمارهای مشترک میان انسان و حیوان است و آمار پنهانی که در رسانه ها از گاز گرفتگی شنیده می شود، در این چند سال اخیر جزء انبوهی از هزینه درمان هاری برای دولت چیز دیگری نداشته است .
آنچه گفته شد باعث نمی شود تا سگ ها را نادیده گرفت، سگ ها نیز از دیگر موجودات خدا هستند و در آموزه های دینی ما در خصوص آزار نکردن به حیوانات تاکید زیادی شده است.
سالهای اخیر در خصوص این معضل راهکارهای جالبی در نظر گرفته نشده، روش های خشن و یا مرگ آرام هیچ کدام نتوانست نتایج مطلوبی را در راستای کنترل سگهای ولگرد داشته باشد، در کشورهایی مثل ترکیه ، سنگاپور و برخی کشورهای جهان، نهادهای مردمی و دولتی برای ساماندهی سگ های ولگرد ایجاد شده است، که پس از جمع آوری و عقیم سازی به نگهداری، واکسیناسیون، درمان انگل این سگ ها می پردازند و به دنبال صاحب برای آنها هستند.
حال همین اتفاق میمونی که در چند سال اخیر در کشورمان و در مازندران برای جمع آوری و عقیم سازی سگهای ولگرد ایجاد شده و شهرداری را متولی این کار کرده است؛ اما هنوز بازتاب خوشایندی در شهر دیده نمی شود، همچنان این سگ ها هستند که خیابان ها را قرق کرده اند و یکه تازی می کنند.
می توان گفت عقیم کردن سگها، تنها روش موثر برای کنترل این حیوانات در بسیاری از کشورهای موفق بوده است.
نکته قابل ذکر اینست که بارها اتفاق افتاده، اشخاصی که مورد حمله و گازگرفتگی سگ ها قرار گرفته اند، با وجود اینکه صاحب داشتند، اما از این آب گل آلود، بنام سگ های ولگرد سند زدند.
واقعیت این است که هیچکس راضی به معدوم کردن سگ ها نیست، چرا که این حیوانات در کنترل جمعیت دیگر جانوران، نقشی مفید دارند و چرخه طبیعت بهم ریخته خواهد شد، اما در مقابل این تهدید باید مدیریت درستی صورت گیرد تا در کنار تقویت جلوه های انسانی، بهداشت جامعه نیز در نظر گرفته شود.