این روزها آهنگ استعفا در صندلی های مدیریت شهری مازندران نواخته شده است، دومینویی که از خرداد با استعفای شهردار نوشهر شروع شد، در مرداد یکی از سازمان های شهرداری ساری چاشنی اختلاس به خود گرفت و در شهریور با رنگ و لعاب اخلاقی در شورای شهر بابل همه را شوکه کرد. صندلی مدیریت شهرهای مازندران یکی پس از دیگری در قطار استعفا قرار می گیرد و رنگ بحران به خود گرفته است.
استعفای که در اغاز خزان امسال ریزش شدیدتری داشته و در ساختمان شهرداری رامسر با استعفای مظاهر باقر سلیمی هم رسید.
استعفا چون تیر خلاصی به مرگ تدریجی مدیریت شهری منجر شده است .
شهرداران رامسر و سلمانشهر هم بر سمت خود مهر استعفا زدند و شهردار آمل هم زمزمه استعفا را لمس کرد و شهردار بابل نیز در گسل بودن یا نبودن قرار گرفت.
پای لنگ مدیریت شهری مازندران این روزها در باتلاق فرو رفته است که بیشتر آن به یک استعفا ختم می شود.
مشکلات مالی شهرداری، شاید دلیل عمده این استعفا باشد ولی این راه حلی که این روزها جریان پیدا کرده است قطعا تنها افرادی که زیان می بینند، مردم خواهند بود.
با تزلزل مدیریت شهری،  عملکرد مثبتی در شهر نخواهیم داشت و این جو ناپایداری که ایجاد شده است و افسارگسیخته تا کجا به پیش خواهد رفت، همه اینها در یکطرف و راهی شدن استاندار به وزرات راه، چالش جدیدی را در مازندران رقم خواهد زد.

یادداشت : سمانه قلی پور