با فرا رسیدن عید، مشکل اصلی باغدارها بی‌توجهی به مشکلات، تلنبار شدن محصول روی دست آنها و نبود خریدار و قیمت‌های پیشنهادی بسیار پایین و از همه مهم‌تر وجود میوه‌های وارداتی به بازار است، اما مسئولان معتقدند که نه‌تنها هیچ گونه وارداتی در این خصوص وجود ندارد که هر سال نیز تمام نیاز بازار را با مرکبات داخلی و آن هم با قیمت‌های رایج از باغدارها تأمین می‌کنند.
این در حالی است که جولان پرتقال‌های مصری و نارنگی‌های پاکستانی در بازار میوه، کار باغداران ایرانی را کساد کرده تا جایی که میوه‌ها روی درختان می‌ماند و می‌گندد، اما روانه بازار نمی‌شود چرا که چیدن و حمل و نقل آن هزینه‌های زیادی دارد و سودی نصیب باغداران نمی‌کند.
وجود حلقه‌های بسیار در توزیع میوه خود نیز به‌تنهایی باعث افزایش قیمت آن‌چنانی میوه می‌شود و اگر معتقد باشیم قیمت میوه در سطح خرده فروشی گران نیست، نشان از آن دارد که قیمت خرید از کشاورز و باغدار بسیار اندک است و در هر دو صورت به افراد اصلی چرخه تولید و مصرف که باغدار و خانواده مصرف کننده هستند، جفا می‌شود؛ یعنی سوم شخص غایب پیروز میدان است.
نائب رئیس اتحادیه باغداران، مجتبی شادلو، گفت: “در حال حاضر هر کیلوگرم میوه‌های نوبرانه قاچاق همچون گیلاس به‌قیمت ۱۲۰هزار تومان، انگور شیلی ۳۵هزار تومان، سیب فرانسوی ۱۸هزار تومان، شبرنگ و هلو ۲۵هزار تومان در میادین میوه و ترهبار به فروش می‌رسد”.
تنوع این میوه‌ها و توزیع آنها در بازار به‌گونه‌ای است که در مغازه‌های مرکز شهر نیز برخی از اقلام آنها را می‌توان دید، میوه‌هایی که البته به‌دلیل گران بودن قیمتشان، برخی از مردم حتی فرصت یک بار چشیدن طعم آن را نیز ندارند و حتی برخی نام آنها را نیز نمی‌دانند. در این راستا، به نظر می‌رسد که دوباره جذابیت برای فروشندگان این میوه‌ها در بازار به وجود آمده است که آنها به‌سمت خرید این میوه‌ها و فروش آنها در بازار رفته‌اند.
پاملو ترکیه‌ای، سیب فرانسوی، سیب ترکیه‌ای، سیب شیلی، پرتقال مصری، توت‌فرنگی ترکیه، شلیل و آلوی چینی، لیموترش ترکیه، سیر چینی، آناناس آفریقایی و هندی، شاه‌بلوط و زنجبیل چینی و گلابی شیلی میوه‌هایی است که امروزه در میدان بزرگ ترهبار و بازارهای شمال تهران خودنمایی می‌کند، در محل مناسبی از میدان و بازار جا خوش کرده و قیمت بالاتری دارند اگرچه بسیارشان طعم و مزه مناسبی ندارد اما مورد اقبال برخی خریداران هستند.
ورود چنین میوه‌هایی به کشور علاوه بر اینکه بازارهای داخلی را قبضه کرده و سود کلان واردات آن به جیب تعداد معدودی که شاید به انگشتان دست هم نمی‌رسد می‌رود، از سوی دیگر ذائقه مردم هم با چنین میوه‌هایی سازگار نیست و شاید تنها یکی دو درصد مردم قادرند این میوه‌های گران‌قیمت را که هر عدد آن ۱۰هزار تومان در بازار به فروش می‌رسد خریداری کنند و آن هم نه به‌دلیل طعم و مزه که صرفاً به‌دلیل پز دادن رنگارنگی سفره‌اش با میوه‌های خارجی گران‌قیمت است.
البته در مورد سایر میوه‌ها همین طور است و طعم آنها جز به کام عده‌ای معدود شیرین نشده است. ورود چنین میوه‌هایی که معمولاً به‌صورت مافیایی وارد کشور شده به‌رغم اینکه بعضاً اعلام می‌شود به‌دلیل پرداخت عوارض سنگین برای واردکنندگانش صرفه اقتصادی نداشته باشد اما دقیقاً این عوارض از خود مردم گرفته می‌شود و دقیقاً برای وارد کننده هم صرف می‌کند. زمانی که هیچ نظارتی بر بازار نیست و وارد کننده و فروشنده به هر قیمتی که توانستند می‌فروشند در حقیقت تنها این مردم هستند که در هر حالتی متضرر می‌شوند و حتی عوارض بالای وارد کنندگان را پرداخت می‌کنند.
