صحبت از شهدای مدافع حرم که می شود دست و دلم می لرزد. میدانید چه کسانی را می گویم؟! همان بی بدیلانی که بعضی ها آنها را ((مدافعان اسد)) و بعضی ها هم آنها را ((حقوق بگیرهای میلیونی)) می نامند.
مردانی که برای دنیا آفریده نشده اند، همانهایی که جانشان را درطبق اخلاص نهاده اند که ما الان با امنیت کامل در شهر قدم برداریم.
همانهایی که رفتند سوریه و عراق تا ناموسمان به تاراج نرود و دینمان به غارت نرود.
این بار خبر حمله موشکی آمریکا به سوریه را شنیدیم… ولازم است با خود فکر کنیم این امنیتی که الان جمهوری اسلامی ایران دارد از کجاست؟!
همین الان که قلم به دست می گیریم و می‌نویسیم برا‌یشان، زیر سایه همین لطف کم نظیرشان است.
چند روز قبل داشتم تصاویر مراسم تشییع پیکر شهید مدافع وطن، شهید روح الله سلطانی را در آمل می دیدم که در بین گزارش تصویری سایت ها و کانالهای مختلف خبری، تصویر مبارک سه شهید مدافع حرم مازندرانی در بین تصاویر مراسم جلب توجه می کرد.حضور شهیدان رضا حاجی زاده، سیدرضا طاهر و عبدالرحیم فیروزآبادی که دور تا دور تابوت را گرفته بودند.
لابد همان جا و در نزدیکی تابوت شهید، لبیک گویان به ندای هل من ناصر ینصرنیِ امام معصوم، داشتند شهادت را طلب می کردند و چه زود به آرزوی خودشان رسیدند و هدیه ارزشمند خود را از شهید والامقام روح الله سلطانی گرفتند، آنها دعا داشتند ولی ادعا نداشتند.
یاد و نام و خاطره همه شهدای مدافع حرم، زنده و پویا و جاویدان باد…

علی نیک زاد
فعال فرهنگی اجتماعی و مجری یادواره های شهدا