در این مطالعه محققان اسپانیایی به بررسی حدود ۲۰۰۰ مادر و فرزند از زمان اولین ماه بارداری تا زمان ۵ سالگی کودک پرداختند.
نتایج نشان داد کودکانی که مادرشان سه تا چهار وعده ماهی در هفته مصرف می کردند در مقایسه با کودکانی که مادرشان کمتر ماهی می خوردند، دارای ۲.۸ درصد HQ بالاتر بودند.
این مطالعه همچنین نشان داد کودکانی که مادرشان به طور میانگین هفته ایی ۶۰۰ گرم ماهی در طول دوران بارداری مصرف کرده بودند در مقایسه با سایر کودکان، هیچ نشانه ایی از تاثیر منفی جیوه موجود در ماهی بر سلامت رشدشان مشاهده نشد.
یافته های این مطالعه نشان می دهد فایده سطح بالای ترکیبی موسوم به دوکوساهگزائنوئیک اسید (DHA) موجود در ماهی بسیار مهم تر از هر گونه تاثیر منفی جیوه است.
ماهی ایی نظیر ماهی تن که دارای جیوه است، هم حاوی سطح بالای DHA، اسید چرب اًمگا۳ است که نقش مهمی در رشد مغز ایفاء می کند.
جردی خوآلوز، سرپرست تیم تحقیق از مرکز تحقیقات اپیدمیولوژی زیست محیطی در بارسلونا، در این باره می گوید: «تاثیر مثبت DHA تاثیرات منفی ناشی از جیوه را پوشش می دهد. و شاید بتوان گفت که خواص آن به مراتب بیشتر از تاثیر سمی خود ماهی باشد.»
در این مطالعه محققان با گرفتن خون بند ناف نوزاد بعد از بدنیا امدن، میزان جیوه و DHA موجود در خونش را اندازه گیری نمودند. بعد از آنکه کودک به ۱۴ ماهگی رسید و مجددا در سن ۵ سالگی کودک، محققان رشد شناختی کودک و علائم اختلال اوتیسم را ارزیابی نمودند.
طبق گفته محققان، کاهش مداومی در ویژگی های اختلال اوتیسم در کودکانی که مادرشان ماهی بیشتری در طول بارداری مصرف کرده بود مشاهده شد.
حال محققان قصد دارند در مطالعه ایی جدید تا سن ۹ سالگی کودک را تحت نظر داشته باشند.
