دو ماه قبل دونالد ترامپ، نشستی تاریخی را با رهبر کره شمالی برگزار کرد. برای ترامپ هدف کلیدی از این نشست متعهد ساختن کره شمالی به “خلع سلاح “بود؛ عبارتی که از دید ترامپ به معنی تسلیم یکجانبه تسلیحات هسته‌ای کره شمالی بود. از طرف دیگر برای رهبر کره شمالی هدف از این نشست فشردن دست ترامپ به عنوان رهبر یک کشور هسته‌ای در موضعی برابر بود. هدف دیگر تلاش برای رهایی از “فشار حداکثری” آمریکا با نشان دادن این مسئله به چین و روسیه بود که کیم جونگ اون در مذاکره با آمریکا حسن نیت خود را نشان داده است.
این درحالی است که رهبر کره شمالی هرگز قصدی برای تسلیم یکجانبه تسلیحات هسته‌ای خود نداشته؛ تسلیحاتی که به گفته کیم جونگ اون “شمشیر ارزشمند عدالت” کره شمالی است و او هرگز متعهد به انجام این کار نبوده است.
۶۰ روز بعد از نشست سنگاپور، اوضاع برای کیم به خوبی پیش می‌رود. هرچند ترامپ از تکرار این ادعا که تهدید هسته ای کره شمالی را حل و فصل کرده ناامید شده، همانطور که بسیاری پیش‌بینی کرده‌اند، کره شمالی به توسعه زرادخانه‌های هسته‌ای و بالستیک خود ادامه می‌دهد و در این بازی دیپلماتیک بسیار باهوش عمل کرد. پیونگ یانگ طبق برنامه مورد نظر خود زمان زیادی را تلف کرد، درحالیکه گام‌هایی عمدتا نمادین در برنامه هسته‌ای خود، مانند تخریب یک سایت آزمایش هسته‌ای و تاسیسات آزمایش موتور موشک برداشت. این اقدام درحالی انجام شد که برای تولید انبوه موشکهای بالستیک و هسته‌ای به هیچ یک از این دو سایت نیازی نیست.
این اقدامات تنها زمان لازم را در اختیار کره شمالی قرار داد تا ترامپ را در فضای مذاکرات نگه داشته و از سوی دیگر پکن و مسکو (در نتیجه کاهش تحریم‌های آمریکا) امکان تامین انرژی و کالاهای تجاری را به پیونگ یانگ داشته باشند.
