چهارشنبه سوری  یکی از جشن های ایرانی است که در شب آخرین چهارشنبه سال (سه شنبه شب) برگزار می شود.در شاهنامه فردوسی اشاره هایی درباره بزم چهارشنبه ای در نزدیکی نوروز وجود دارد که نشان دهنده کهن بودن این جشن است.

مراسم سنّتی مربوط به این جشن ملی، از دیرباز در فرهنگ سنتی مردمان ایران زنده نگاه داشته شده است. واژهٔ «چهارشنبه سوری» از دو واژه چهارشنبه که نام یکی از روزهای هفته است و سوری که به معنی سرخ است ساخته شده است. مردم زمان غروب آفتاب آتش روشن می‌کنند و از روی آن می پرند و میخ‌وانند: «زردی من از تو، سرخی تو از من» و این گونه بیماری‌ها و ناراحتی‌ها و نگرانی‌های سال کهنه را به آتش می سپارند، تا سال نو را با آسودگی و شادی آغاز کنند. چهارشنبه سوری جشنی نیست که وابسته به دین یا قومیت افراد باشد و در میان عموم ایرانیان رواج دارد.

ما کشوری اسلامی هستیم و طبیعتا قوانین حکومتی نیز با شرع اسلام تطابق دارد. در همین رابطه دین مبین اسلام قانونی ثابت دارد. خداوند در ضمن حدیثی قدسی این حقیقت را به مومنان یادآوری می‌کند که اگر عمل یا حرکتی باعث آزار بندگان خدا شود، آن عمل به هیچ عنوان مورد تایید اسلام نیست.پس می‌توان به راحتی نتیجه گرفت که اگر رسم دیرینه چهارشنبه سوری نیز عاملی برای آزار و اذیت عموم مردم شود، چنان که واقعا نیز هست؛ پس این رسم در نگاه دین اسلام گناه محسوب می‌شود.

در آستانه چهارشنبه پایان سال که متاسفانه چندسالی است با بدعت‌هایی با انفجار مواد محترقه و منفجره همراه شده برای هشدار به شهروندان عزیز و نیز پیشگیری از تکرار وقایع تصاویری دلخراش از مراسم چهاشنبه سوری در سال‌های قبل را گردآوری کرده‌ایم که در ادامه مشاهده می‌کنید.