پیش ترها افراد برای برقراری ارتباط و مکالمه تلفنی  با یکدیگر باید از  تلفن های عمومی استفاده می کردند ، و این ارتباط به نحوی که امروزه هست آنقدر راحت نبود و مردم باید با رفتن به نزدکترین دکه تلفن ، در صف می ایستادند تا نوبت به آنها رسیده و زمان اندکی ارتباط و مکالمه برقرار کنند.

در همین زمینه حبیب رضایی  بازیگر سینماو تلویزیون عکسی از صف مردم برای تلفن زدن در زمان های قدیم منتشر و به حرمت کلام ها در آن زمان اشاره داشت .
رضایی نوشت:
“دهه پنجاه و صف تلفن!. این است که «حرف» ارزش داشت گوش‌ها تشنه بودند و کلمه‌ها می‌ارزید. لابدساعتها‌باید صبر می‌کردی که صدایش را بشنوی و حس و نیازت را حتماباید٫بی مهابا و بی واسطه ابراز می‌کردی، چون پشت سرت٫صفی از جمله‌ها و دلتنگی‌ها و گله‌ها و حسرت‌ها به انتظار ایستاده‌اندو بی تاب صحبت هستند.
بعد٫از آن اطاقک که بیرون می‌امدی لابد، تازه پیاده روی و مزه مزه کردن صدا وجمله‌ها شروع می‌شد. حیف واقعا. از وقتی مشترکی شدیم که در دسترس هستیم حرف‌ها هم باد هوا شد. «مکالمه» دیگر «اتفاق مهمی» نیست، نیازی به‌آن ندارند خیلی ها.sms و نهایتا دوتا شکلک می‌شود همه مراودات کلامی و حسی و رابطه ای. صدای هم رو شنیدن نه ارزشی دارد و نه تاثیری انگار.
”پیام رسان”ها، جای”حرف دل”را گرفته اند. حیف واقعا. چاره‌ای نیست. نباید به عقب برگشت، اما کاش حرمت «هم کلام» شدن همچنان باقی بود. همین.”

گفتنی است؛ حبیب رضایی  در ۱۲ بهمن ۱۳۴۸ در تهران بدنیا آمد و تحصیلات خود را تا مقطع لیسانس ادامه داد.
او با بازی در فیلم آژانس شیشه‌ای و کسب جایزهٔ سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مرد مکمل در سینمای ایران مطرح شد.