طبق مطالعه دانشگاه دوک کارولینای شمالی، نوع محل زندگی و هوایی که به ریه شما وارد و خارج می شود در چاقی شما نقش دارد.

محققان در این مطالعه دریافتند موش های آزمایشگاهی که هوای به شدت آلوده پکن را استنشاق کرده بودند، دچار اضافه وزن شده و مشکلات قلبی عروقی و بدکاری متابولیکی را بعد از سه تا هشت هفته قرارگیری در معرض این آلودگی تجربه کردند.

در این مطالعه، موش های باردار و جنین شان در دو محفظه قرار داده شدند؛ یک محفظه در معرض هوای بیرونی پکن بود و محفظه دیگر دارای فیلتر هوا برای حذف ذرات آلودگی هوا بود.

بعد از ۱۹ روز، ریه ها و کبد موش های باردار قرار گرفته در معرض هوای آلوده، سنگین تر شده و التهاب بافت بیشتری را نشان می داد. این موش ها، دارای ۵۰ درصد کلسترول LDL بیشتر، ۴۶ درصد تری گلیسیرید بیشتر، و ۹۷ درصد کلسترول کل بیشتر بودند. میزان مقاومت انسولین آنها هم که عامل بروز دیابت نوع ۲ است، به مراتب بیشتر از موش های بود که در معرض هوای پاک قرار داشتند.

همه این معیارها بیانگر این است که قرارگیری در معرض آلودگی هوا منجر به بدکاری متابولیکی که سراغاز چاقی است می شود. در حقیقت موش های باردار قرارگرفته در معرض آلودگی هوا در پایان دوره بارداری شان به مراتب سنگین تر بودند با اینکه رژیم غذایی هر دو گروه مشابه بود.

نتایج مشابه در مورد جنین این موش های باردار هم نشان داده شد. نتایج نشان داد که تاثیرات منفی آلودگی هوا بعد از سه هفته کمتر مشاهده شد و بعد از گذشت هشت هفته قابل توجه تر بود. این موضوع بیانگر این مسئله است که قرارگیری طولانی مدت در معرض آلودگی هوا بیشتر در ایجاد تغییرات التهابی و متابولیکی که در نهایت منجر به اضافه وزن می شود، نقش دارد.

بعد از گذشت ۸ هفته، موش های ماده و نر قرارگرفته در معرض آلودگی هوا در مقایسه با موش های قراگرفته در معرض هوای پاک، به ترتیب ۱۰ و ۱۸ درصد سنگین تر شده بودند.