به نقل از وبلاگ هد هد /

امروز عروسی دعوتیم. تا جایی که یادم می آید از اصحاب فامیل الحمدلله کسی به این وبلاگ دسترسی ندارد ولی اگر کسی هست این یکی را لدفن نخواند!!

ما امروز عروسی دعوتیم و قرار هست آقا فلانی با خانم فلانی برن نه نه صبر کنید، همین الان خبر دادند که رفتن! سر خونه زندگی شون!! بعله این آقا فلانی و خانم فلانی، آل ردی! (Already) رفتن خونه ی بخت و امروز ما میریم عروسی که خلاصه ی آنچه گذشت رو مشاهده کنیم!! البته با توجه به اینکه هیچ کس هنوز خانم فلانی را ندیده در نتیجه در تیتراژ احتمالن خواهند زد با معرفی چهره ی جدید «خانم فلانی»!!

این آقا فلانی کلهم اجمعین به هیچ سنتی پایبند نبودند و تقریبن تمامی استانداردهای موجود در زمینه ی خواستگاری نظیر مراحل تحقیق و صحبت ها و … را جا به جا کردند! یعنی از بس هول بودند ترجیح دادند خلاصه ی مراسم را انجام بدهند! اما واقعن چقدر سنت ها در زندگی ما نقش می گذارند و خطوط قرمز ما برای حذف یک سنت چیست؟

به نظر حقیر، سنت ها، حاصل تفکر جمعی جامعه در یک مرحله زمانی از رشد آن جامعه است که به دلیل آثار مثبتی که در زندگی افراد جامعه گذاشته است، به مرحله شکوفایی رسیده و توسط نسل های مختلف ادامه پیدا کرده است. مثل سنت های مرسوم عید نوروز. حالا این سنت ها که دست پخت فکر جمعی است و آزمایش خود را در گذر زمان و شرایط مختلف پس داده، چرا نباید مورد پذیرش قرار گیرد؟ چه دلیل و چه خط قرمزی تعیین کرده ایم که آن سنت را لغو می کند و جای آن را می گیرد؟

سنت ها، بخش جدایی ناپذیری از وجود افراد یک جامعه است که با آن رشد می کنند و آن سنت ها به مرور در وجودشان ته نشین می شود. کسی وجود سنت های اشتباه را منکر نیست. سنت هایی نظیر بت پرستی که افراد در مواجهه با پیامبران به عنوان اصلی ترین دلیل خود برای عدم پذیرش خداپرستی برمی شمردند. این سنت ها و تمام سنت ها باید اگر سنگ محک محکم تری نظیر ادیان (به شرط اثبات منشا غیر انسانی یک دین) یافتند با آن خود را بیازمایند. این روشنفکر بودن به معنای مثبت آن، در برابر سنت هاست که اگر به دلایل عقلی و نقلی سنتی اشتباه بود یا در جاهایی دچار مشکلاتی بود باید آن را تصحیح کرد و به مسیر درستی انداخت یا از سنتی دست کشید. اما اگر دلیلی هم یافته نشد لزومی ندارد که از یک سنت پیروی نکرد و به نتیجه عقل جمعی یک جامعه و یک ملت اعتماد نکرد.

خلاصه اش اینکه تا وقتی یک جایگزین برای یک سنت امتحان شده و اصیل فرهنگی پیدا نشده یا خرابی و عدم کارآیی اش توسط یک منبع جایگزین بهتر به اثبات نرسیده بهتر است به همان سنت ها پایبند بود.(به نظر من اش معلوم است دیگر 🙂 )

والسلام