چند روز اخیر یادداشت ها، عکس نوشته ها، گزارشات، تصاویر و فیلم های متعددی از شهید مدافع حرم محسن حججی در فضای مجازی منتشر شده است، لذا سکوت در برابر عظمت نگاه فاتحانه اش را خطا دانستم و قلم به دست گرفتم تا از شیدایی های شهید محسن حججی اینبار نه من ناتوان، بلکه قلم بنویسد.

از توییت ترانه علیدوستی برای حمایت فوتبالیست های ملی پوشی که مقابل صهیونسیم های غاصب بازی کردند با محتوای “ما هستیم که به آن ها نیاز داریم” پخش شد تا کنایه مسعود ردایی، کارگردان سینما به او با عنوان ” قهرمان ملی ما امثال شهید حججی هستند” ، از سلفی ها با موگرینی تا نبرد شجاعانه تو با سَلَفی های ملعون ، از تیتر شدنت در روزنامه ها و جفای بعضی از همان رسانه ایی ها که دنبال حزب بازی هایشان جشن شادمانی شهردار جدیدشان را به روایت تصویر کشیده بودند، ازعشق تا وصال، همه را دیدم.

چه مطمئن با خانواده وداع می کردی هچون وداع پرنده ایی که قصد بازگشت به آشیانه را ندارد، پرنده ای که وقت آخرین کوچ را به خوبی می داند. در واپسین لحظه های قبل اعزام، مانند مالک اشتر به وصال شوق و اطمینان داشتی و همین که می دانستی در راه یار گام بر میداری برایت کافی بود.

چه رنجی کشید روح پاکت در جوار سیدالشهدا وقتی که مدافعان حرم را مدافعان اسد خواندند.

تو فارغ از تحریم، جنگ نرم، برجام و هر آنچه که در راه ایمانت سنگ اندازی می کرد با آرامش خاطر در بازی انتخاب شهادت را برگزیدی.

بعد تو حال مفسدان اقتصادی، حقوق نجومی بگیران، فتنه گران، دوست های بیخودی و نخودی بین ما عوض نشود جواب آخرین یادگارت، کودکی که آینده از آن اوست را چه بدهیم.

تو با رفتنت نشان دادی که در باغ شهادت بازِ باز است مانند عملیات کربلای ۴ که صحنه ی پایانی زندگی زمینی حاج ابراهیم همت گشت.

امروز اگر مرد دلیری مانند مالک را از دست داده باشیم تاریخ نشان داده که مختارها و ابراهیم بن مالک ها هم کم نیستند، این زنگ خطری است برای آنان که مستقیم و غیر مستقیم خون شهدا را ضایع ساختند.

دلاور ! تو به ما اثبات کردی که فرو ریختن پایه های ایمان جوان انقلابی غیر ممکن است. تو به ما راه اثبات فرمول عاشقی و شهادت در راه رسیدن به صلح جهانی و ظهور موعود را آموختی.

نوشته: مسیح مسلمی پاشا;