ماجرای سفر حسن روحانی به اروپا در دوران پسابرجام و حاشیه های پررنگ تر از متنش به این زودی ها از حافظه ملت ایران پاک نمی شود. خصوصا آن جایی که رئیس جمهور ناخواسته زیر سم اسب «فاتح ایران» مذاکره کرد. فاتح ایران، مارکوس آئورلیوس از امپراطوران روم بود که نقشِ برجسته ای در آخرین دوره جنگ های روم علیه پارت ها (ایرانی ها) داشت و در زمان او بخشی از حوزه عراق و شام از ایران جدا شد.

مشاوران روحانی اما به جای زمینه چینی برای پاسخ قاطع به جسارت نخست وزیر ایتالیا، به تحریف تاریخ دست زدند و به مارکوس هم دروغ بستند! آن ها با ویرایش ناشیانه ویکی پدیا، این سردار رومی را فردی شکست خورده معرفی کردند.

هر چند این گاف بزرگ مشاوران روحانی با انتقادات تند منتقدان مواجه شد اما ذره ای از آلام ایرانیانی که عزتشان خدشه دار شده بود نکاست و مدعیان بازپس ستاندن عزت ایرانی در مقام پاسخ، فقط سکوت پیشه کردند.

برای جلوگیری از چنین اتفاقی نیاز به خواندن تاریخ جنگ های ایران و روم نبود فقط خواندن کتاب تاریخ دوران مدرسه کفایت می کرد اما وقتی مشاوران روحانی سخت مشغول کارهای سیاسی منتهی به انتخابات بودند، توقع مرور کتاب های تاریخ کمی غیرمنطقی است!

به هر حال هر چه بود گذشت و سهل انگاری نزدیک ترین یاران رئیس جمهور برای همیشه در کتاب تاریخ ثبت شد اما گذشته ایران آنقدر نقاط مثبت و قابل افتخار دارد که می توان با بازخوانی یک صفحه از آن، پاسخ قاطعی به امثال «متئو رنتزی» ها داد.

نقش برجسته ای در تنگ چوگان کازرون وجود دارد که والرین امپراطور روم در مقابل شاپور اول ساسانی زانو زده و در زیر پای شاپور پیکر گوردیانوس سوم امپراطور مغلوب شده روم حجاری شده و شاپور دست فلیپ را در دست گرفته و در سمت راست نمایندگان طبقات جامعه ساسانی و در سمت چپ سرداران ایرانی حجاری شده اند.

شاپور در کتیبه ای که به سه زبان نوشته است می گوید: «والرین با سپاهی که مشتمل بر ۲۹ گروه جنگی اروپایی بود و به ۷۰ هزار نفر سرباز بالغ بود به جنگ ایران آمد. در اطراف الرها و ادسا جنگ بزرگی بین ما و امپراطور والرین در گرفت. ما با دستهای خویش والرین را اسیر کردیم! فرماندهان – استانداران – سناتورها و افسران رومی را به اسارت گرفتیم و همگی آنان را به ایالات ایران منتقل نمودیم.» این صحنه پیروزی شاپور از زیباترین نقش های برجسته ایران است که از حادثه ای غرور آفرین حکایت می کند.

از طرفی این نقش برجسته همانی است که رهبر معظم انقلاب اسلامی در سفری که اردیبهشت ماه ۸۷ به استان فارس داشتند در دیدار با مسئولان اجرائی استان بر نشان دادن آن به مردم تأکید داشتند.

ایشان در آن دیدار با اشاره به تلاش برخی کشورها برای ایجاد مفاخر مصنوعیِ تاریخی تأکید کردند: مفاخر حقیقی تاریخ ملت ایران موجب تقویت اعتماد به نفس ملی است و لازم است مورد توجه بیشتر قرار گیرد.

رهبر معظم انقلاب اسلامی با اشاره به تلاش یونانیان برای نشان دادن بیابانی خالی که سپاه ایران از یونان شکست خورده به گردشگران و اثبات ماده های تاریخی با فضاهای خالی، بر نشان دادن نقش برجسته پیروزی شاپور اول بر والرین، امپراطور روم به مردم تاکید داشتند و گفتند: نزدیکی کازرون – آنطوری که شنیدم – مجسمه‌ی والرین است، امپراتور روم، که زانو زده در مقابل پادشاه ایران. خیلی خوب، اینجا را بروید نشان بدهید؛ این به آن در! این همه نقاط مثبتی که می تواند گذشته‌ی ما را نشان بدهد.

متاسفانه در سال های اخیر به دلیل برخی بی توجهی ها این نقش برجسته در حال نابودی است. آیت الله ایمانی نماینده فارس در مجلس خبرگان رهبری چند روز پیش، با ابراز تاسف از تخریب نقش برجسته ها و آثار باستانی در تنگ چوگان گفت: به خاطر بی توجهی به این کنده کاری ها و مجسمه سازی ها امروز این آثار در حال از بین رفتن است و لازم است که به این قضیه توجه لازم شود.

گرچه حفاظت از چنین آثار ارزشمندی که تداعی گر غرور و افتخار برای ایرانیان است بایستی تحت هر شرایطی صورت گیرد اما وجود این نقش برجسته با وضعیت فعلی هم، بهترین فرصت برای روحانی و تیمش است تا با تدبیری، عزت از دست رفته ایرانی را در ماجرای ایتالیا بازگرداند.

حسن روحانی چندی پیش گفته بود؛ نخست‌وزیر ایتالیا در راستای تقویت روابط اقتصادی طی چند ماه آینده به ایران سفر می‌ کند. شیرازه پیشنهاد می کند اولا از این نقش برجسته، مجسمه ای بسازند و در جریان سفر «متئو رنتزی» به ایران، با او در کنار مجسمه «شکست والرین در برابر شاپور» مذاکره شود. یا این که دولتمردان با تدبیر شرایطی فراهم کنند تا نخست وزیر ایتالیا با سفر به کازرون و تماشای این نقش برجسته به یاد آورد که سرداران رومی چگونه زیر پای پادشاهان ایرانی له شدند.