احساس امنیت و رفاه برای معلولان یک شهر مهمترین هدفی است که باید در طراحی و استانداردسازی معابر شهری دنبال شود دستیابی به این اهداف آن قدر هم که تصور می شود سخت نمی باشد اگر مدیریت و برنامه ریزی ها منسجم ، علمی ، تخصصی و با توجه به نیازهای  این افراد  باشد.

از آنجا که ایجاد یک محیط شهری ایده آل و مناسب برای معلولان بر اساس استاندارد های مرتبط به دلایلی از جمله عدم توجه و نادیده گرفتن  نیازهای این طیف از شهروندان، به فراموشی سپرده شده است  لذا در این مقطع زمانی ساماندهی معابر شهری برای معلولان به ضرورتی اجتناب ناپذیر تبدیل شده است معلولانی که حق دارند مانند سایر شهروندان از حقوق شهروندی بهره مند شوند ولی به دلیل نامناسب بودن فضا و محیط شهری از کمترین حقوق خود بی بهره اند.

در این میان سوال های متعددی متصور می باشد: میزان انطباق معابر شهری و اماکن عمومی با نیاز های معلولان چقدر می باشد؟ چه میزان مناسب سازی معابر شهری ومحیط شهری در آمل در دستور کار بوده است؟ آیا در تدوین اسناد بالادستی شهری و یا اجرای پروژه های شهری  نیاز معلولان در محوریت قرار دارد؟ چرا با وجود این همه قوانین و ضوابط در عمل شاهد موفقیت اجرای طرح های مناسب سازی فضاهای شهری برای معلولان نمی باشیم؟ کدام یک از پروژه های اخیر که در شهر آمل احداث و افتتاح شده است در راستای مناسب سازی محیط شهری برای معلولان بوده است؟

 به منظور مهیا نمودن بستری قابل قبول در راستای مناسب سازی معابر شهری برای این طیف از شهروندان، پیشنهاد می گردد ابتدا مدیریت شهری آمل موانع و مشکلات موجود در بخش های مختلف را مورد بررسی و تحلیل قرار داده  تا بر مبنا آن ، برای طراحی یک محیط شهری استاندارد گام بردارد.

 در واقع مطالعات جامع و برنامه¬ریزی های مدون با هدف شناخت و سطح بندی مشکلات موجود، شناسایی نقاط قابل اصلاح و حذف پراکندگی اقدامات مختلف با هدف نگاه توامان و یکپارچه دستگاه های مرتبط در راستای حل مشکلات مبتلابه، امری ضروری می باشد البته این موضوع زمانی محقق می گردد که دسترسی یکسان تمام شهروندان از فرصت های زندگی شهری در محوریت  برنامه ریزی ها قرار بگیرد. متاسفانه این مهم در  شهر آمل کمرنگ می باشد به طوری که با جرات می توان گفت مناسب سازی معابر شهری و محیط شهری در حد یک شعار باقی مانده است و قابل لمس نمی باشد.

لذا به منظور ایجاد محیطی امن برای تردد آسان و ایمن معلولان در شهر آمل موارد ذیل  پیشنهاد می گردد: (اهم موارد)

۱- فرهنگ سازی از طریق آموزش، امور ترویجی و… به منظور ایجاد بستر  مناسب برای دستیابی به اهداف مدنظر.

۲-تشکیل واحدی در شهرداری به عنوان مهمترین ارگان مسئول با هدف هماهنگی و مدیریت یکپارچه در راستای از بین رفتن شکاف ها و نارسایی ها و حذف پراکندگی فعالیت ارگانهای مرتبط

۳-استفاده از حمل و نقل عمومی استاندارد، جانمایی و احداث ایستگاه مناسب برای معلولین بطوریکه قادر باشند آزادانه و بدون خطر، از آنها استفاده نموده و در نقاط مختلف شهر تردد کنند.

۴-اختصاص قسمتی از بودجه سالیانه ارگان های مسئول به خصوص شهرداری ها به منظور ایجاد یک محیط شهری استاندارد برای معلولان .

۵- مناسب سازی  معابر عمومی با اولویت معابر اصلی و نزدیک به تقاطع ها، پارک ها، پل های عابر پیاده در پهنه های پرجمعیت.

۶- استفاده از میله های دستگرد و حفاظ مناسب در طرفین عرض پل ارتباطی بین پیاده روها و خیابان ها  با توجه  به  ضوابط و مقررات مصوب.

۷- برطرف نمودن عوامل محدود کننده و موانع در پیاده روها و هم سطح سازی سواره و پیاده به منظور حرکت مستمر و بدون دغدغه.

امید است با محوریت قرار دادن مشکلات و نیازهای معلولین عزیز در برنامه ریزی هاو همچنین طراحی، اجرا و مناسب سازی محیط شهری، گام مهمی در این ارتباط برداشته شود.