از ابتدا قانون هدفمندی یارانه ها برای این منظور شکل گرفت که ۵۰ درصد آن بصورت نقدی به افراد نیازمند پرداخت شود و ۵۰ درصد نیز در جهت زیرساخت ها، تقویت بنیه اقتصادی و حمایت از تولید در زمینه های کشاورزی و صنعتی صورت بگیرد که اگر این کار انجام می گرفت بجای تعطیلی روز افزون کارخانجات و کارگاهها، اکنون شاهد اقتدار اینها بودیم.

متاسفانه چه در دولت گذشته و چه در دولت کنونی این قانون بطور صحیح اجرا نشده و باعث کاهش روز به روز اشتغال و تعطیلی کارگاهها شده است که این امر بر خلاف اقتصاد مقاومتی است.

البته دولت کنونی اگر بتواند دغدغه انتخاباتش را کم کند و به وظایف اصلی بیشتر بپردازد خیلی موفق تر خواهد بود و مردم نیز در دوره های بعدی از دولت استقبال خواهند کرد.

اما چیزی که مردم شاهد آن هستند این است که دولت فقط به دنبال برگزاری انتخابات و روی کار آوردن افراد همسو با خودش است و خود دولت بجای اینکه مجری باشد، یک ضلعی از پازل انتخابات شده است که بدین طریق اقتصاد مقاومتی هم به نتیجه نمی رسد.

برنامه ششم توسعه کشور که چند وقت پیش توسط دولت طی لایحه‌ای تقدیم مجلس شورای اسلامی شده بود در حوزه اشتغال برنامه محکمی نداشت بطوریکه فاقد برنامه‌ریزی محکم و سیاست‌های قابل اتکایی در حوزه اشتغال‌زایی بود.

این نشان می دهد که دولت از محل منابع حذف یارانه اقشار ثروتمند جامعه بیشترین بی توجهی را به مسئله ی اشتغال‌زایی فارغ‌التحصیلان کرده است.

از سویی دیگر وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی از نامه‌نگاری با مقام معظم رهبری برای تخصیص ۱٫۵ میلیارد دلار از منابع صندوق توسعه ملی برای اشتغال‌زایی روستاییان خبر داده و گفته بود در صورت تخصیص این منابع آیین‌نامه اجرایی آن در وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی با همکاری سایر دستگاه‌ها تدوین خواهد شد.

این پیشنهاد در حالی مطرح شده که بسیاری از کارشناسان و صاحبنظران و حتی معاون امور اشتغال و کارآفرینی وزیر کار معتقد است که روستاییان توان جذب چنین منابعی را ندارند و اساساً ایجاد اشتغال صرفاً به منابع مالی نیاز ندارد.

با این اوصاف اگر دولت تا این حد نیازمند جذب اعتبار به منظور اشتغالزایی است پس چرا در لایحه برنامه ششم توسعه، ریالی را به اشتغالزایی برای جوانان فارغ التحصیل در نظر نگرفته است.