متن و ترجمه فارسی سوره توبه:

بسم الله الرحمن الرحیم

اى کسانى که ایمان آورده‌‏اید شما را چه شده است که چون به شما گفته مى‏‌شود در راه خدا بسیج ‏شوید کندى به خرج مى‌‏دهید آیا به جاى آخرت به زندگى دنیا دل خوش کرده‌‏اید متاع زندگى دنیا در برابر آخرت جز اندکى نیست (۳۸)

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ مَا لَکُمْ إِذَا قِیلَ لَکُمُ انفِرُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ اثَّاقَلْتُمْ إِلَى الأَرْضِ أَرَضِیتُم بِالْحَیَاهِ الدُّنْیَا مِنَ الآخِرَهِ فَمَا مَتَاعُ الْحَیَاهِ الدُّنْیَا فِی الآخِرَهِ إِلاَّ قَلِیلٌ ﴿۳۸﴾

اگر بسیج نشوید [خدا] شما را به عذابى دردناک عذاب مى‏‌کند و گروهى دیگر به جاى شما مى‏‌آورد و به او زیانى نخواهید رسانید و خدا بر هر چیزى تواناست (۳۹)

إِلاَّ تَنفِرُواْ یُعَذِّبْکُمْ عَذَابًا أَلِیمًا وَیَسْتَبْدِلْ قَوْمًا غَیْرَکُمْ وَلاَ تَضُرُّوهُ شَیْئًا وَاللّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿۳۹﴾

اگر او [پیامبر] را یارى نکنید قطعا خدا او را یارى کرد هنگامى که کسانى که کفر ورزیدند او را [از مکه] بیرون کردند و او نفر دوم از دو تن بود آنگاه که در غار [ثور] بودند وقتى به همراه خود مى‏گفت اندوه مدار که خدا با ماست پس خدا آرامش خود را بر او فرو فرستاد و او را با سپاهیانى که آنها را نمى‌دیدید تایید کرد و کلمه کسانى را که کفر ورزیدند پست‏‌تر گردانید و کلمه خداست که برتر است و خدا شکست‏ ناپذیر حکیم است (۴۰)

إِلاَّ تَنصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللّهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِینَ کَفَرُواْ ثَانِیَ اثْنَیْنِ إِذْ هُمَا فِی الْغَارِ إِذْ یَقُولُ لِصَاحِبِهِ لاَ تَحْزَنْ إِنَّ اللّهَ مَعَنَا فَأَنزَلَ اللّهُ سَکِینَتَهُ عَلَیْهِ وَأَیَّدَهُ بِجُنُودٍ لَّمْ تَرَوْهَا وَجَعَلَ کَلِمَهَ الَّذِینَ کَفَرُواْ السُّفْلَى وَکَلِمَهُ اللّهِ هِیَ الْعُلْیَا وَاللّهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ ﴿۴۰﴾

سبکبار و گرانبار بسیج ‏شوید و با مال و جانتان در راه خدا جهاد کنید اگر بدانید این براى شما بهتر است (۴۱)

انْفِرُواْ خِفَافًا وَثِقَالًا وَجَاهِدُواْ بِأَمْوَالِکُمْ وَأَنفُسِکُمْ فِی سَبِیلِ اللّهِ ذَلِکُمْ خَیْرٌ لَّکُمْ إِن کُنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿۴۱﴾

اگر مالى در دسترس و سفرى [آسان و] کوتاه بود قطعا از پى تو مى‌‏آمدند ولى آن راه پر مشقت بر آنان دور مى‏‌نماید و به زودى به خدا سوگند خواهند خورد که اگر مى‏‌توانستیم حتما با شما بیرون مى‏‌آمدیم [با سوگند دروغ] خود را به هلاکت مى‏‌کشانند و خدا مى‌‏داند که آنان سخت دروغگویند (۴۲)

لَوْ کَانَ عَرَضًا قَرِیبًا وَسَفَرًا قَاصِدًا لاَّتَّبَعُوکَ وَلَکِن بَعُدَتْ عَلَیْهِمُ الشُّقَّهُ وَسَیَحْلِفُونَ بِاللّهِ لَوِ اسْتَطَعْنَا لَخَرَجْنَا مَعَکُمْ یُهْلِکُونَ أَنفُسَهُمْ وَاللّهُ یَعْلَمُ إِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ ﴿۴۲﴾

خدایت ببخشاید چرا پیش از آنکه [حال] راستگویان بر تو روشن شود و دروغگویان را بازشناسى به آنان اجازه دادى (۴۳)

عَفَا اللّهُ عَنکَ لِمَ أَذِنتَ لَهُمْ حَتَّى یَتَبَیَّنَ لَکَ الَّذِینَ صَدَقُواْ وَتَعْلَمَ الْکَاذِبِینَ ﴿۴۳﴾