نشست «تصویر ایران در رسانه‌های غرب» از مجموعه سلسله جلسات رسانه‌ای با عنوان کافه نقد، یکشنبه‌شب توسط کمیته فرهنگ رسانه سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان با حضور سید محمد حسینی برگزار شد.

در این نشست فیلم ضد ایرانی «سپتامبرهای شیراز» محصول سال ۲۰۱۶ نمایش داده شد و بررسی شد.

سید محمد حسینی کارشناس رسانه، پژوهشگر سینما، سردبیر ماهنامه سینما رسانه و مجری کارشناس برنامه‌های تلویزیونی است.

سید محمد حسینی با اشاره به اکران گسترده این فیلم برخلاف سایر فیلم‌های ضد ایرانی به صورت جدی در کشورهای عربی، اظهار کرد: این فیلم با اقتباس از رمان «سپتامبرهای شیراز» نوشته دالیا سافر که اهل شیراز بوده و اوایل انقلاب از ایران رفته، ساخته شده است.

وی با اشاره به چاپ این کتاب در سال ۱۳۸۷ و قرار گرفتن آن جزو ۱۰۰ کتاب برتر قرن، افزود: نویسنده خود به این نکته اشاره می‌کند که برای پرداخت درست قصه، حاشیه‌هایی را به این داستان اضافه کرده که داستان درست و درمانی از آب دربیاید و مخاطب بتواند با آن به خوبی ارتباط برقرار کند.

سردبیر ماهنامه سینما رسانه تبیین کرد: تهیه کننده این فیلم، بازیگر اصلی فیلم ۳۰۰ بوده و نویسنده و کارگردانش افرادی تازه‌کار هستند که باعث شده فیلم از لحاظ داستان، ساخت و پرداخت فیلم ضعیفی باشد و برای حل این مشکل به استفاده از بازیگران حرفه‌ای بپردازند.

حسینی با بیان اینکه این فیلم ما قبل نقد است، تأکید کرد: بیش از اینکه در این فیلم پرداخت کارگردان یا نویسنده دیده شود، صورت بازیگری دیده می‌شود، همچنین اگر فیلم مقداری قوام دارد و مخاطب را با خود همراه می‌کند، اثر رمان اولیه است.

وی ادامه داد: در سینمای هالیوود دو دسته فیلم درباره ایران ساخته می‌شود، یک دسته فیلم‌هایی است که مانند این فیلم مستقیماً درباره ایران است و دسته دیگر هم فیلم‌های کاملاً بی‌ربط به ایران است که ناگهان برای خالی نبودن عریضه در آن یک تعرضی به ایران می‌شود.

سردبیر ماهنامه سینما رسانه با اشاره به ضعف فیلم‌های هالیوود درباره ایران، تصریح کرد: فیلم‌هایی با موضوع ایران بسیار مبهم و دور از واقعیت هستند.

حسینی در تبیین دلیل این تفاوت گفت: یکی از دلایل این است که این آثار گزاره‌های ژورنالیستی هستند تا سینمایی و هنری و در واقع برای خالی کردن بغض و عصبانیت‌شان نسبت به ایران است، از طرفی اگر بخواهند فیلم‌های درباره ایران را جدی بسازند باید به شخصی بد داستان یا به اصطلاح «بد من» داستان عیار بدهند و این ساخته برای نخبگان و منتقدان بیشتر جالب توجه است، در صورتی ‌که این‌ها فیلم را با هدف مخاطب کف جامعه می‌سازند.

وی با اشاره به اینکه هرازگاهی دلالت‌های تاریخی هم در فیلم دیده می‌شود، تبیین کرد: فارغ از همه موارد مطرح شده، این‌ها با ساختن این فیلم‌ها در حال ساختن تاریخ آن طور که خودشان می‌خواهند و آن هم تاریخ دروغین از انقلاب اسلامی ایران هستند.

این پژوهشگر رسانه تأکید کرد: کم کاری ما در روایت تاریخ انقلاب اسلامی باعث شده که با ساختن این فیلم‌ها تاریخ را تحریف شده و طبق خواسته خود روایت کنند که اگر تا ۵۰ سال آینده این روند ادامه پیدا کند، حافظه تاریخی نسل آینده ایران از انقلاب اطلاعاتی تحریف شده و ناقص دارد.

حسینی با اشاره به اینکه کارکرد رسانه‌ها فراتر از اطلاع‌رسانی است، متذکر شد: رسانه‌ها می‌توانند به خوبی تاریخ‌سازی کنند که البته ما در این زمینه ضعیف عمل می‌کنیم و بلد نیستیم داشته‌های به‌حقمان را ثبت و ضبط کنیم.

وی در پایان در نقد سینمای ایران گفت: متأسفانه سینماگر و هنرمند بیش از اینکه جامعه را نشان دهد، مفاهیم و احساسات خودش را که با واقعیت کلی جامعه هم تطبیقی ندارد، به صحنه می‌آورد و این نشان می‌دهد که سینمای ایران باید به خودش بیاید.