دلمان نیامد برای خودمان دست به قلم نشویم و ننویسیم . باز هم ثابت شد که چقدر ما خبرنگاران مظلوم هستیم ، مظلومیتی در حد بوندسلیگا و لالیگا …

نه مسئولین ورزش برای مان ارزش قائل شدند و نه مسئولین ارشاد و خانه ی خانوادگی و خصوصی مطبوعات !! روز ۱۷ مرداد بیاد طفل سر راهی افتادیم . به راستی در جامعه خبری و رسانه ای مازندران ما ورزشی نویسان از طفل سر راهی هم بدتر بوده ایم .

طفلی که گویا دوستان از حضورش در جمع خانواده هراس دارتذ !! البته حق هم دارند ، هراسی که پر بی راه هم نیست .اینکه چرا خبر و گزارش ورزشی در جشنواره مطبوعات جایی نداشت برمیگردد به همان هراس دوستان و طفل سر راهی بودن ما ورزشی نویسان .!!

کم نیستند یاران ورزشی نویس و بازوان توانمند ورزش پرافتخار مازندران که در گرما و سرما و در تمامی اماکن و مسابقات ورزشی حضور دارند و شب ها تا پاسی از شب مشغول تهیه خبر و گزارشات تولیدی هستند !

براستی جایگاه ورزشی نویسان در اداره ارشاد و خانه مطبوعات کجاست !؟

گویا ورزش هیچ جایگاهی در این خانه ندارد و ماهم هرساله بیخود حرص میزنیم ! وقتی بزرگ یک خانواده فرزندش را به سمت ورزش و سلامتی سوق ندهد و هیچ ارزشی برای جایگاه بالای ورزش قائل نشود چه انتظاری از زیر دستی های خانه نشین باید داشت !؟

ما که دیگر انتظاری نداریم ، شما هم نداشته باشید بهتر است .این بی مهری ها به یک عادت تبدیل شده مثل اینکه در این برهه زمانی هرچقدر بیشتر کپی ، پیستی کنی محبوب تر میشوی و مورد استقبال بیشتر قرار خواهی گرفت !!

چه کسی دلش برای ما ورزشی نویسان که روزانه کلی خبر و گزارشات تولیدی ایجاد میکنیم و در رسته دوستانی کپی پیستی قرار نداریم میسوزد !مسئولین عزیز یادشان نرود که در عصر کپی ، پیست این ورزشی نویسان هستند که با آمار بالای خبرها و گزارشات تولیدی کشتی سوراخ شده مطبوعات و رسانه های استان را از غرق شدن تا حدودی نجات داده است ! اما چه کسی است که قدر بداند !!

انتظار تبریک گفتن به جامعه خبری – ورزشی در روز اختصاصی خبرنگاران ورزشی نویس ، انتظار زیادی نبود ، اما نه تنها در روز ورزشی نویسان هم برایمان ارزش قائل نشدید بلکه اوج بی مهری را در روز خبرنگار تکمیل کردید !

تمامی پیشکسوتان و خبرنگاران غیر ورزشی قابل احترام هستند ، اما چرا در بین پیشکسوتان عرصه خبر نامی  از ” علی کاوه ” ها و ” وفائی نژاد ” ها و ” هاشمپور ” ها به چشم نیامد !؟ مگر نمیدانید ما بهترین ورزشی نویسان و عکاسان را در سطح کشور و یا حداقل در شمال کشور داریم !؟

لطفا از خواب بیدار شوید و برای ارزشی ها امتیاز قائل شوید ! شرایطی را مهیا کنید و رسانه ها و خبرنگاران را درجه بندی کنید تا فرق بین کسانی که تولیدی زیادی دارند با آنهایی که اوج کارشان خبر گرفتن اخبار از روابط عمومی های ادارات و سازمان هاست و استاد کپی پیست هستند مشخص شود .

در بحث مجوز رسانه های استان چه تمهیداتی اندیشیده اید !؟آیا شده برای رسانه های فعال اما بدون مجوز آستین بالا بزنید !؟چه راهنمایی هایی به رسانه های فعال اما بدون مجوز کرده اید !؟ تا به حال شده پای دردودل رسانه هایی که به نوعی زیر مجموعه شما هستند بنشینید !؟

کاش کمی به جای بدست آوردن پست و جایگاه فکر ساماندهی کردن خبرنگاران بوده اید تا وضعیت اسفناک رسانه های استان از اینی که است بدتر نشود !

در شبکه های مجازی که همیشه مشغول بحث و جدل هستیم . یا به دنبال چندغاز هدیه ای هستیم که نه کسی دیده و نه کسی آنرا گرفته و یا اینکه شاهد مناظره های بیهوده و درگیری های رئیس روسای خانه نشینیم !

هر سال به امید ساماندهی در سال آینده هستیم ، اما باید قبول کنیم این قطار قصد حرکت ندارد !! قطاری که که در بین سخره های سقوط کرده از دل کوه گیر کرده و کسی توانایی به حرکت در آوردنش را ندارد .

داغ داستان اسفناک خبرنگاران هر ساله در ۱۷ مرداد ماه تازه میشود اما کی نیست این داغ بر دل نشسته را تسکین دهد و التیام ببخشد !

از ۱۷ مرداد امسال تا ۱۷ مرداد ماه سال آینده دقیقا یکسالی فرصت باقی است ، اما اینکه آیا وضعیت بد خبرنگاران و مشکل ساماندهی شدن رسانه های مازندران تا سال آینده درست خواهد شد یا خیر را باید صبر کنیم و ببینیم خانه مطبوعات و اداره ارشاد چه قدم هایی را برای مان در طول این یکسال خواهند گرفت !

ما ورزشی نویسان که چشمان آب نمیخورد ، فقط امیدواریم که شدنی شود !

شما هم الکی امیدوار باشید !

مهدی رضی