به نقل از وبلاگ پاتوق بچه شیعه /

در احوالات امام حسن عسکری علیه السلام آمده است ایشان نامه ای برای علی ابن بابویه، نوشتند؛

قسمتی از نامه این است:

باید صبر کنید و منتظر باشید تا آن گشایش الهی برسد؛ پس تا آن گشایش نرسیده، باید صبر و استقامت کنید؛ شما با ما همراه هستید و بلاهای ما هم با شما.
سپس فرمودند که نبی اکرم (ص) فرمودند:
شیعیان ما در غصه هستند و تا زمانی که فرزند من نیاید، شیعه غرق در حزن است؛ پس ای شیخ صبر کنید.

بعد فرمودند: به همه شیعیان بگو باید صبر کنند؛ ولی خدا وعده داده است که این ارض در اختیار این ها (دشمنان ما) نیست و آن را به هر که بخواهد می دهد و عاقبت با اهل تقوی است؛ پس صبر کنید که عاقبت از آنِ شماست؛ ولی همان طور که ما اهل بیت صبر می کنیم، شما هم باید بایستید.

در بعضی از روایات آمده است که ثواب شیعیان از ما (اهل بیت) بیشتر است؛ چون ما در حالی صبر می کنیم که می دانیم و آن ها در حالی صبر می کنند که نمی دانند…
این صبر چگونه محقق می شود و جامعه شیعه چگونه باید بایستد؟
آنچه باعث این ایستادگی است، بصیرت است و این بصیرت نیز مقدمه صبر است؛ «وَ کَیْفَ تَصْبِرُ عَلى‏ ما لَمْ تُحِطْ بِهِ خُبْراً»