نماز غفیله :

به دنبال نماز ظهر – چنان که در کتاب مصباح المُتَهَجِّد آمده، بگو:

لَا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ الْعَظِیمُ الْحَلِیمُ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ رَبُّ الْعَرْشِ الْکَرِیمُ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مُوجِبَاتِ رَحْمَتِکَ وَ عَزَائِمَ مَغْفِرَتِکَ وَ الْغَنِیمَهَ مِنْ کُلِّ بِرٍّ وَ السَّلامَهَ مِنْ کُلِّ إِثْمٍ اللَّهُمَّ لا تَدَعْ لِی ذَنْبا إِلّا غَفَرْتَهُ وَ لَا هَمّا إِلّا فَرَّجْتَهُ وَ لَا سُقْماً إِلّا شَفَیْتَهُ وَ لَا عَیْباً إِلّا سَتَرْتَهُ وَ لَا رِزْقاً إِلّا بَسَطْتَهُ وَ لَا خَوْفاً إِلّا آمَنْتَهُ وَ لَا سُوءَاً إِلّا صَرَفْتَهُ وَ لَا حَاجَهً هِیَ لَکَ رِضاً وَ لِیَ فِیهَا صَلاحٌ إِلّا قَضَیْتَهَا یَا أَرْحَمَ الْرَّاحِمِینَ،

معبودى جز خدا نیست، خداى بزرگ بردبار، معبودى جز خدا نیست، پروردگار عرش آن پروردگار کریم، ستایش ویژه خداىِ پروردگارِ جهانیان است.

خدایا از تو میخواهم مرا موفق به انجام موجبات رحمت خویش و اسباب آمرزش خویش بگردانى و بهره مندى از هر کار نیک و سلامت از هر کار بدى را از تو می طلبم.

خدایا! بر من گناهى مگذار، جز آنکه بیامرزى و اندوهى منه جز آنکه از دلم بردارى و نه دردى مگر آنکه شفا دهی و نه عیبى مگر آنکه بپوشانى و نه رزقى مگر آنکه گسترده سازى و نه ترسى جز اینکه مرا از آن ایمنى دهى و نه پیش آمد بدى مگر آنکه آن را برگردانی و نه حاجتى که تو را در آن رضایت و مرا در آن مصلحت است مگر اینکه روا کنى اى مهربان ترین مهربانان،

آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِینَ و میگویى ده مرتبه بِاللَّهِ اعْتَصَمْتُ وَ بِاللَّهِ أَثِقُ وَ عَلَى اللَّهِ أَتَوَکَّلُ پس میگویى اللَّهُمَّ إِنْ عَظُمَتْ ذُنُوبِی فَأَنْتَ أَعْظَمُ وَ إِنْ کَبُرَ [کَثُرَ] تَفْرِیطِی فَأَنْتَ أَکْبَرُ وَ إِنْ دَامَ بُخْلِی فَأَنْتَ أَجْوَدُ اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِی عَظِیمَ ذُنُوبِی بِعَظِیمِ عَفْوِکَ وَ کَثِیرَ تَفْرِیطِی بِظَاهِرِ کَرَمِکَ وَ اقْمَعْ بُخْلِی بِفَضْلِ جُودِکَ اللَّهُمَّ مَا بِنَا مِنْ نِعْمَهٍ فَمِنْکَ لَا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ أَسْتَغْفِرُکَ وَ أَتُوبُ إِلَیْکَ

دعایم را مستجاب کن اى پروردگار جهانیان.

و ده مرتبه میگویى: به ریسمان خدا چنگ میزنم و بر خدا توکل میکنم و به خداوند اعتماد مینمایم بار خدایا اگر گناهانم بزرگ است تو بزرگترى، و اگر کوتاهى در بندگی ام بزرگ است تو بزرگتری و اگر همواره بخل می ورزم تو بخشنده ترى.

خدایا بزرگى گناهانم را به بزرگى گذشتت، و بسیارى کوتاهی ام را به بزرگوارى آشکارت بیامرز و بخل مرا با جود سرشارت ریشه کن نما.

بار الها! هر نعمتى که در دست ماست از سوى توست، معبودى جز تو نیست، از تو آمرزش میخواهم و به سوى تو باز می گردم.

إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَى النَّبِیِّ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِیماً اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ النَّبِیِّ وَ عَلَى ذُرِّیَّتِهِ وَ عَلَى أَهْلِ بَیْتِهِ

همانا خدا و فرشتگانش بر پیامبر (ص) درود میفرستند، اى کسانیکه ایمان آورده اید بر او درود فرستید و سلام خاص خویش را نثار وى کنید.

خدایا بر محمّد پیامبر و فرزندان او و خاندانش درود فرست.

پس هفت مرتبه میگویى:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّهَ إِلّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ.

به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی اش همیشگى است و هیچ نیرو و توان نیست جز آنکه به خداى بلندمرتبه بزرگ وابسته است.

و سه مرتبه بگو:

الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی یَفْعَلُ مَا یَشَاءُ وَ لا یَفْعَلُ مَا یَشَاءُ غَیْرُهُ پس میگویى سُبْحَانَکَ لا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ اغْفِرْ لِی ذُنُوبِی کُلَّهَا جَمِیعا فَإِنَّهُ لا یَغْفِرُ الذُّنُوبَ کُلَّهَا جَمِیعاً إِلّا أَنْتَ:

سپاس خداى را که هرچه بخواهد میکند و جز او نتواند هرچه بخواهد انجام دهد.

پاک و منزهى تو، معبودى جز تو نیست، همه و همه گناهانم را بیامرز زیرا به راستى همه و همه گناهانم را جز تو کسى نمیآمرزد

سپس نافله مغرب را به جا میآورى که دو نماز دو رکعتى است و بین آن دو نماز سخن مگو.

شیخ فرموده: روایت شده: که در رکعت اول سوره «قل یا ایها الکافرون» و در رکعت دوم سوره «قل هو اللّه احد» خوانده شود و در دو رکعت دیگر هر سوره ای را که بخواهد.

و روایت شده که حضرت امام هادى علیه السّلام در رکعت سوم (از آن چهار رکعت نماز نافله) سوره «حمد» و آیات اول سوره «حدید» تا «و هو علیم بذات الصّدور» و در رکعت چهارم «حمد» و آیات آخر سوره «حشر» «لو انزلنا هذ القران» تا پایان سوره را قرائت می‌کردند.

و مستحب است در سجده آخر نافله ها در هر شب و به ویژه در شب جمعه، هفت مرتبه خوانده شود:

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِوَجْهِکَ الْکَرِیمِ وَ اسْمِکَ الْعَظِیمِ وَ مُلْکِکَ الْقَدِیمِ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَنْ تَغْفِرَ لِی ذَنْبِیَ الْعَظِیمَ إِنَّهُ لا یَغْفِرُ الْعَظِیمَ إِلا الْعَظِیمُ ،

خدایا از تو می خواهم به نگاه بزرگوارانه ات و نام بزرگ و فرمانروایى دیرینه ات که بر محمد و خاندان او درود فرستى و بیامرزى گناه بزرگ مرا، چه گناه بزرگ را جز آمرزگارى بزرگ نمی آمرزد

و چون از نافله فارغ شدى هرچه میخواهى تعقیب بخوان، سپس ده مرتبه بگو:

مَا شَاءَ اللَّهُ لا قُوَّهَ إِلا بِاللَّهِ أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ

آنچه خدا بخواهد خواهد شد.

هیچ نیرویى نیست مگ سرچشمه یافته از خدا، از خدا آمرزش می طلبم

آنگاه بگو:

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مُوجِبَاتِ رَحْمَتِکَ وَ عَزَائِمَ مَغْفِرَتِکَ وَ النَّجَاهَ مِنَ النَّارِ وَ مِنْ کُلِّ بَلِیَّهٍ وَ الْفَوْزَ بِالْجَنَّهِ وَ الرِّضْوَانَ [الرِّضْوَانِ ] فِی دَارِ السَّلامِ وَ جِوَارَ [جِوَارِ] نَبِیِّکَ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِ وَ آلِهِ السَّلامُ اللَّهُمَّ مَا بِنَا مِنْ نِعْمَهٍ فَمِنْکَ لا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ أَسْتَغْفِرُکَ وَ أَتُوبُ إِلَیْکَ:

خدایا! از تو موجبات رحمتت و اسباب آمرزش حتمی ات، و رهایى از آتش دوزخ و از هر بلا و کامیابى به بهشت و خشنودى تو در خانه امن آن جهان و همسایگى پیامبرت محمد (درود بر او و خاندانش) را خواستارم.

خدایا هر نعمتى که بدست ماست از جانب توست، جز تو شایسته پرستش نیست، از تو آمرزش می جویم و به سوی تو می پویم

و بین نماز مغرب و عشاء نماز «غفیله» را میخوانى که دو رکعت است.

در رکعت اول بعد از «حمد» میخوانى:

وَ ذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغَاضِباً فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَیْهِ فَنَادَى فِی الظُّلُمَاتِ أَنْ لا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَ نَجَّیْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَ کَذَلِکَ نُنْجِی الْمُؤْمِنِینَ .

و همراه ماهى (یونس) را یاد کن آن گاه که خشمناک [از میان قوم خود بیرون] رفت، سپس گمان کرد که بر او تنگ نگیریم، پس در میان تاریکیها ندا داد که شایسته پرستشى جز تو نیست، پاک و منزهى به راستى من از ستمکاران بودم، پس دعایش را مستجاب نمودیم و او را از غم رهانیدیم، و این چنین اهل ایمان را رهایى بخشیم.

و در رکعت دوم پس از حمد میخوانى:

وَ عِنْدَهُ مَفَاتِحُ الْغَیْبِ لا یَعْلَمُهَا إِلّا هُوَ وَ یَعْلَمُ مَا فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ مَا تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَهٍ إِلّا یَعْلَمُهَا وَ لا حَبَّهٍ فِی ظُلُمَاتِ الْأَرْضِ وَ لا رَطْبٍ وَ لا یَابِسٍ إِلا فِی کِتَابٍ مُبِینٍ

و کلیدهاى غیب نزد اوست آنها را کسى جز او نمیداند، و بر آنچه در خشکى و دریاست آگاه است، و هیچ برگى فرو نمی افتد جز آنکه به آن آگاهى دارد و هیچ دانه اى در دل تاریکی های زمین و هیچ تر و خشکى [در هر کجاى عالم] فرو نیفتد جز آنکه در لوح محفوظ ثبت است

پس دستها را به حالت قنوت بلند میکنى و میگویى:

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِمَفَاتِحِ الْغَیْبِ الَّتِی لا یَعْلَمُهَا إِلا أَنْتَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَنْ تَفْعَلَ بِی کَذَا وَ کَذَا.

خدایا به حق کلیدهاى غیب که کسى جز تو از آنها آگاه نیست از تو میخواهم بر محمد و خاندان او درود فرستى و با من چنین و چنان کنى.

و به جاى «ان تفعل بى کذا و کذا» حاجت خویش را بیان میکنی و سپس میگویى:

اللَّهُمَّ أَنْتَ وَلِیُّ نِعْمَتِی وَ الْقَادِرُ عَلَى طَلِبَتِی تَعْلَمُ حَاجَتِی فَأَسْأَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمُ السَّلامُ لَمَّا قَضَیْتَهَا لِی.

خدایا! تو ولی نعمت من هستى و بر انجام خواسته من توانایى، حاجتم را میدانى، پس به حق محمد و خاندان او (درود بر او و ایشان) از تو میخواهم که حاجتم را روا سازی،

و حاجت خود را میطلبى، زیرا روایت شده: هرکه این نماز را بخواند و حاجت خود را بخواهد، آنچه را طلب نماید حق تعالى به او عطا فرماید.