سوخو ۴۷ جنگنده  پیشرفته چند منظوره تهاجمی از نوع سری پنجم کارخانه هواپیماسازی سوخو می‌باشد که برای استفاده در جنگهای هوایی ،زمینی ، دریای و همچنین برای نابود کردن زیردریایی های دشمن و با برد پروازی زیاد طراحی گردیده است.

سوخو-۴۷ (Су-۴۷) مشهور به برکوت به معنی «عقاب طلایی»، یک هواپیمای جنگنده مافوق صوت روسی با بال‌های رو به جلو و ساخت شرکت سوخو است. تنها نمونه هواپیمای سوخو-۴۷ تولید شده، به عنوان اثباتگر تکنولوژی‌های پیشرفته انجام وظیفه می‌نماید و ساخت دومین نمونه آزمایشی این هواپیما نیز کنار گذاشته شد. فناوری‌های تازه‌ای که برای نخستین بار در سوخو-۴۷ بکار رفت، در توسعه برنامه جنگنده نسل پنجم روسیه استفاده شده‌است.

طرح اولیه سوخو-۴۷، ابتدا به نام S-37 شناخته می‌شد و شرکت سوخو، مدتی بعد و در سال ۲۰۰۲، هواپیما آزمایشگر تکنولوژی‌های پیشرفته‌اش را به سوخو-۴۷ نام‌گذاری مجدد نمود؛ ضمن اینکه با نام مستعار Berkut به معنی عقاب طلایی نیز شناخته می‌شود. سوخو-۴۷ در اصل به عنوان بستری جهت انجام آزمایش‌های مهم روس‌ها در زمینه مواد کامپوزیت و سیستم‌های پیچیده دیجیتال کنترل پرواز (FBW) ساخته شد.

سوخو-۴۷ با بهره‌گیری از بال‌های رو به جلو، توانمندی انجام مانورهای بسیار عالی را دارد و قادر است در زاویه‎های حمله‌ای به اندازه ۴۵ درجه و بیشتر نیز اقدام به عملیات نماید. مؤسسه مطالعات هوایی تساگی (TsAGI) مدتها بود که از مزیت‌های فراوان بال‌های رو به جلو اطلاع یافته بود. عمده این دانش به واسطه به غنیمت گرفته شدن یک فروند بمب‌افکن جت یونکرس۲۸۷ ساخت آلمان نازی بدست آمده بود.

هواپیمایی با بال‌های رو به جلو

تاریخچه ساخت هواپیماهای با بال معکوس به جنگ جهانی دوم بر می‌گردد. در اواخر جنگ جهانی دوم کارخانه هواپیماسازی یانکرس آلمان هواپیمای بمب‌افکنی با بال معکوس و موتور جت با نامJU-287 برای نیروی هوایی ارتش آلمان طراحی کرد که سرعتی برابر با ۸۱۵ کیلومتر در ساعت را داشت که بعد از پایان جنگ جهانی دوم دو فروند از این هواپیماها به غنیمت نیروهای ارتش سرخ در آمد.

در سال ۱۹۴۷میلادی در اتحاد جماهیر شوروی یک فروند هواپیما با بال معکوس برای آزمایش طراحی و ساخته شد، این هواپیما به تنهای قدرت پرواز کردن (تک آف کردن) از روی زمین را نداشت و توسط هواپیمای دیگری از روی باند پرواز فرودگاه بکسل و به هوا پرواز می‌کرد و در آسمان با روشن شدن موتور راکتی خود تا ۱۱۵۰ کیلومتر ( ۹۵/۰ ماخ ) سرعت می‌گرفت. در سال ۱۹۸۰ میلادی در کارخانه هواپیماسازی سوخو پروژه طراحی هواپیمای با بال‌های معکوس به اجراء گذاشته شد، طراحی هواپیمایی با چنین فرم بال‌هایی معکوس مشکلات فنی زیادی برای مهندسان و کارشناسان بخش طراحی شرکت هواپیماسازی سوخو به همراه داشت.

بال‌های رو به جلوی سوخو ۴۷ یک مزیت است

بال‌های رو به جلو، نسبت به اغلب طرح بال‌های سنتی، باعث کسب بیشترین میزان نیروی کشش شده، لحظات خمیدگی بال‌ها را کم کرده و زمان وقوع واماندگی یا استال را به تأخیر می‌اندازند. در زاویه‌های حمله بالا، نوک بال‌ها در وضعیت غیر واماندگی باقی می‌مانند و بدین جهت هواپیما قادر می‎شود کنترل خود را با استفاده از سطوح متحرک حفظ نماید. بال‌های رو به جلو، نیروی زیادی جهت از هم‌گسیختن (واگرایی) بال‌هایی که از مواد معمولی ساخته شده‌اند تولید می‌کنند. به تازگی که استفاده از مواد کامپوزیت در ساخت بدنه هواپیما رواج یافته‌است، امکان طراحی هواپیمایی با بالهای رو به جلو را میسر می‎سازد.

همانند همتای غربی خود، یعنی جت ایکس-۲۹ ساخت گرومن، سوخو-۴۷ نیز یک طرح مفهومی اثباتگر فناوری است و قرار است به عنوان بستری جهت پایه‌گذاری نسل آینده جنگنده‌های روسی به کار گرفته شود. چنین هواپیمایی نه تنها باید همانند اف-۲۲ پیشرفته باشد، بلکه باید به عنوان بستری جهت بهره‌گیری از فناوری‌های نوین در جنگنده‌ای چون میگ ۱، ۴۴باشد. با تمام این اوضاع، شرکت سوخو اکنون تلاش دارد تا سوخو-۴۷ را به نیروی هوایی روسیه و سایر مشتریان خارجی به صورت جنگنده‌ای مطابق نیازشان، بفروشد.

این مدل هواپیماهای با بال معکوس با توجه به مشکلات زیادی در حین ساخت و طراحی از مزیتهای زیر هم نیز برخوردار می‌باشند:
۱٫ به مقدار زیادی کیفیت آئرودینامیکی هواپیما بیشتر می شود.
۲٫ به مقدار زیادی قدرت صعود هواپیما بیشتر می شود.
۳٫ مساحت بال در این نمونه هواپیماها با هواپیماهای معمولی یکی است اما قدرت حمل بار در آنها نزدیک  به ۳۰درصد بیش از هواپیماهای بال معمولی است.
۴٫ برد پروازی در این هواپیماهای با بال معکوس در سرعت های زیر صوت نسبت به هواپیماهای بال معمولی بیشتر است.
۵٫ پرواز و مانور در سرعت پایین تر از سرعت صوت با این نوع هواپیماها بهتر وآسان تر است.
۶٫ مسافت و سرعت کمتری را هواپیما (تیک اف) در روی باند پرواز برای فرود و صعود می پیماید.
۷٫ افزایش حجم بار داخل بدنه بخصوص در محل اتصال بالها به بدنه بیشتر می باشد .
۹٫ بدنه هواپیما با بال معکوس باعث می شود که “مانور پیچ” کمتر شود.( حرکتی پیچشی که هواپیما به دور خود در حالت سقوط به پایین انجام می دهد).

در تابستان سال ۱۹۹۷ میلادی اولین نمونه از هواپیمای جنگنده با بال معکوس توسط کارخانه هواپیماسازی سوخوی روسیه به نام SU-47 و با لقب  “برکوت” ( برکوت یک نوع پرنده شکاری است از خانواده عقابها که در مناطقی از کشور روسیه زندگی می کند) ساخته شد و در سال ۱۹۹۸ میلادی اولین پرواز آزمایشی این هواپیما از پایگاه هوایی مارشال ژوکوفسکی در اطراف شهر مسکو صورت پذیرفت و در سال ۱۹۹۹میلادی نیروهای ارتش روسیه سفارش تعدادی از این نوع هواپیما را به کارخانه هواپیما سازی سوخو را داد.

هواپیمای SU-47 به خاطر داشتن فرم خاص بدنه خود امکان انجام دادن ترمز دینامیکی در زاویه حمله تا۱۲۰درجه را در سرعت‌های زیر صوت وسرعت‌های بالای صوت را به خوبی انجام می‌دهد.

مونتاژ بدنه هواپیما از قطعاتی بزرگ تا طول ۸ متر ساخته شده است و محل اتصال قطعات با دقت زیادی به همدیگر وصل و مونتاژ گردیده‌اند ، سطح بدنه هواپیما صیقلی و خیلی صاف می‌باشد که باعث بوجود آمدن بدنه‌ای با خاصیت بهتر آیرودینامیکی هواپیما گردیده است و این طراحی بدنه باعث کمتر شدن وزن هواپیما گردیده است. طراحی خاص بدنه هواپیما از انعکاس و بازگشت امواج راداری جلوگیری می‌کند و این نوع طراحی بدنه از تابش کمتر امواج راداری برخوردار است.

در هواپیمای سوخوی SU-47 از صندلی جدیدی برای کاتاپولت کردن استفاده گردیده است که دید بهتری هم به خلبان در مانورهای جنگ‌های هوایی می دهد. قطعات بدنه این هواپیما  تا ۱۳درصد از مواد کامپوزیتی ساخته شده است و برای پایین آوردن هزینه ساخت هواپیما یک سری از قطعات ناوبری و بدنه و شاسی و چراغ‌ها از هواپیمای سوخوی ۲۷ به عاریت گرفته شده است. در هواپیما سیستم کنترل اتومات پرواز هواپیما نسب گردیده است و این سیستم قادر است هواپیما را از شرایط بد پرواز  و حتی حرکت پیچ به حالت نرمال در آورد.

ویژگیها  SU-47

طول هواپیما  (متر): ۲۲٫۶۰
طول بال(متر): ۱۶٫۷۰
ماکزیمم ارتفاع (متر):  ۶٫۴۰
مساحت بال (مترمربع): ۵۶
وزن بارگیری شده (کیلوگرم) :۲۶۵۷۰
ماکزیمم بیشینه وزن برخاست پرواز(کیلوگرم): ۳۴۰۰۰
پیشرانه دو دستگاه  موتور  مدل D-30F6 هریک به قدرت ۱۵۵۰۰ اسب بخار
بیشینه سرعت پرواز ۲۲۰۰ کیلومتر برساعت: ۲٫۱ ماخ
بیشینه سرعت پرواز در ارتفاع پایین ۱۴۰۰ کیلومتر برساعت: ۱٫۱۲ ماخ
حداکثر برد پروازی: ۳۳۰۰ کیلومتر
ماکزیمم سقف پرواز(متر): ۱۸۰۰۰ متر
خدمه پرواز: یک نفر

مهمات
به احتمال زیاد یک توپ ۳۰ میلی متری  هوایی مدل گش ۳۰۱
راکت‌های هوا به هوا با برد کوتاه (۴۰ کیلومتر) مدلK-74

سوخو-۴۷ از نظر اندازه‌ها، بسیار به طرح جنگنده‌های بزرگ ساخت سوخو نظیر سوخو-۳۵ شباهت دارد. به منظور کاهش هزینه‌های طراحی، قسمت جلویی بدنه، دم و ارابه‌های فرود سوخو-۴۷، از جنگنده‌های خانواده سوخو-۲۷ قرض گرفته شده‌ است. با این حال، در طراحی هواپیما، به کاهش اثر ایجاد شده روی صفحه رادار توجه شده‌ است. برای رسیدن به این هدف، از مواد جذب‌کننده اشعه رادار، محفظه درونی نصب جنگ‌افزار و فضایی جداگانه ویژه نصب یک رادار پیشرفته استفاده شده‌ است. با وجود آنکه طرح هواپیمای ایکس-۲۹ آمریکایی، یک جنگنده مفهومی و تحقیقاتی در دهه ۱۹۸۰ به شمار می‌رفت، سوخو-۴۷ با اندازه‌ای برابر دو برابر ایکس-۲۹، در قیاس با رقیب آمریکایی خود، بسیار به یک جنگنده رزمی و عملیاتی شباهت نزدیک پیدا می‌کند.

به منظور رفع مشکل پیچش حول محور افقی (wing-twisting) در بال‌های رو به جلو، در ساخت بال‌های سوخو-۴۷، به طور گسترده و با دقت فراوان از مواد کامپوزیت استفاده شده‌است تا به هنگام انجام مانورهای سنگین یا پرواز در زاویه‎های بالا، ساختمان بال به هنگام پیچش، مقاومت کافی از خود نشان دهد و الگوی آیرودینامیکی را خود حفظ نماید.

با توجه به مساحت زیاد بال‌ها در سوخو-۴۷، در این هواپیما می‌توان سیستم تا شدن برای بال‌ها تعبیه نمود تا هواپیما درون آشیانه‌های نیروی هوایی روسیه قابل جای‌گیری باشد. همانند نمونه پیشین یعنی سوخو-۳۷، سوخو-۴۷ به دلیل بهره‌مندی از یک جفت پیش‌دم، در طبقه‌بندی هواپیماهای سه‌باله (triplane) قرار می‌گیرد. موضوع جالب‌تر اینکه در قسمت دوّم سوخو-۴۷، دو زائده تیرک‌مانند غیرهم‌اندازه تعبیه شده‌است که در یکی رادار عقب‌نگر و در دیگری چتر ترمز تعبیه می‌شود.