به نقل از وبلاگ پایگاه اطلاع رسانی بسیج سلمان کن /

در آن روزی که آیه الله نخودکی وفات کرد، یکی از زنان مسیحی در وفات آیه الله نخودکی بسیار گریه و ناله می‌کرد. به او گفتند: تو مسیحی هستی و آیه الله نخودکی روحانی مسلمان، چرا در مرگ او چنین می‌کنی.

آن زن گفت: این دو دخترم مریض بودند و پزشکان گفتند: این دو زنده نمی‌مانند. حتی پزشکان آمریکایی هم جواب کردند و رفته رفته حال این دو دختر سخت‌تر شد و به حال جان کندن افتادند. همسایه ما وقتی حال مرا پریشان دید گفت:

تو برای شفای این دو دختر برو نزد آیه الله نخودکی و از او شفا بگیر. به روستای نخودک رفتم، به خانه آن جناب رسیدم و عرض حال کردم. آیه الله نخودکی گفت: این دو انجیر را بگیر و به آن زن مسلمان که همسایه توست و تو را به اینجا هدایت کرده بده تا با وضو به دخترانت بخوراند. گفتم:

آنان قادر به خوردن نیستند. آیه الله نخودکی گفت: در آب حل کنند و به او بخورانند. به شهر بازگشتم و انجیرها را به آن زن مسلمان دادم. او انجیرها را در آب حل کرد و در دهان دخترانم ریخت. دخترانم پس از چند لحظه چشم گشودند و شفا یافتند.

نشان از بی نشان‌ها، ص ۷۴، علی مقدادی