علیرضا ارجین،پهلوان آملی که از برترین های ورزش پهلوانی و باستانی جهان است،از سال ۱۳۸۵ و در سن ۲۰ سالگی تمرین های خود در گود زورخانه را آغاز کرد و در سال ۱۳۹۰ عضو تیم ملی ایران شد.پس از آن در سال ۱۳۹۳ قهرمان جام جهانی در کشور تاجیکستان شد و مدال طلای جام جهانی تاجیکستان را از آن خود کرد و پس از آن راهی مسابقات آسیایی شد که بازهم ترک عادت نکرد و خوش درخشید.

گفتنیست وی مدال طلای جهانی دیگری را در کشور اندونزی به گردن خود انداخت که با ثبت ۴۴۱ جفت ،رکورد جهانی میل سنگین دنیا را به نام خود ارتقا بدهد.

وی در گفت و گو با مبینا ابراهیمی مقدم،خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی مازندرانه به مناسبت روز فرهنگ پهلوانی و ورزش های زورخانه ای گفت:من در سال های نه چندان دور در رشته کشتی مشغول فعالیت بودم و به صورت کاملا اتفاقی وارد حوزه ورزش های زورخانه ای و باستانی شدم و به دلیل قدمتی که این ورزش دارد و ارجحیتی که برای اخلاق قائل است تصمیم گرفتم که به صورت حرفه ای در این حوزه فعالیت داشته باشم.

ارجین با اشاره به اهمیت ورزش های باستانی ایرانیان،افزود:ورزش های زورخانه ای جزو ورزش های باستانی و قدیمی کشور ما است،همانطور که در کشور ژاپن سامورایی ها اسطوره های ملی هستند و از لحاظ قدرت و اخلاق الگوی ملت خودشان محسوب می شوند،در کشور ماهم پهلوانانی چه از قدیم و چه در حال حاضر هستند که اخلاق و منش و قدرت های بدنی آنها الگو و سرلوحه مردم ما قرار بگیرد.زورخانه پایتخت پهلوانان کشور ما است و با توجه به اینکه این ورزش بیش از ۷۰۰۰ سال قدمت دارد جزو ورزش های دیرینه و تاریخی کشور ما محسوب می شود.

رکورد دار جهان در میل گیری سنگین ادامه داد:ایرانیان در سالیان دور متوجه تاثیر موسیقی زنده در ورزش شده بودند و در زورخانه ها از موسیقی و آهنگ نوازی های مخصوص بهره می بردند که بعد ها اروپایی ها و سایرین اقوام جهان متوجه تاثیر موسیقی بر ورزش شدند،درصورتی که ایرانیان این نکته را هزاران سال پیش کشف کرده بودند.

مسئول هیأت ورزش های زورخانه ای آمل در خصوص فعالیت این هیأت اظهار کرد:۴ ماه می گذرد که بنده مسئولیت رسیدگی بر هیأت ورزش های زورخانه ای را برعهده گرفتم اما متاسفانه به دلیل شیوع ویروس کرونا در این مدت ما نتوانستیم آنچنان که برنامه ریزی کرده بودیم فعالیت های خود را آغاز کنیم،البته در این مدت بیکار هم ننشستیم و به کمک دوستان و دغدغه مندان و با عنایت پروردگار توانستیم بسته های معیشتی برای خانواده های نیازمند در نظر بگیریم که در ابتدا با تصمیم پهلوانان زورخانه قرار بر این شده بود که به نیت امام علی (ع) ۱۱۰ بسته معیشتی بین ۱۱۰ خانواده های عزیز و محترم توزیع گردد که با لطف خدا و همت پهلوانان و مردم عزیز شهرستان آمل این ۱۱۰ بسته به تعداد ۱۴۰ بسته افزایش یابد.

وی افزود:هیأت ورزش های زورخانه شهرستان آمل در صورت نگاه و توجه ویژه مسئولین این شهرستان نسبت به ورزش تاریخی این کشور تصمیم ها و برنامه ریزی های بسیاری برای اجرایی شدن دارد و می تواند اتفاقات خوب و شایسته ای را در این حوزه برای شهرستان آمل رقم بزند.همچنین توصیه من به خانواده های عزیز و محترم این است که فرزندانشان را در حوزه ورزشی باستانی و تاریخی کشور که سبب رشد روحیه پهلوانی فرزندان می شود،سوق دهند و ایجاد انگیزه کنند.

نخبه میل گیری سنگین تصریح کرد:در حوزه ورزش های پهلوانی و زورخانه ای چندین رشته وجود دارد که بنده در رشته میل گیری سنگین فعالیت حرفه ای دارم و از آغاز کارم تا کنون بدون مربی تمرین های خودم را انجام دادم و با وجود اینکه این رشته بسیار آسیب زا و پر هزینه است من با انگیزه و علاقه تمرین می کنم و امیدوارم که بتوانم همچنان برای شهر و کشورم افتخار آفرینی هایی به ثمر برسانم.

وی در خصوص حمایت مسئولین شهرستانی گفت:این حرف ها تکراری است اما باید گفته شود،مسئولین محترم شهری نگاه و توجه خود را به سمت ورزشکاران سوق دهند و اگر امکان کمک به جوانان و ورزشکاران را دارند دریغ نکنند،باهمین ورزش ها خیلی از معضلات و آسیب های اجتماعی مثل اعتیاد را می شود کنترل کرد و کاهش داد.اگر هم نمی توانند اقدامی در جهت کمک به ورزشکاران انجام دهند وعده ای ندهند،چرا که خلف وعده اخلاق و منش را زیرسوال می برد،برای مثال در سال ۱۳۹۳ که بنده از مسابقات جام جهانی تاجیکستان بازگشتم،مسئولین لطف کردند و مراسم استقبالی برای بنده تدارک دیدند و همانجا اهدای ده سکه را به من قول دادند اما تا به امروز فقط مبلغ ۵ میلیون تومان از این ده سکه را به بنده دادند،شاید این مبالغ مهم نباشد اما چنین بدقولی هایی شایسته مسئولین شهر ما نیست.

علیرضا ارجین،پهلوان جهانی میل گیری سنگین در آخر به الویت اخلاق در ورزش های زورخانه ای اشاره کرد و افزود:فرهنگ پهلوانی و زورخانه ای باید در میان ما ایرانیان دوباره جان گیرد و امیدوارم روزی برسد که در خانه هر ایرانی یک زورخانه کوچک وجود داشته باشد تا این ورزش همچنان زنده و مانا بماند.

گفتگو: مبینا ابراهیمی مقدم