پران از دهه ۱۹۴۰ وارد دنیای سینما شد و در بیش از ۳۵۰ فیلم هندی نقش آفرینی کرد. او در نقش های مختلف ظاهر شد – قهرمان، ضدقهرمان، مکمل – اما بیش از همه برای بازی در نقش آدم های بد شهرت داشت، به طوری که به او لقب «ضدقهرمان هزاره» داده بودند.

پران کریشان سیکاند معروف به پران بیش از دو هفته قبل در بیمارستان لیلاواتی در بمبئی بستری بود.

ماه مه بالاترین نشان دولت هند در حوزه سینما با حضور مانیش تواری وزیر اطلاعات و رسانه این کشور در خانه پران در بمبئی به او اعطاء شد.

پران متولد دهلی چند نشان مهم دیگر هم دریافت کرده بود، از جمله جایزه یک عمر دستاورد مجله فیلم فیر در ۱۹۹۷ و «ضدقهرمان هزاره» مجله استارداست در ۲۰۰۰.

او کار بازیگری را از دهه ۱۹۴۰ با بازی در نقش یک قهرمان در فیلم هایی چون «خانواده» و «زن» آغاز کرد. پران در دوران کاری خود که تا دهه ۱۹۹۰ ادامه پیدا کرد با بازی در نقش یک ضدقهرمان در فیلم هایی مانند «خواهر بزرگ»، «مرد آزاد»، «کشوری که رود گنگ در آن جاری است» و «اسم من جانی است» به شهرت فراوان دست پیدا کرد.

پران بخصوص با بازی در نقشی مکمل در فیلم «زنجیر» تولید ۱۹۷۳ در قالب ضدقهرمانی که به قهرمان تبدیل می شود، در یادها خواهد ماند.

جذابیت پران که چشمان تهدیدآمیزش، او را ترسناک ترین ضدقهرمان سینمای هند کرده بود، تماشاگران را مجذوب «زنجیر» کرد، فیلمی که کمک کرد آمیتاب باچان جوان یکی از بزرگ ترین ستاره های هند شود.

ظاهرا پران خودش باچان را برای بازی در «زنجیر» پیشنهاد کرده بود و آن ها بعدها در ده ها فیلم دیگر همبازی شدند.

باچان در توئیتر از او به عنوان «یک جنتلمن و بهترین همکار» یاد کرد و نوشت: «یکی دیگر از ستون های صنعت فیلمسازی فرو ریخت.»